Where are you daddy? /O.E.

Rozdział 3

~ Melanie ~

  Mike otworzył drzwi w domu moich rodziców. Byłam w szoku, bo w środku było naprawdę cicho. Mój brat posadził Nathana na swoim biodrze i udając konia, wbiegł do salonu z roześmianym dzieckiem. Pokiwałam głową na boki i uśmiechnęłam się szeroko na widok Michaela w swoim żywiole. Powoli stawałam swoje kroki, bo nie byłam pewna, czy dobrze robiłam, wchodząc do tego pomieszczenia.  

  Mimo wszystko udało mi się przełamać i powędrowałam w stronę swojego syna i tęczowego mężczyzny. Doznałam szoku, kiedy w środku zauważyłam trójkę przyjaciół mojego brata. Myślałam, że Luke będzie chciał odpocząć od naszej obecności, a jednak w tamtym momencie siedział razem z Calumem na puszystym dywanie i obaj zabawiali małego szatyna.  

  Sama zajęłam miejsce tuż przy swoim starszym bracie i wtuliłam się w jego ramię. Ashton przyglądał mi się z szerokim uśmiechem na twarzy, a ja muszę stwierdzić, że jego loki były zdecydowanie dłuższe, niż je zapamiętałam przed wyjazdem.  

  – Jak Hemmo się sprawdzał w roli niańki? – spytał z szerokim uśmiechem na twarzy.  

  Nie przepadałam za tym określeniem. Wolałam go nazywać moją prywatną pomocą niż nianią. W końcu mój kochany brat wraz z rodzicami postanowili, że skoro nie byłam w stanie powiedzieć Oscarowi o dziecku, to w jakiś sposób musiałam skończyć szkołę. Niestety musiałam wyjechać wtedy ze swojego rodzinnego miasta. Gdybym została, to ojciec mojego syna szybko by poznał prawdę, a ja za wszelką cenę chciałam to ukryć. Skoro kariera była dla niego taka ważna, to nie dałby rady zająć się swoim dzieckiem. W końcu cały czas był w trasie, a Nathan potrzebował stałego pobytu mężczyzny w jego życiu.  

  Kiedy miałam wyjechać do Uppsali, Mike wpadł na pomysł, aby jeden z jego przyjaciół pojechał ze mną w roli mojego opiekuna. Jego wyborem okazał się Luke. Każdy doskonale wiedział, że on będzie się mną opiekował w taki sposób, o jaki chodziło Michaelowi, a przede wszystkim przypilnuje, abym skończyła szkołę. Teraz kiedy byłam już rok po maturze, w końcu mogłam z Natem wrócić do mojego rodzinnego domu. Jednak za wszelką cenę chciałam chronić swoje maleństwo przed możliwością spotkania z jego biologicznym ojcem.  

  – Ashton ile razy mogę ci powtarzać. Luke to nie jest moja niańka. On mi po prostu dużo pomógł podczas ciąży oraz podczas zajmowania się Nathanem, kiedy ja byłam w szkole lub siedziałam nad książkami. Czasami żałuję, że Oscara przy nas nie ma, ale w sumie on wybrał w dniu, kiedy powiedział mi o swoim wyjeździe w trasę – odparłam, spoglądając na roześmianego chłopczyna, który rzucał misiem w obu mężczyzn, którzy siedzieli przy nim.  

  Mike odsunął się ode mnie i spojrzał w moje oczy. Od razu odwróciłam się w drugą stronę, bo czułam napływające łzy do moich oczu. Niestety mój uparty brat ponownie nakierował moją twarz w swoją stronę. Kiedy zobaczył, że byłam bliska płaczu, zamknął mnie w mocnym uścisku. 

  – Mała myślę, że Enis powinien poznać w końcu prawdę. Kilka dni temu spotkałem Johannę. Wiesz, że Oscar chodzi i zachowuje się jak zombie? Odkąd wyjechałaś, on po prostu zamknął się w sobie, a zespół chłopaków praktycznie się rozpada. Enis naprawdę tęskni za tobą i sądzę, że powinien poznać w końcu prawdę – odparł loczek.  

  Spojrzałam na niego i najchętniej zabiłabym go wzrokiem. Jak on mógł mnie prosić o coś takiego? Przecież to dla blondyna była ważniejsza kariera niż nasz związek. To Oscar postawił wszystko na jedną kartę. Ja tylko wyjechałam, aby nie cierpieć bardziej po stracie jedynej mojej prawdziwej miłości. W końcu to jemu oddałam swoje serce i nie tylko. A teraz został mi po nim tylko mały szatyn, któremu poświęcałam całą uwagę i wszelkie uczucia, które towarzyszyły wychowaniu tej małej istoty.