DİLSİZ.|s.g|

Bölüm 12

Multimedya:Dora

Bölüm Şarkısı: Apink-Nonono

İyi Okumalar:))

**

Karşımda Irmak'ı görünce çok şaşırmıştım.(Uzun zamandır yeni bölüm atmadığım için unutmuş olabilirsiniz Irmak Dora'nın en yakın arkadaşıydı.)

Kapıyı hemen kapattım.Irmak zile basıyordu ama açmıyordum.Onunla konuşmak istemiyordum.Çetin gözleri kapalı bir şekilde yanıma geldi.Ayakta uyuyordu.

''Sabah sabah kim geldi?''

''Kimse gelmedi şu anda rüyadasın hadi yatağına.''

Beni dinleyip odasına gitti ve uyudu.Şu anda çok feci tatlıydı.Yanaklarını sıkasım geldi ama sonra kendime geldim.Irmak zili çalmayı sonunda kesmişti.Bu kız beni nerden buldu ki?

**

Bugün cumartesi.Yani en sevdiğim gün.Tüm gün yatma günü.Ama şu anda yatmak yerine Barış ile birlikte bir kafede oturuyorum.Benim suçum ne cidden?

''Barış niye sabahın köründe çok önemli bir şey söyleyeceğim çabuk gel diyerek buraya çağırdın ve niye 15 dakikadır boş boş oturuyoruz?''

''Evde yatıp duruyorsun bütün gün oldun ayıcık.Bende benim sayemde dışarı çıksın gelirken de yürüsün diye düşündüm.''

''Benim kilomla ne alıp veremediğin var ya?Ben gidiyorum koşacağım.''

''Bekle bende geliyorum.''

İkimiz birlikte parkta koşmaya başladık.Ben yarım saat koştuktan sonra yere oturdum ve bir daha kalkacak gücü kendimde bulamadım.

''Seninde gücün ne çabuk bitti.''

Bunu söylerken sırıtıyordu ve benim 70 milyon sinir hücremin hepsini harekete geçiriyordu.

''Halim kalmadı sen koş.Bir de bana taksi söylersen çok iyi olur.''

''Ne taksisi?Ben seni götürürüm evine.''

''Yürüyecek halim yok diyorum sen diyorsun ben seni eve götürürüm.''

Beni kucaklayıp sırtına attı ve yürümeye başladı.Sesimi çıkarmadım.Taksi ile gitsem para ödemem gerekecekti.Böyle ise beleşe gidiyordum.20 dakika sonra eve gelmiştik.Beni sırtından indirdi.

''Teşekkür ederim.''

''Öyle kuru kuru teşekkür olmaz.''

Ne istiyorsun dememe kalmadan bana sarıldı ve geri çekildi.

''Görüşürüz Dora.''

''Görüşürüz.''

Koşa koşa apartmanın merdivenlerini çıkmaya başladım.Kalbim çok hızlı atıyordu.Daha önce böyle hissetmemiştim.İçeri girdiğimde Çetin telefonuyla uğraşıyordu ve gülüyordu.Beni görünce gülümsemesi söndü ya da ben öyle hissettim.

''Neredeydin?''

''Barış ile birlikte koştuk.''

''Peki.''

''Senin neyin var?''

''Hastayım.Ve uykum var.Ben yatıyorum konuşuruz sonra.''

Bütün gün uyuyor ama uykusu var çok değişik.Telefonumun o güzel melodisini duydum ve arayanın Nehir olduğunu görünce hemen açtım.

''Nasılsın Doracım?''

''İyiyim be ne olsun sen nasılsın?''

''Bende iyiyim.Sana dedikodu anlatmam gerek.''

''Anlat bakayım.''

''Berke ve Alev sevgili olmuş.''

(Hatırlamayan varsa Berke Nehir'in kuzeni Dora onu hiç sevmiyor.)

''Oha Barış bunu duyunca yıkılmıştır.''

''Of içim içimi yiyor anlatsam mı anlatmasam mı diye.''

''Anlat Nehir.''

''Yüz yüze anlatsam daha iyi gibi. Bizim okulun oradaki kafeye gel.''

Cidden benim suçum ne?Bir cumartesi günü sadece evde oturmak istiyorum ama sürekli dışarı çıkmak zorunda kalıyorum.Odama gittim ve siyah bir tişört ve altına yırtık pantolonumu giydim.Kahverengi rujumu sürdüm ve dışarı çıktım.Yürümek zor geldiği için taksiye bindim.15-20 dakika sonra buluşacağımız yere gelmiştim.İçeri girdiğimde Nehir tırnaklarını yiyordu ve çok fazla endişeli bir hali vardı.

''Hemen anlat çok merak ediyorum.''

''Anlatacağım ama çok büyük bir tepki vermemeni umuyorum.Dinle. Ben Berke ve Barış bir iddaaya girdik.İddaa şuydu. Ben ve Berke Barış'a sen asla Dora ile çıkamazsın dedik.O da ben istediğim her kızla çıkarım dedi ve sana yakın olmak için Alev'i seviyorum falan dedi ama asıl amacı seninle çıkıp iddaayı kazanmaktı.Çok üzgünüm Dora.''

Şu anda ciddi anlamda çok olmuştum.Berke'den böyle şeyler kesinlikle beklerdim ama Barış'tan hele Nehir'den asla beklemezdim.Güçsüz bir kız gibi ağlamayacaktım.Göz yaşlarımın şu anda akmaması lazım.

''Senin de nasıl bir insan olduğunu öğrendiğim için şu anda çok mutluyum.Benim senin gibi insanlara ihtiyacım yok.İnşallah hayatın boyunca kendin gibi insanlarla karşılaşırsın.Eyvallah.''

Çantamı alıp kafeden çıktım.Ağlamayacağım diye mırıldanıp duruyordum.Kimsenin olmadığı bir sokakta durdum ve ağlamaya başladım.Yorulmuştum.İnsanlara güvenip sonucunun böyle olmasından yorulmuştum.Sevdiğim insanların arkamdan iş çevirmesinden çok yorulmuştum.Ve şu anda kendime bile çok zor itiraf edebileceğim bir şeyi söylüyorum.Barış'tan hoşlanıyorum.Ve benim arkamdan böyle yapmasına çok üzülmüştüm.

--

Bir karar verdim.Burayı,Çetin'i,herkesi bırakıp gideceğim.Bu yaptığımın bencilce olduğunu düşünecekler vardır.Bir süre sonra geri geleceğim.Şimdi sadece kafamı dinleyeceğim.Pembe bavulumun içine bana gerekecek şeyleri koydum.Veda mektubumu mutfak masasının üzerine koydum ve evden çıktım.Bekle beni Adana.

-Bölüm Sonu-

Arkadaşlar yine 1 ay kadar bir süre oldu ama 4-5 aydan iyidir değil mi?Yeni bölümü yazmaya başladım belki bugün belki yarın gelir <3 İyi günler