Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 46

"Γεια... Είναι εδώ ο Αρης;" με ρωτάει.
Είναι η μελαχρινή και μικρότερη του κοπελα που ήταν εδω το πρωί.
"Όχι δεν ειναι εδω" της απαντάω και προσπαθώ να κρύψω τον θυμό μου.
"Μήπως ξέρεις πότε θα γυρίσει;" με ρωτάει.
"Δεν ξέρω" της απαντάω μόνο.
"Θα αργήσει πολυ;" με ρωτάει..
Αααα δεν ξερω κοπελα μου λεμε.
"Δεν ξέρω νομίζω πως ναι" της λεω για νσ φύγει..
"Καλα... Οταν έρθει πες του οτι περασε απο εδω η Χρύσα..Θα καταλάβει αυτός" λεει και χαμογελάει
"Θα του το πω.. Μεινε ήσυχη" της λεω και και φεύγει.
Πες του οτι πέρασε η Χρύσα θα καταλάβει αυτός.
Ηλίθια.
Ποια ειναι αυτή που τον ζητάει κιόλας μου λέτε;
Μισή ώρα μετά ήρθε και ο Άρης.
"Μωρο μου ηρθα" λεει οταν μπαίνει μεσα και έρχετε στο σαλόνι.
"Γεια" λεω μονο και κοιταω την τηλεόραση.
"Τι εχεις; " με ρωτάει και έρχετε δίπλα μου.
"Τιποτα" του λεω χωρίς να τον κοιτάξω.
"Σε ξέρω Μελίνα μου... Κατι έχεις" μου λεει και πιάνει το χέρι μου.
"Θέλεις να μάθεις τι εχω;" τον ρωτάω καπως απότομα.
"Ναι θελω " λεει ήρεμα.
"Έχεις μυστικά απο εμενα Άρη... Υποσχεθήκαμε οτι δεν θα τα λεμε ολα μεταξύ μας και εσύ δεν μου τα λες ολα" του λεω και με κοιτάει
"Τι δεν σου εχω πει ρε Μελίνα;" με ρωτάει.
Κανε πως δεν ξέρεις τώρα.
"Για να σκεφτώ... Ααα ναι... Δεν μου έχεις πει για την μελαχρινή κοπελίτσα που ήρθε πριν μια ωρα εδω και σε έψαχνε" λεω και απλα με κοιτάει. "Κατσε να δεις πως την λέγανε"
"Χρύσα" λεμε και οι δύο ταυτόχρονα.
"Την ξέρεις βλέπω την κοπελίτσα" του λεω.
"Μπορείς να μην είσαι τοσο ζηλιάρα" μου λεει και με αγκαλιάζει.
"Δεν μπορώ.. Βγαίνει απο μεσα μου" του λέω.
Αποφεύγει να μιλήσει για εκείνη. "Αδερφή μου ειναι η Χρύσα" λεει μετά.
Βιάστηκα να μιλήσω.
"Αδερφή;" ρωταω.
Εναν αδελφό δεν είχε ο Άρης;
"Ειναι κόρη του πατέρα μου και της γυναίκας που παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του Άγγελου" μου εξηγεί.
Δεν μου είχε πει ποτέ οτι ο πατέρας του εχει κανει κι αλλο παιδί.
"Δεν μου το είχες πει ποτε" του λέω.
"Είχα πολυ καιρο να την δω... Και στην τελικη αυτο που ήρθε να μου πει μου ειναι παντελώς αδιάφορο" μου λεει.
Τι λέτε να του είπε;
"Και τι σου είπε; " τον ρωτάω.
"Μου ειπε οτι ο πατέρας μου δεν είναι πολύ καλά και θελει πριν πάθει κατι και φυγει να ξερει οτι τον εχω συγχωρέσει για τον θάνατο του Άγγελου" μου λεει.
"Και τι θα κάνεις;" τον ρωτάω
"Δεν θέλω να τον δω Μελίνα... Τον μισώ" λεει.
Δεν το εννοεί.
"Άρη.... Οταν κάτι ειναι σημαντικό για εσένα το καταλαβαίνεις οταν το χάνεις. Ηξερα οτι οι γονείς μου ειναι σημαντικοί αλλα δεν πίστευα Ποτέ οτι θα τους χάσω τόσο νωρίς. Μίλα με τον πατέρα σου. Μην τον αφήσεις να πεθάνει χωρίς να ακουσεις τι εχει να σου πεί. Συγχώρεσέ τον. Ειμαι σίγουρη πως ποτε δεν θα ήθελε να πάθουν κατι τα παιδιά του. Οταν τον χάσεις θα καταλάβεις ποσο σημαντικός είναι για εσένα και τότε θα ειναι πολυ αργά" του λεω και τον βλέπω σκεπτικό.
"Ααα ρε Μελίνα... Τι θα εκανα σΝ δεν ειχα και εσένα" μου λεει και μου δίνει μια αγκαλιά και εγω του την ανταποδίδω.
"Μιλησε του" του  ξανα λέω.
"Θα το κάνω Μελίνα μου..αλλα θελω να έρθεις και εσύ μαζί μου." μου λεει και εγω Συμφωνώ.
"Θα έρθω"του λεω μονο και συνεχίζω να τον εχω αγκαλιά.
Τσαμπα την πείρα με κακο μάτι την κοπέλα.
Ο Άρης μίλησε με την Χρυσα και της είπε οτι αύριο το πρωί θα πάει να μιλησει με τον πατερα τους.
Δεν ξέρω αν το θέλει πραγματικά η το κανει απλά επειδή του το ειπα εγώ πάντως κανει το σωστό. Ξέρω πως ειναι να χάνεις κάποιον και να μην έχεις προλάβει καν να του πεις αυτά που νιώθεις.
Αυτο έγινε με τους γονείς μου.
Εφυγαν τοσο γρήγορα.
Δεν φαντάστηκα οτι θα έφευγαν έτσι.
Παντα τους παραμελουσα.
Και αυτό σαν αποτέλεσμα ειχε να φύγουν και να μην προλαβω να τους πω οτι ήταν οτι καλύτερο εχω στην ζωη μου.
Δεν θέλω να κανει και εκείνος το ίδιο.
Ξέρει ότι θα πονέσει αν φύγει ο πατέρας του άσχετα και αν δεν θέλει να το δείξει.
Ομως το σημαντικό είναι οτι καταφερα να τον πείσω να μιλήσει με τον πατερα του