Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 48

Φεύγουμε για Αθήνα.
Παω να σπουδάσω επιτέλους.
Παω Αθήνα με τον Άρη.
Θα μείνουμε και μαζί στο παλιο του σπίτι.
Έχουμε ετοιμάσει ολα τα πράγματα μας εδω και μερες.
Το μόνο που μου μενει να κάνω πριν φύγουμε είναι ένα..
Να πάω να αποχαιρετήσω τους γονείς μου.
Πρίν φύγουμε για την Αθήνα ο Αρης με πηγε μέχρι το νεκροταφείο.
"Φευγω... Περασα στην σχολή που ήθελα.. Παντα θέλατε να κανω αυτο που θέλω. Να που τα κατάφερα. Ευχαριστώ για ολα οσα κάνατε για εμενα ολα αυτά τα χρόνια. Σας αγαπώ" λεω και φεύγω.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και φύγαμε για την Αθήνα.
Το ταξίδι μας ηταν αρκετά κουραστικό.
Βέβαια την περισσότερη ωρα κοιμόμουνα.
Να εχω ενα θέμα με τα ταξίδια.
Κοιμαμαι συνέχεια για να περάσει γρήγορα η ώρα.
Και όντως αυτό γίνεται.
Φτάσαμε και ηταν σαν να πέρασε μονο ενα λεπτό.
Αφου φτάσαμε στο σπίτι του Άρη πήγαμε τις βαλίτσες στο δωμάτιο. Αφου τακτοποιησαμε και τα πράγματά μας πηγα να κάνω ένα μπάνιο για να χαλαρώσω.
Οταν βγήκα από το μπάνιο ο Άρης ήταν στην κουζινα και μαγείρευε.
"Τι φτιάχνεις;" τον ρωτάω.
"Ομελέτα" μου λεει.
Χαχα.
"Ατυχησες" του λεω και με κοιτάει.
"Γιατί το λες αυτό;" με ρωτάει.
"Δεν μ αρέσουν τα αυγα" του λεω. "Και τώρα μου το λες;" μου λέει.
"Δεν ήξερα οτι θα μαγειρέψεις" του λεω.
"Τωρα την εφτιαξα... Δεν πειράζει θα το φαω εγω" λεει και ερχεται διπλα μου και με φιλάει.
"Τι θα κάνουμε αποψε;" με ρωτάει.
"Θα κάτσουμε σπίτι θα φτιάξουμε πίτσα και θα δουμε ταινια" του λέω.
"Σύμφωνοι" λεει.
Βρήκαμε τα υλικά και αρχίσαμε να μαγειρεύουμε μαζί.
"Μαγειρεύω καλύτερα από εσενα" του λεω κοροϊδευτικά.
"Ναι καλά" μου λεει και γελάει.
Αφού ετοιμάσαμε την πίτσα την βάλαμε να ψηθεί..
Οταν ηταν έτοιμη την βγάλαμε και καθήσαμε στον καναπε να δούμε ταινία.
Καθώς βλέπαμε ταινία με πηρε ο ύπνος στην αγκαλια του.

Το πρωί που σηκώθηκα ο Άρης έλειπε.
Που πηγε πάλι αυτός..
Ολο γυρνάει.
"Ασε ρε μαλάκα που θες και γκόμενα... Εσύ δεν ηθελες καμία" ακουσα τον Άρη να λεει σε κάποιον.
"Γιατί ηθελες εσύ ρε;;; Προσπαθούσαμε να σου τα φτιάξουμε με την Ειρηνη και εσύ τίποτα" του λεει κάποιος.
Ποιος είναι;
"Αρη;" φωνάζω.
"Ελα μωρο μου"μου απαντάει.
"Οπα μωρό μου ακούω τι γίνεται Αρούλη;"ξανα ακούω εκείνον να μιλάει.
Βγαίνω από το δωμάτιο και παω στην κουζίνα.
Βλέπω εναν ψηλό κάστανοξανθο με γαλαζοπρασινα μάτια.
"Καλημέρα" λεω οταν πλησιάζω.
"Μελινακι... Απο δω ο Νικος.... Είναι παιδικός μου φιλος" με συστήνει.
"Μελίνα χάρηκα" λεω και.
"Και εγώ επίσης" μου λεει χαμογελώντας.
"Άρη θα με πας μέχρι την σχολή;" τον ρωτάω.
"Ναι θα σε πάω" μου λεει ο Άρης και παω να ντυθώ.
Οταν ντύθηκα πηγα ξανα στην κουζίνα που ήταν ο Νίκος με τον Άρη.
"Μελινακι θα σε πάει ο Νίκος μέχρι την σχολή γιατί θα περάσει απο το σπίτι να πάρει και την Μαρίζα την κοπέλα του" μου λέει ο Άρης.
"Δεν έχω πρόβλημα" λεω και παίρνω την τσάντα μου
"Παμε;" με ρωτάει ο Νίκος.
"Παμε λεω και βγαίνουμε απο το σπίτι.
Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και μετα απο μισή ώρσ είμαστε εξω απο την σχολή.
"Σε περιμένω εδω" μου λέει ο Νίκος και μπαινω μέσα.
"Καλημέρα"λέω στην κοπέλα που ειναι υπεύθυνη εκεί.
"Καλημέρα.. Πως μπορώ να σας βοηθήσω;" με ρωτάει.
"Ονομάζομαι Μελίνα Ασημάκη.. Εχω περασει σε αυτή την σχολή απο Γενικο λύκειο Πάτρας" ξεκινάω να λεω.
"Ναι ναι.. Εχουμε ενημερωθεί" μου λεει.
"Ηθελα να ρωτήσω ποτε ξεκινάνε τα μαθήματα και αν χρειάζετε να εχω κατι μαζί μου την πρώτη μέρα" της λεω.
"Τα μαθήματα ξεκινάμε την επόμενη εβδομάδα και απ οσο ξέρω πρέπει να έχεις μαζι σου απαραίτητα ενα λάπτοπ για σημειώσεις και εργασίες που θα κανεται εδω" μου λεει η κοπέλα.
"Ωραία... Ευχαριστώ πολύ " της λεω και φεύγω.
"Φεύγουμε;" με ρωτάει ο Νίκος οταν βγαίνω απο την σχολή.
"Ναι παμε" λεω και μπαίνω στο αυτοκίνητο.
"Ελα Μαρίζα ετοιμασου ερχομαι να σε παρω" λεει ο Νίκος μιλώντας στο τηλέφωνο 
"Θα πάμε σε εναν φίλο μου... Ετοιμάσου και έρχομαι" λεει και κλείνει το τηλέφωνο.
Μετά απο ενα τέταρτο ήμασταν εξω απο το σπίτι του Νίκου.
Εκεινη την ωρα ερχοταν μια κοπελα ψηλή ξανθιά με κάστανα μάτια.
"Γεια σας" λεει και μπαίνει στο αυτοκίνητο
"Γεια σου αγαπη μου" λεει ο Νίκος.
Η Μαρίζα θα είναι.
"Η κοπελα;" ρωτάει τον Νίκο.
"Ειναι η κοπελα του κολλητού μου του Αρη"λεει ο Νίκος στην Μαρίζα.
"Ποιος ειναι ο Άρης;" τον ρωτάει.
"Ενας παιδικός φίλος που είχε μετακομίσει και ήρθε εδώ για σπουδές" της εξηγεί ο Νίκος.
"Μαρίζα... Χάρηκα" μου λεει.
"Μελινα" της συστηνομαι.
Τα παιδιά θα τρώγανε στο σπίτι μας το μεσημέρι.
Οπότε όταν γυρισα σπίτι πηγα να μαγειρέψω.