Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 34

Ενας μήνας.
Ένας μήνας έχει περάσει απο τότε που έχασα τους γονείς μου.
Μπορώ να πώ οτι ειμαι λίγο καλύτερα ψυχολογικά.
Πηγαίνω κανονικά στο σχολείο καθημερινά.
Δεν αντεχω αλλο εκει μεσα.
Νιώθω ότι όλοι με λυπούνται.
Ακομα και οι καθηγητές μου.
Μου λένε όλοι ότι αν δεν μπορώ να συμμετέχω σωστά στο μάθημα δεν θα μπορέσω να εχω τις επιδόσεις που θέλω.
Δεν αντέχω.
Ολα τα παιδια μου φέρονται καλα.
Ακομα και να είχα κόντρες με καποιον τώρα μου φέρεται λες και είμαστε κολλητοί.
Δεν μπορω ετσι.
Μονο η Βάσω μου συμπεριφερεται φυσιολογικά.
Το έχω πάρει απόφαση.
Θα παω να μείνω με την γιαγιά μου και τον παππού μου
Θα αλλάξω σχολείο.
Στον Άρη να δω τι θα πω.
Όλον αυτόν τον μήνα μου έχει σταθεί πάρα πολύ.
Δεν με έχει αφήσει λεπτό μονη μου.
Και εγω τι κανω;
Τον αφήνω και φεύγω.
"Αρη;"του λεω οταν γυρνάω από το σχολείο.
"Καλως την... Πως ήταν η σημερινη μέρα στο σχολείο" μς ρωτάει.
Ούτε η μαμα μου δεν με ρώταγε κατι τέτοιο.
"Καλα....αλλα αλλο σε θέλω εγω"του λεω και του κανω νόημα να ερθει να κατσει μαζί μου.
"Πες μου... Έγινε κατι;"με ρωτάει και κάθετε δίπλα μου.
"Άρη πείρα μια απόφαση και ελπίζω να ειναι και η σωστή" του λεω αλλα δείχνει να μην με καταλαβαίνει.
Πως να με καταλάβει ετσι οπως του τα λεω
"Τι αποφαση;" με ρωτάει μετά
"Θα παω να μείνω στην γιαγιά μου" του λεω και απλα με κοιτάει. "Γιατί το αποφάσισες αυτο;" με το ρωτάει μετα απο λίγο.
"Δεν μπορώ αλλο σε αυτο το σχολοεο. Νιώθω οτι ολοι με λυπούνται. Ολοι μου φέρονται καλά επειδή εχω χάσει τους γονεις μου... Δεν αντέχω αλλο" του λεω και με αγκαλιάζει.
Προσπαθώ να μην κλάψω.
Το εχω υποσχεθεί στον ευατό μου οτι δεν θα ξανα κλάψω.
Αλλα ποτε δεν τα καταφέρνω.
"Να πας... Αν αυτό θα σου κανει καλό να πας" μου λεει ενω με κρατάει στην αγκαλιά του.
Δεν του απάντησα.
Μονο χαμογέλασα.
Με καταλαβαίνει.
Θέλει να ειμαι καλα και δεν τον νοιάζει τίποτα άλλο.
"Παμε να μαζέψεις τα πράγματα σου;" με ρωτάει και σηκωνόμαστε.
Παμε στο δωμάτιο κατεβάζω μια βαλίτσα απο την ντουλάπα και βαζω μεσα τα ρούχα μου.
Όχι ολα βεβαια.
Αφησα και καποια εδω.
Ο Άρης με βοήθησε να κατεβασω την βαλίτσα μου κάτω.
Φεύγω κατευθείαν.
Θα με πάει ο Άρης.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο.
Το σπίτι της γιαγιάς μου ηταν μισή ωρα με το αυτοκίνητο από το σπίτι μου.
Οσο ήμουν στο αυτοκίνητο με τον Αρη δεν είπαμε τίποτα.
Έδειχνε στεναχωρημένος.
Μάλλον εγω φταίω.
Που φευγω και τον αφήνω ετσι ενω έχει κανει τοσα για εμένα.
Φτασαμε στο σπιτι της γιαγιάς μου.
Ο Άρης κατέβηκε μαζι μου.
Μου εδωσε την βαλίτσα μου και μαζί με την βαλίτσα μου εδωσε και μια αγκαλιά.
"Να προσέχεις...Και να ξέρεις οτι αν χρειαστείς κατι εγω θα είμαι παντα εδω για εσενα"μου λεει και με αφήνει.
"Ηρθες Μελίνα μου.....Αγόρι μου τι κανεις;" άρχισε να ρωτάει η γιαγιά μόλις ειδε οτι φτάσαμε.
"Καλα ειμαι κυρια Μαρία... Εσείς πως ειστε....ο κύριος Νικος καλα;" την ρωτούσε ο Άρης.
"Ολα καλα αγόρι μου. Θα μείνεις μαζι μας να φαμε;" τον ρωτάει η γιαγιά μου.
"Δυστυχώς δεν μπορώ εχω μια δουλειά" λεει ο Άρης και μπαίνει στο αυτοκίνητο.
"Αρη... Ευχαριστώ... Για ολα" του λεω οταν παει να φύγει.
Δεν ειπε τιποτα.
Μονο χαμογέλασε και έφυγε.
Μπήκα στο σπιτι με την γιαγιά.
"Τι καλο παιδί που ειναι ο Άρης...δείχνει να σε αγαπάει πολύ... Και εσύ τον αγαπας" λεει η γιαγιά και με κοιτάει χαμογελώντας.
"Γιαγιά δεν....." ξεκιναω να της λεω αλλα με σταματάει.
"Τι δεν Μελίνα μου....Το βλέπω στα μάτια σου. Ετσι ηταν και η μαμα σου οταν ερωτεύτηκε τον μπαμπά σου. Έλαμπαν τα ματια της. Δεν μπορείς να κρυφτείς από εμενα. Εχω μεγαλώσει παιδί και ξέρω. "Μου λεει και γελάω.
Παμε στην κουζίνα να φαμε
Εκει ηταν και ο παππούς .
Τον αγκάλιασα του έδωσα και ενα φιλί και κάθησα σε μια καρέκλα.
Οταν φάγαμε πηρα την βαλίτσα μου και πηγα στο δωμάτιο που θα κοιμηθω για να τακτοποιήσω τα πράγματα μου.
Ηταν το δωμάτιο της μαμάς μου.
Δεν είχε πολλα πραγματα της εδώ μεσα.
Σχεδόν τιποτα.
Μονο μια φωτογραφία στο κομοδίνο της και κάτι βιβλία απο αυτά που διάβαζε.
Τακτοποίησα τα πράγματα μου και μετα ξάπλωσα.
Οταν σηκώθηκα ακουσα την γιαγιά μου.
"Φεύγεις;" την ρωταω οταν βγαίνω απο το δωμάτιο.
"Ναι παω έδω διπλα σε μια γειτόνισσα..θες να έρθεις;" με ρωτάει η γιαγιά.
"Τι να κανω βρε γιαγιά;" την. Ρωτάω.
"Η κυρία Βαγγελιώ έχει μια εγγονή στην ηλικια σου. Μπορείς να έρθεις να την γνωρίσεις. Αφου θα μεινεις εδώ θα ειναι καλο να κάνεις μια φιλη"μου λεει η γιαγιά.
"Παω να αλλάξω" της λεω και μπαίνω ξανα στο δωμάτιο.
Έβαλα ενα μαύρο φουτερ, ενα τζιν και τα superstar μου.
Χτενισα λίγο τα μαλλια μου  πηγα στην γιαγιά και ξεκινήσαμε να πηγαίνουμε προς το σπιτι της κυρίας Βαγγελιώς