Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 47

Το πρωί πήγαμε στο σπίτι του πατέρα του Άρη όπως είχαμε κανονίσει.
"Μελίνα το μετάνιωσα δεν θέλω να παω εκεί μεσα" λεει και.
"Αρη... Σε παρακαλώ.. Καντο για εμένα... Απλα άκουσε τον και μετά φύγε " του λεω και με αγκαλιάζει.
Χτυπάει την πόρτα και μας ανοίγει μια γυναίκα μεγάλη σε ηλικία.
Οχι και γρια ηταν γυρω στα 50 μπορεί και μικρότερη.
"Χαίρομαι πολύ που ήρθες Άρη" του λέει όταν ανοίγει την πόρτα.
"Δεν ήρθα για εκείνον.. Ήρθα επειδή κάποιος μου ειπε να έρθω και αυτός ο κάποιος δεν ειναι η Χρύσα" λεει και με κοιτάζει.
"Δεν έχει σημασία ποιος το ζήτησε. Σημασία έχει οτι ήρθες" λεει και μπαίνουμε μέσα.
"Γεια σου Αρη" λεει η Χρύσα οταν τον βλέπει.
"Γεια σου Χρύσα" λεει και την αγκαλιάζει.
"Την κοπελίτσα κάπου την εχω ξανα δει" λεει και με κοιτάει.
"Ειναι η Μελίνα η κοπέλα μου" λεει.
"Χαρηκα" λεει.
"Και εγω" της απαντάω.
"Πήγαινε μεσα" λεω στον Άρη.
"Θα έρθεις μαζί μου;" με ρωτάει.
"Όχι... Θα πας μόνος σου" του λέω "Δεν νομίζω ότι είναι πολύ καλή ιδέα" μου λέει.
"Άρη απλα θα μιλήσετε... Ολα θα πάνε καλα μην ανησυχείς" του λεω και τον αγκαλιάζω.
Του κάνω νόημα να πάει μέσα.
Εκείνος πηγαίνει και εγώ κάθομαι στο σαλόνι με την Χρύσα.
"Πόσο καιρό είστε μαζί;" με ρωτάει η Χρύσα.
"Τέσσερις μήνες" της απαντάω.
  Με την Χρύσα μιλήσαμε για διαφορά θέματα οσο ο Αρης μιλούσε με τον πατέρα του.
Ειναι πολύ συμπαθητική.
Και την ειχα πάρει με κακό μάτι.
"Μελίνα.. Ελα λίγο μαζι μου" ακούω τον Άρη να μου λεει βγαίνοντας απο ενα δωμάτιο.
"Έγινε κάτι;" τον ρωτάω.
"Οχι απλα σε θέλω λίγο" λεει και παω μαζί του.
Μπαίνουμε μεσα στο δωμάτιο του πατέρα του.
"Αυτή είναι η Μελίνα μπαμπά" λεει οταν μπαίνουμε μέσα.
"Να την προσεχεις την κοπελα.. Δεν βρίσκεις εύκολα τέτοια κορίτσια" λεει στον Άρη ο μπαμπάς του.
"Την προσέχω μπαμπά" του λεει εκείνος.
Καθήστε για να καταλάβω..
Αυτοι οι δύο τα βρήκανε;
"Ολα καλα Άρη;" του λεω χαμηλόφωνα.
"Τα βρήκαμε" μου λεει.
Ειμαι πολύ χαρούμενη για εκείνον.
Καθήσαμε λίγο και μιλήσαμε με τον πατερα του και μετά φύγαμε.
Μετά γυρίσαμε στο σπίτι.
"Είδες που ολα πηγαν καλα" του λεω καποια στιγμη.
"Ναι... Χάρης εσενα... Αν δεν ήσουν εσύ τίποτα δεν θα ήταν ετσι" μου λεει και με αγκαλιάζει.
Μ αρέσει να τον βλέπω χαρούμενο.
Οταν ειναι αυτός χαρούμενος χαίρομαι και εγώ.
"Πες μου ότι μ αγαπας" του λέω.
"Οχι" μου απαντάει και γελάει.
"Γιατί οχι;" τον ρωτάω.
"Γιατί δεν θέλω να σου πω ότι σ αγαπώ επειδή μου το ειπες" λέει.
"Πες το"του ξανα λέω
"Δεν στο λεω" λεει και με φιλάει.
"Σ αγαπάω"λεει μετά.
Ποσο μ αρέσει να τον ακούω να το λεει αυτό.
Του χαμογελάω και του δίνω ένα φιλί.

--------------------------------------------------

Χέϋ.

Ειναι λίγο μικρό αυτό το κεφάλαιο αλλα δεν πειράζει.
Θα ειναι μεγαλύτερο το επόμενο.
Αυτα..
Φιλιααα