Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 53

Το επομενο πρωί οταν ξύπνησα η Μαίρη με πήγε στο σπίτι μου.
Την χαιρέτησα και μπήκα στο σπίτι.
"Αρη" φωνάζω αλλα κανεις δεν απαντάει.
Ακομα κοιμάται;
Παω στο δωμάτιο να δω αν είναι εκεί.
Ειλικρινά μακάρι να μην πήγαινα.
Αυτό που ειδα ηταν οτι χειρότερο θα μπορουσα να δω στην ζωη μου.
Ο Άρης κοιμόταν με άλλη.
Μου πέφτουν τα χαρτιά που κρατούσα στα χέρια και τοτε με βλέπει ο Άρης.
"Μελινα;" με κοιτάει έκπληκτος.
"Σε μισω" του λεω και φεύγω απο το σπίτι.
Βγαίνω εξω τρέχοντας και κλαίγοντας.
Δεν ήξερα που πήγαινα ουτε τι έκανα.
Το ηξερα ότι είχε αλλη.
Ευκαιρια βρήκε τωρα που έλειπα να την φέρει σπίτι.
Να την βαλει στο σπίτι μας.
Να κοιμηθεί μαζι της στο κρεβάτι μας.
Εκεί που κοιμόμουν εγω μαζι του.
Εκει που κοιμήθηκα πριν λιγο καιρο μαζι του και ειμεινα έγκυος.
Ναι καλα ακούσατε.
Αυτο έδειξαν οι εξετάσεις μου.
Ειμαι έγκυος δυο εβδομάδων.
Αυτο ήθελα να του πω.
Αλλα εκείνος.
Εκείνος ήταν με άλλη.
Στο σπίτι μας.
Τον μισώ.
Δεν θέλω να τον ξανα δω ποτέ μου.
Παιρναω τον δρομο χωρίς να τον κοιτάξω και τότε.
Κάτι με χτύπησε.
Δεν εβλεπα.
Έκλεισα αμεσως τα μάτια μου μετά το χτύπημα.
Δεν καταλάβαινα τίποτα.
Αλλα ούτε και ακουγα τίποτα.
Ημουν αναίσθητη.

~Δυο Εβδομάδες Μετά~

Άνοιξα τα μάτια μου.
Βρισκόμουν στο νοσοκομειο.
Γιατί;
Τι έχει γίνει;.
Γιατί ειμαι εδώ;
"Μελίνα μου" ακούω καποιον να μου λεει.
Είναι ενας ψηλός μελαχρινός με γαλανά μάτια.
Διπλα του ειναι μια κοπελα οχι πολυ ψηλή με ξανθά μαλλια και καστανά μάτια.
"Μελίνα μας ακους;" με ρωτάει μια κοπέλα.
Νοσοκόμα θα είναι.
"Ναι" απαντάω μόνο.
"Θυμάσαι πως ηρθες εδω;" με ρωτάει.
"Οχι" απαντάω.
Η νοσοκόμα μετα άρχισε να μιλάει με εναν αλλον γιατρό.
"Να ρωτήσω κατι;" λεω μετα απο λίγο.
"Ναι οτι θες" μου λεει η νοσοκόμα.
"Η Μελίνα ειμαι εγω;" ρωτάω και με κοιτάει.
"Συγνώμη μολις τωρα ρώτησε πως την λένε η λάθος κατάλαβα;" λεει εκείνος ο μελαχρινός στην νοσκομα.
"Ναι αυτο ρώτησε....τα πραγματα είναι πιο σοβαρά απο οτι πιστεύαμε....Αμνησία" λεει η νοσοκόμα.
"Μελινα ποιος είμαι εγώ;" με ρωτάει ανήσυχα εκείνος ο μελαχρινός 
"Δεν ξέρω....πρώτη φορά σε βλεπω" του απαντάω.
"Οχι Μελίνα.. Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτο" μου λεει
"Δεν κανω κατι... Με ρώτησες αν σε ξέρω και ειπα οχι" του απαντάω.
"Αυτή την κοπελα την ξέρεις;" με ρωτάει μετά.
"Οχι" απαντάω.
"Πόσο θα κρατήσει ολο αυτο το αστείο;" ρωτάει εκείνος την νοσοκόμα.
"Αν τα πργαγματα ειναι σοβαρά μπορεί  να κρατήσει και για πάντα" απαντάει η νοσοκόμα.
Για ποιο θεμα συζητάνε;
Μαλλον για εμένα.
"Μπορείται να μην μιλάτε σαν να μην ειμαι εδω;Τι μου συμβαινει;" λεω και όλοι με κοιτάνε.
"Μελίνα μου πριν δυο εβδομάδες είχες ενα ατύχημα. Κανεις δεν ξέρει πως έγινε το ατύχημα.... Πιστεύαμε οτι εσύ θα μπορουσες να μας πεις αλλα το χτύπημα στο κεφάλι σου ηταν πολύ σοβαρό και δεν θυμασαι τίποτα. Και απ οτι φαίνεται δεν θα θυμασαι για πολυ καιρό" μου εξηγεί η νοσοκόμα.
"Εγω γιατί ειχα ατύχημα.. Κατι θα έγινε σωστά;" ρωτάω αλλα κανεις δεν μου απαντάει.
"Θα μου πει κανεις;" ρωτάω ξανα. "Δεν εχει σημασία... Αυτο που προέχει ειναι να θυμηθείς" μου λεει η ξανθιά κοπελίτσα.
"Αυτος ποιος ειναι;"ρωτάω και δείχνω τον μελαχρινό.
"Ειναι το αγόρι που έχεις σχέση" μου απαντάει η κοπέλα.
"Και το όνομά σου πως ειναι;" ρωτάω
"Άρης" μου λεει.
"Κοίτα... Δεν ξέρω τι έγινε μεταξύ μας η τι γίνεται... Αλλα δεν σε θυμάμαι.... Δεν θυμαμαι κανεναν σας... Και αυτό ειναι απασιο. Ειναι απασιο να μην θυμάσαι ποια εισαι και ποιους εχεις διπλα σου" του λεω.
Το εννοω.
Νιώθω απαίσια τωρα.
Εχω δίπλα μου δυο άγνωστους που ομως ξέρω πολύ καλά.
"Πρέπει όμως να προσπαθήσεις να θυμηθείς..... Να θυμηθείς το οτιδήποτε.... Μονο αν θυμηθείς κατι θα δείξεις οτι βελτιωνεσαι" με συμβουλεύει η νοσοκόμα.
"Θα προσπαθήσω" τους λεω.
Δεν θα το κάνω για αυτούς.
Για εμενα θα το κάνω.
Θέλω απλα να θυμηθώ πως εγινε το ατύχημα.
Να θυμηθω ποια είμαι και τι σχέση εχω με όλους αυτούς εδώ.
Τι σχέση ειχα με τον Άρη.
Τα πάντα.
Πρέπει να θυμηθώ και θα το κάνω

--------------------------------------------------

Χέϋ.

Κρίμα η Μελίνα εεε;
Αμνησία.
Και ο Άρης όμως κακο αγόρι.
Τι θα γίνει;
Θα θυμηθεί η Μελινα;
Θα το μαθουμε σύντομα ελπίζω.