Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 13

Ειχαν περάσει δυο μήνες από την μερα που εγινε το παρτυ του Βασίλη.
Αυτοί οι δυο μηνες κύλησαν χαλαρα. Σχολειο διαβασμα. Πολυ διαβασμα και ελάχιστες βόλτες.
Τον Αρη τον βλέπω μόνο στο σχολειο και καμια φορα να τύχει να ειναι στο σπιτι της Βάσως και να είμαι και εγω.
Αυτο το Σάββατο ειναι και το παρτυ της τάξης μας και κατα τύχη πεφτουν και τα γενέθλια του Αρη εκείνη την ημερα. Εχουμε συνεννοηθεί με τον Βασίλη και τον Μανώλη να τον πείσουν να ερθει γιατί θα του κάνουμε έκπληξη.
Σήμερα παρασκευή και όπως πάντα εχουμε σχολειο.
Ευτυχως λειπει ενας καθηγητής και τον εχω δύο τελευταιες ωρες οποτε θα φυγω νωριτερα. Δεν εχω καμια όρεξη για μαθημα.
Γύρισα στο σπίτι στις μια μιας και σχόλασα 12:30 αλλα δεν ήταν κανεις εκει.
Περιεργο.
Τέλος πάντων εβαλα να φαω και πηγα στο δωμάτιο μου να διαβασω τίποτα γιατί δεν θα προλάβω.
Αυριο εχω το πρωί φροντιστήρια το βράδυ το παρτυ και την Κυριακή μαλλον θα παμε να δούμε την γιαγια και τον παππού οπότε πρεπει να εχω διαβάσει.
Κατα τις δυο ξεκίνησα διάβασμα και τελείωσα γυρω στις πέντε
Πολλες ωρες διαβασμα αλλα τι να κανω.
Ειμαι μαθήτρια του 19 πρέπει να διαβαζω. Δεν θέλω να πέσουν οι βαθμοί μου. Αν πέσουν δυσκολα θα περασω εκει που θελω.
Αφου διάβασα επεσα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα για καμια ωρα γιατι ημουνα πολυ κουρασμένη.
Δυστυχώς τον ύπνο μου χαλασε ο ηχος του κινητού μου που χτυπουσε.
Χωρις να κοιτάξω καν ποιος με παίρνει σηκώνω το τηλέφωνο.
"Ναιι"
"Μελ...κοιμόσουν;"με ρωτάει ο Αρης.
"Ναι"λεω μονο.
Βαριεμαι ακομα και να μιλήσω.
"Σορρυ αν σε ξύπνησα"μου απολογείται.
"Δεν πειράζει... Τι θες;"τον ρωτάω.
"Ελεγα μηπως θες να ερθεις απο το σπιτι της Βάσως να κάτσουμε" μου λεει.
"Δεν ξέρω θα δω"του λεω και σηκωνομαι από το κρεβάτι.
"Οκ. Αν θες ελα απο εδω"μου λεει και κλείνουμε.
Ψηλό βαριεμαι να παω αλλα δεν ξέρω.
Κατι μεσα μου μου λέει πηγαινε.
Θα πάω.
Όχι μόνο επειδή μου το ζήτησε εκείνος αλλα επειδη βαριεμαι στο σπίτι.
Δεν χρειάστηκε να αλλάξω γιατι κοιμήθηκα με τα ρούχα που φόραγα στο σχολείο.
Χτένισα λιγο τα μαλλια μου πήρα τα κλειδιά και το κινητό μου και ξεκίνησα για το σπίτι της Βάσως.
Δεκα λεπτα αργοτερα ήμουν εκει. Χτύπησα την πορτα και μου ανοιξε ο Αρης.
"Τώρα μολις λέγαμε ότι δεν θα ερχόσουν"λεει η Βασω οταν μπαίνω μεσα στο σπιτι.
Δεν είπα κατι μονο κάθησα στον καναπέ διπλα στην Βάσω.
"Νυστάζεις"με ρωτάει ο Αρης κοροϊδευτικά.
"Ναι... Αφου με ξυπνησες"του λεω και ξαπλωνω πανω στην Βάσω.
"Οο μωρε... Συγνώμη αν σε ξύπνησα δεν ηξερα ότι ήσουν κουρασμένη"συνεχίζει να με κοροϊδεύει ο Άρης
Δεν το κανει για να μαλώσουμε.
Μαλλον με πειράζει.
"Διάβαζα τρεις ωρες"του λεω και με κοιτάει.
"ΦΥΤΟ"μου λεει και γελάει
"ΒΛΑΜΕΝΟ"του λεω και σηκώνεται πάνω.
"Εγω βλαμενο;"ρωτάει και πεφτει πανω μου και κρατάει τα χέρια μου για να μην μπορώ να του κανω κατι.
"Ναι εσύ. Βλεπεις κανέναν αλλον Αρη εδω μεσα; "συνεχίζω να τον πειράζω.
Μ αρέσει που ειναι πάνω μου και τον κοιτάζω και με κοιτάζει και αυτός με γαλανά του μάτια.
"Πας γυρεύοντας"μου λεει
"Τι μας λες ρεε.. Τι θα μου κανεις;"τον ρωτάω κοροϊδευτικά πάντα και γελάω
"Θες να δεις τι θα σου κανω;" με ρωτάει και γελάει
"Για δείξε μου"του λέω"αλλα να ξέρεις... ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ δεν θα πειράξεις μια κοπέλα"τον πειράζω.
"Ακου να δεις κορίτσι μου... Εγω ειμαι άντρας... Και επειδή είμαι αντρας εγω θέσει σαν όρο στον εαυτό μου να μην χτυπήσω ποτε κοπελα. Αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορω να τις πειράζω κιολας" λεει και αφήνει τα χερια μου και αρχίζει να με γαργαλάει.
Παντα αυτο κανει οταν λεω κατι.
Με πιανει στο αδύναμο σημειο.
"Εντάξει Αρη σταμάτα"του λέω ενω γελάω.
"Τι ενταξει; "ρωτάει και συνεχίζει να με γαργαλάει.
"Συγνώμη που σε ειπα βλαμμένο" λεω χαμηλόφωνα.
"Τι είπες; Δεν σε άκουσα"μου λέει και χαμογελάει
Ταχα δεν ακουσες εσύ.
"Ελα ρε Αρη ασε την Μελινα και ελα να παίξουμε"του λεει ο Βασίλης.
"Δεν την αφήνω αν δεν πει συγνωμη"του απαντάει ο Αρης
"Ντάξει συγνωμη που σε είπα βλαμμένο"λεω οσο πιο δυνατα μπορουσα μεσα απο τα γέλια μου. "Θα το ξανα πεις;"με ρωτάει και με αφηνει.
"Δεν υπόσχομαι τιποτα"λεω και γελάμε.
"Πίστεψε με δεν θα το ξανα πεις" μου λεει
"Βλαμμένο"του λεω και χαμογελάει στραβά.
"Φυτό"μου λεει εκείνος μετα.
"Βασίλη ελα λίγο να σου πω"λεει η Βασω στον αδερφό της και φεύγουν απο το σαλόνι.
Εγω παω και καθομαι διπλα στον Άρη που εκεινη την στιγμη έστελνε μηνύματα στο κινητο.
"Εγω φυτό;"τον ρωτάω.
"Ναι εσύ"λεει και γελάει
"Τωρα θα δεις"του λεω και παω να του παρω το κινητο.
Δυσκολο.
"Δεν θα το πάρεις ποτε"μου λεει και γελάει.
Δεν του απάντησα.
Εντάξει όντως δεν μπορώ να του το πάρω.
Κάποια στιγμή είχαμε έρθει τοσο κοντά που ένιωθα τήν ανασα του. Με φίλησε.
Με ξανα φίλησε.
Γιατι το κανει αυτο;.
Μήπως κατάλαβε ότι τον θελω και παιζει μαζι μου;.
Ναι αυτο θα είναι.
Παιζει μαζι μου.
"Αρη"λεω και εκείνος σταματάει
"Σορρυ"λεει μονο και απομακρύνεται.