Δύο Ξένοι

Κεφάλαιο 25

Δεν είχα ύπνο ολη την νύχτα.
Εκανα σβούρες στο δωμάτιο.
Δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
"Τι εχεις ρε Μελινα;Έχεις γυρίσει ολο το δωμάτιο"μου λεει ο Αρης.
Δεν ήθελα να τον ξυπνήσω.
"Κοιμήσου"του λεω μονο και απω και καθομαι εξω στο μπαλκονι για να μην τον ενοχλώ.
"Τι εχεις ρε Μελινακι;"με ρωτάει ο Αρης και κάθεται δίπλα μου
"Δεν εχω υπνο"του λεω.
"Δεν νιωθεις καλα;"με ρωτάει.
Ανησυχεί ο καλος μου.
"Δεν ξέρω"του απαντάω.
"Ελα.. Πήγαινε ντύσου να παμε μια βόλτα να ηρεμισεις"μου λεει και παω μεσα να ντυθώ.
Θα μου κάνει καλο μια βόλτα.
Εβαλα ενα μακρύ φορεμα και τα πέδιλα μου.
Ντύθηκε και ο Αρης και φύγαμε απο το ξενοδοχείο.
Με πηγε στην παραλία.
Εβγαλα τα παπούτσια μου και αρχίσαμε να περπατάμε.
"Καλυτερα τωρα;"με ρωτάει.
"Ναι πολυ καλύτερα"του λέω.
Σταματάμε και καθόμαστε σε ενα σημειο στην παραλια.
Αφηνω κάτω τα παπούτσια μου και παω να πατήσω λίγο στην θάλασσα.
"Ζεστη ειναι"λεω οταν βαζω τα πόδια μου μεσα.
"Ωραία... Ότι πρέπει για να μπανιο"λεει.
"Δεν θα το κανεις αυτο;".
"Οοοο ναι το κανω"λεει και αρχιζει να με βρεχει.
Εγω κρατούσα το φορεμα μου για να μην το πατήσω και έτρεχα. Βέβαια πηρα την εκδίκηση μου για αυτό.
Τον εκανα μούσκεμα.
Τα ποδια μου απο τα γόνατα και κατω ηταν μεσα στο νερο και ο Άρης ήταν πολυ κοντα μου.
Ημασταν και οι δυο μούσκεμα.
Ο Αρης με πλησίαζε ολο και περισσότερο μέχρι που με φίλησε.
"Μελ"ειπε και σταματησε να με φιλάει.
"Άσε ξέρω....Ξέχασε το... Δεν θα ξανα γίνει ποτε.....πάντα αυτό λες Αρη"λεω και βγαίνω απο το νερό
"Μα δεν......."ξεκινησε να λεει αλλα τον σταματάω.
"Αστο Αρη.. Ξέρω....Το ξεχνάω και για αυτή την φορα... Αλλα αυτη την φορα κρατα και εσύ τον λογο σου. Να μην ξανα γίνει.. Όπως λές πάντα "λεω και βαζω τα παπούτσια μου
"Παμε πίσω;Θελω να κάνω μπάνιο και να ξαπλώσω"του λεω και δεν μιλούσε.
Γιατί το κανει αυτο γαμωτο.
Γιατί μου το κανει αυτο;
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κάναμε μπάνιο.
Αφου κάναμε μπανιο μετα ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε χωρίς να πούμε τίποτε αλλο.
Ααα ρε Αρη.
Τι θες απο μενα ρε γαμωτο.

Το επομενο πρωί σηκώθηκα σχετικά νωρίς.
Και οταν λεω νωρις για τον δικο μου τον υπνο ειναι γυρω στις δέκα.
Ο Άρης ειχε ειδη σηκωθεί
"Καλημέρα"μου λεει
"Καλημέρα"του λεω και εγω και σηκώνομαι απο το κρεβάτι.
"Μελ"λεει και μου πιανει το χέρι.
"Τι ειναι;"τον ρωτάω.
"Θελω να μιλήσουμε"μου λεει και αφήνει το χέρι μου.
"Τι να πουμε;"τον ρωτάω.
"Για αυτό που έγινε χθες"μου λεει και κάθετε στο κρεβατι.
"Ναι Άρη νομιζω οτι το λύσαμε το θεμα.. Το ξεχνάω δεν θα ξανα γίνει αυτό Τελος"του λεω και και εκείνος μονο με κοιτάει.
"Μα δεν καταλαβαινεις"μου λεει και σηκώνεται και με πλησιάζει.
"Τι δεν καταλαβαίνω ρε Αρη... Τι;  γιατί το κάνεις αυτο;.....Αφου δεν το θες και μετα μου ζητας να το ξεχάσω... Γιατί το κανεις;"τον ρωτάω και εκείνος με κοιτάει.
Νιώθω οτι θελει να μου πει κάτι αλλα φοβάται.
Δεν απαντάει.
Δεν θελει να απαντήσει.
Φευγω από διπλα του και παω στο μπάνιο.
Κλεινομαι εκει μεσα και μου έρχετε να βαλω τα κλάματα.
Ακουω την πόρτα να κλεινει.
Ο Αρης έφυγε.
Δεν θα κλάψεις Μελίνα... Δεν θα κλάψεις.
Δεν καταφερα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.
Έκλαψα.
Και μαλλον αυτο μου εκανε καλο.