''Padaan sa Puso mo'' (a Pelosopy love)

Chapter 30

Ayun... Pagod na pagod na si Hazel...

Sinundo na rin sya ni Stephen...

Maagang umuwi si Hazel..Tila pagod na pagod eto...

Namimigat raw ang kanyang katawan at..  sumasakit ang kanyang ulo..

Pagdating nya sa bahay..

VIvian: oh anak.. bat namumutla ka?

HAzel: di ko alam ma eh.. nilalamig ako.

Vivian: baka nilalagnat ka..

haZEL: DI KO PO ALAM ma...

VIvian: nilalagnat ka nga anak.. haixt..

kelang lang toh?

HAzel: pag uwi ko lang po..

Vivian: pagod lang ito sa trabaho mo .. magpahinga ka muna sa kwarto.. tatawagan ko lang si Stephen.

Tinawagan ng kanyang Ina si Stephen para ipaalam ang kalagayan ni Hazel.

RINGG......................RING........................RING................................RING......................

Vivian: Stephen, nilalagnat si Hazel... bago lang..

Stephen: ah.. kaya pala namumutla sya kanina pag hatid ko.. sge papunta na ako.

Vivian: ok..

pagkalipas ang ilang oras.. nakarating na si Stephen.

Vivian: andun sya sa kwarto..

Stephen: ah sge po.

Dali daling pumunta si Stephen sa Kwarto ni Hazel.

Nang makita nya ito. nalungkot sya dahil di nya agad nalaman na nilalagnat pala si HAzel.

Stephen: hon.. sobrang alalang alala ako sayu.. bat di mo sinabi na masama pakiramdam mo.?

Hazel: pagod lang toh hon.. ang Oa mo naman. di pa naman ako mamamatay eh..

Stephen: kahit na.. hihintayin ko pa bang mamaty ang gf ko bago ako magiging maalala sayu?

HAzel: asus.. nambola ..

Stephen: di ah... dito muna ako.. d muna ako papasok sa trabaho.. aalagaan kita.

HAzel: salamat hon...,

Stephen: your always welcome...!! FOREVER!!! im here for you..:) in sickness .. :) in everything..

Hazel: charut.. sge magpapahinga muna ako... ang sakit kasi ng ulo ko.. :)

Stephen: okay.. andito lang  ako..

Nakatulog na si Hazel.. pero inaapoy parin ito ng lagnat.. at sobrang alala na ni STephen.. sa dalaga.. maininit masyado ang dalaga.. saglit lang nakapikit ang mata ni Stephen. dahil binabantayan nya ito.