(Photo not mine. Credits to its owner)
•--•
The next day.....
Napag utusan kaming 3 section to clean some parts malapit sa stage at basketball court ng school.
Well, nasapian ng sipag kaya nagdala at nagwalis na rin ako. Nagvibrate yung phone ko. May signal pala dito. Haha.
Umupo ako sa isang trunk ng puno, tumabi si Jovie at Evelyn sa akin.
"Woooh! Kakapagod din anu? Kakasira ng beauty," sabi ni Evelyn sabay punas ng pawis.
Ngumiti lang ako at binuksan ang aking phone.
Convo:
MJ: hello! Kumusta kana?
Re: okay lang.. ikaw?
MJ: okay lang din, sorry ngayon lang nagkaload ulit. Pero di ka na nagpaparamdam ah? Di ka na nagtetext sa akin.
WTF is he saying? Siya nga ang hindi nagtetext... urgh!
Re: Sorry na po, nagpapamiss lang.
MJ: may iba ka na sigurong katext, Zumi?
Re: Here we go again. Lagi na lang ba MJ?
MJ: anu? Nagtatanong lang naman ako ha. May tinatago ka siguro.
Re: Gosh! Ikaw siguro meron....
MJ: Meroon ka ngang iba...
Re: Wala nga. Wag mo ng palakihin please.
MJ: Anu? Umiiwas ka?
Re: Hindi, ayoko ko lang ng isa pang argument. Nonsense lang naman. Wala ka bang tiwala sakin?
MJ: Meron naman.
Re: So why are you doing this? Naghahanap ka ng gulo eh.
MJ: NAGTATANONG LANG AKO! Big deal agad?
Re: Oh come on, MJ. Kakapagod na.
MJ: KAKAPAGOD? Ngayon mo pa nasabi yan? Ako pagod na pagod na.
Re: What do you mean?
MJ: Palagi na lang ganito eh. Away bati for the same reason.
Oh oh. This is bad. Gusto ko ng umiyak. But holding myself in.
"Hoy, ano to?" Kinuha ni Evelyn ang phone ko, binasa nya convo namin.
"Ay, gago pala siya eh. Gusto ata nyang maghiwalay kayo. Ito na yun eh." Nagagalit na toni nga boses ni Evelyn.
"Ano gagawin ko, yam?" Tanong ko na hindi na alam ang gagawin. Ayokong mawala siya, pero nasasaktan na ako ng sobra.
"Gago yan eh. Hiwalayan mo na before siya ang hihiwalay sayo," at inabot ni Evelyn ang phone ko.
1 text message received:
MJ: Wala naman tong papatunguhan eh. Let's end this.
Wow, nagblack out ang pag iisip ko.
'Kasalanan ko ba? Anong ginawa ko? Bakit?' Bumahang Tanong sa isip ko.
Gusto kong umiyak pero ayaw lumabas. Nasa isip ko kasi baka sabihin nila super OA ko. Iiyakan ang isang lalaki. Pero gosh. Nafefeel ko na ang nanginginit kong mata, yung feeling ng malapit ka na umiyak. Pero pinunasan ko bago pa tumulo.
*RIIIIIIIIIIIIIINNNNNNGGGGGG*
Tamang tama uwian na, hold it in and blow it all at home. Ganyan naman ako palagi. Ayokong makita ng iba na umiyak. Hindi ko talaga gusto yun. Ayoko kong kaawaan, ayokong tawaging mahina.
Pagkauwi sa bahay deritso sa kwarto at lock ng door. Bagsak sa kama at yakap sa unan. At ibinuhos na ang lahat. Gosh, holding it in for some time, ang hirap te. Grabe.
1 text message receive
(5:34) Jorey: Uy, di namansin kanina ah.
(5:36) Jorey: Uy
(5:40) Me: Okay, sorry.
(5:41) Jorey: okay ka lang?
(5:43) J: anong problema?
(5:45) J: My nangyari ba?
(5:47) J: May maitutulong ba ako sayo?
Ang kulit eh. Wala ako sa mood. At hindi na tinignan ang cellphone hanggang umaga.
Ganun na ba talaga kababa ang aking halaga? Dinadaan lang sa text, parang wala lang. Ansakit, hindi ko carry. Pero ganito naman lage eh, basta pag-ibig, mas mabuti pang masugatan da pisikal kaysa ganito.
-The next morning-
5 missed calls.
3 text messages.
(8:16) Jorey: uy, magreply ka naman.
(8:25) Jorey: Tatawag ako ha.
(9:00) Jorey: Sorry sa disturbo, Zumi. Goodnight.
BINABASA MO ANG
Crush Ko Si Sir?
RomansKwento ng dalawang taong magkaiba ang mundo na pinagtagpo ng principal XD Isang simpleng studyanteng si Zumi meets an expected guy of her life, will she believe in love again sa lahat ng nadaanan nyang sakit? Even if its impossible? Studyanteng nagm...
