I Write And I Mean It

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕

ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕

မိုးကုတ္ၿမိဳ႕လို႔ေျပာရင္ သူ႔မွာအေရွ႕ပိုင္းနဲ႔ အေနာက္ပိုင္းဆိုၿပီး ႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ အေနာက္ပိုင္းထက္စာရင္ အေရွ႕ပိုင္းကပိုၿပီးၿမိဳ႕ဆန္တဲ့သေဘာရွိတယ္။ က်ဳပ္ကေတာ့ ရြာသေဘာအနည္းငယ္ဆန္တဲ့ အေနာက္ပိုင္းမွာပဲ ႀကီးျပင္းခဲ့ရတာျဖစ္လို႔ အေနာက္ပိုင္းရဲ႕အလွအပေတြနဲ႔ပဲရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ၿပီး သူေလးကိုပဲခင္တြယ္ျမတ္ႏိုးတယ္။ အေရွ႕ပိုင္းမွာဘာေတြရွိတယ္မသိပါဘူး။ ဒီဆက္ေရးမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြအားလံုးက က်ဳပ္ေတြ႕ျမင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေလးအေၾကာင္းပါပဲ။

သူမက သိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါ။ သူမကိုဝန္းရံေပးထားတဲ့ စိမ္းညွိဳ႕ညွိဳ႕ေတာင္တန္းႀကီးေတြရွိတယ္။ အိမ္ဝရံတာကေနလွမ္းၾကည့္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ အဲ့ဒီေတာင္တန္းႀကီးရဲ႕ထိပ္မွာ ျမဴေတြေဝဆိုင္းေနတာကိုေတြ႕ရတတ္တယ္။ ေတာင္ကုန္းေတာင္နိမ့္ေတြၾကားမွာ တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ေဆာက္ထားတဲ့ ေရနံေခ်းသုတ္အိမ္ေလးေတြဟာ အၿမဲတမ္းတစ္ေရာင္တည္းလိုထင္ရလိမ့္မယ္။ အျဖဴေရာင္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစိမ္းေရာင္၊ အျပာေရာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆးေတြသုတ္ထားတဲ့တိုက္အိမ္ေတြဟာရွားပါတယ္။ အၿမဲနီညိဳညိဳ႕ေရာင္ကၽြန္းအိမ္ေတြ၊ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေတြကိုၾကည့္ရတာဟာ ဘယ္ေတာ့မွအိုေဟာင္းမသြားေတာ့မယ့္ ေရွးဆန္ဆန္ သိမ္ေမြ႕ျခင္းရသတစ္ခုကိုခံစားေနရသလိုပါပဲ။

~*~*~*~

ဒီလို က်ဳပ္အခ်စ္ဆံုးၿမိဳ႕ေလးဟာ က်ဳပ္ဇာတိေျမေတာ့မဟုတ္။ ေမြးသမိခင္ေက်းဇူးရွင္၏ဇာတိေျမ။ က်ဳပ္တို႔ဇာတိခ်က္ေႂကြသည့္ေနရာက မႏၲေလး။ ထိုစဥ္က အေဖသည္ အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ေသးသည္မဟုတ္၊ လက္ေထာက္ဆရာဝန္အျဖစ္သာရွိေသးေသာေၾကာင့္ ဟိုနယ္ေျပာင္းသည္နယ္ေျပာင္းႏွင့္ ႀကိဳးစားေနရသည္မို႔အေမႏွင့္လိုက္မေနႏိုင္ေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ မႏၲေလးတြင္ေမြးၿပီးသည္ႏွင့္ ရက္ပိုင္းအၾကာတြင္ အေမ့ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္တစ္သိုက္ရွိရာမိုးကုတ္သို႔ျပန္ေျပာင္းလာၿပီး သည္ၿမိဳ႕ေလးမွာပဲ ငယ္ဘဝစတင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္၏။ မူႀကိဳမတက္ခင္ေလာက္အထိ သည္ၿမိဳ႕ေလးမွာပဲေနခဲ့ၿပီး ဘိတ္မေရာက္ခင္အထိေတာ့ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း ေႏြရာသီေက်ာင္းသံုးလပိတ္သည္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္လာတတ္သည္။