Absolute Hate// SasuSaku

1.7 Part 2

   
    O gece evlenme teklifinin ardından Sasuke ile evimin yolunu tutmuş, evden bir kaç kıyafet alıp ebeveynlerime Sasuke ile kalacağımı söylemiştim. Ebeveynlerim artık yetişkin olduğum için bunu pek dert etmezlerdi.

Şu an ne yaptığımıza gelirsek, Sasuke'nin uzun zamandır uğramadığı evini toplamış, kış ayında olmamızı da göz önünde bulundurarak hırkalarımızla birlikte dışarda oturmuş gökyüzüne bakıyorduk. "Kakashi bir aya kadar köye dönebileceğimi, polis teşkilatını burada kurabileceğimi söyledi." Sadece gülümsemekle yetindim. Bunca çektirdiği zahmet bunun içindi, sonunda hayali gerçekleşmişti. "Sevindim." Aşağı sarkıttığım ayaklarımı sallamaya başladım. Bu anın belki de yüzlerce kez hayalini kurmuştum, o yüzden bu zaman içerisinde aldığım her nefes altın değerindeydi.

"Yarın köyden ayrılmam gerekiyor." Yüzünü boynuma gömdü, üşümüş burnunu tenimin sıcaklığıyla ısıtmaya çalıştı. Bense sadece yutkundum, evlenme teklifinin ardından gidecek olması ister istemez hevesimi kursağımda bırakmıştı. Sessizliğim onu rahatsız etmiş olacak ki kafasını kaldırıp kaşlarını çattı. "Böyle yapma, döndüğümde her şey dilediğin gibi olmuş olacak." Ve alnımda soğuk parmaklarını hissettim. İstemsizce gülümsedim, kollarımı beline doladım ve başımı göğsüne yasladım. "Döndüğün günü iple çekiyorum." Dudaklarıma sıcacık bir öpücük bıraktı.

"Ben de."

***1 ay sonra***

"Kan tahlillerini akşama doğru alırsın." Kolumu alkollü pamukla sildikten sonra yavaşça ayağa kalktım. "Beta hcg hormon tahlili için ne zaman gelmem gerekiyor?" Eteğimi eğilerek düzelttim ve ceketimi giydim. "Sen şimdi eve git, yarın geldiğinde ikisini de alırsın." Shizune gülümsedi ve elindeki tüplere üzerine bilgilerimin yazdığı kağıtları yapıştırıp yerlerine koydu. Gülümsedim ve el sallayarak odadan çıktım.

Son günlerde halsizdim ve baş dönmeleri beni rahatsız edecek seviyedeydi. Bu yüzden her hangi bir sorunum olup olmadığını düşünürken, hamile olma olasılığımı da görmezden gelemiyordum. Üç haftadır reglim gecikiyordu.

Sasuke ile kalacağımız eve gelmiştim. Arada buraya gelip temizlik yapıyor, düzenliyordum. Burası şimdiden ikinci evimdi ve evlenince kendi evim olacaktı. Mutfağa gittim ve kaynattığım suyu bardağıma boşaltarak çay yaptım. Bardağımı üşümüş ellerimin arasına alarak kanepeye oturdum ve ağrıyan ayaklarımı uzatarak esnettim. Son zamanlarda yalnız hissediyordum. Haruka da sığınağa dönmüş, Haru ile birlikte çalışacağını söylemişti. Arkadaşlarımın hepsi evliydi, onları rahatsız etmek istemiyordum. Bana da sadece çalışmak, tüm günümü hastanede geçirmek kalıyordu. Kısa sürede boşalan bardağı yere koydum ve üzerime çöken yorgunluk hissini bastıramayarak gözlerimi kapattım. 

 
    Uyandığımda hava yavaş yavaş aydınlanıyordu. Üşümüş, kaskatı kesilmiş sırtımı kaldırdım saçlarımı ellerimle taradım. "On iki saat mi uyumuşum?" Uyanınca kendi kendime konuşma fasıllarım olmazsa olmazımdı. "Şimdi kim kahvaltı hazırlayacak?" Kalçalarımdan düşmek üzere olan eteğimi yukarı çektim. "Bir de bu kıyafetlerle mi uyudum?"

    Hızlıca duş aldım ve buraya getirdiğim kıyafetlerimi giydim. Muhtemelen bugün göreve çıkacaktım bu yüzden hastanede giydiğim etek yerine, görevlerde giydiğim klasik şeyleri giymiştim. "Şimdi ne yiyeceğim?" Hala ıslak olan saçlarımı ellerimle karıştırdım ve mutfağa girdim. Etrafa bakındım, hızlı hazırlanacak pek bir şey olmadığı için dolabı açarak bir bardak meyve suyu aldım ve üç yudumda bitirdim. "Bu yeterli olur."