The Lawyer || Dramione

019

Hermelien Griffel

Ik weet niet wat er in me omgaat maar wanneer ik zie hoe er verschillende tranen over de wangen van Draco heen lopen kan ik alleen nog maar denken aan hoe graag ik hem wil zoenen. Draco snikt kort aan het einde van zijn zin, ik zie hoe hij verder wilt praten. Ik wil niet horen hoe hij me vertelt dat hij te bang was om me te helpen, hoe alles zijn schuld was. Dat is dan ook één van de redenen dat ik mijn lippen op die van hem druk.

Voordat ik mijn ogen sluit zie ik de verbaasde blik van Draco nog. Hoe stom dan ook het interesseert me weinig wat hij hiervan denkt, die zorg komt later wel. Al snel voel ik een hand van Draco door mijn haren gaan, ik hou Draco vast. Ik voel hoe zijn mond open gaat en merk hoe ik automatisch reageer door hetzelfde te doen. Het enige wat ik kan denken is het feit dat ik aan het zoenen ben met Draco Malfidus. Mijn buik explodeert zo wat door alle vlinders die er in zitten. Ik denk dat ik me nog nooit eerder zo fantastisch heb gevoeld.

Het lijkt allemaal te kloppen. Ineens besef ik me dat we samen horen. Draco en ik horen samen te zijn.

Draco is de eerste die zich terugtrekt. Ik kijk hem kort aan en voel mijn wangen rood worden van schaamte. Wat ontzettend dom om dit zo maar te doen, ik kan mezelf wel wat aan doen. Vol aarzeling kijk ik Draco aan. Ik wil zeggen dat het me spijt, dat ik dit niet hoorde te doen maar de woorden komen mijn mond niet uit. Het enige wat ik kan doen is staren naar Draco.

"Wil je dit echt?" vraag Draco me na een lange stilte, vol verbazing kijk ik hem aan. Ik heb geen idee waarover hij het heeft. "Wilde je me echt zoenen of was dit weer een vergissing?" Een korte tijd blijf ik stil. "Want ik kan het niet aan als je me weer achterlaat," zegt Draco. De pijn is te zien in zijn ogen. Ik kan het niet aan zien hoe hij in pijn is door mij.

"Ik wil dit echt. Ik wilde je echt zoenen, net zoals de vorige keer alleen ben ik ditmaal moedig genoeg om dat ook echt toe te geven," zeg ik dan. Er verschijnt een kleine glimlach op het gezicht van Draco, "Serieus?" vraagt hij me nog een beetje onzeker. Ik kan alleen maar knikken. Dan word zijn glimlach breder. Voordat ik het me kan beseffen drukt Draco zijn lippen op die van mij

**

Een aantal uur later sta ik in de keuken een bakje yoghurt voor mezelf in te schenken, terwijl ik er wat muesli door gooi hoor ik dat er aangebeld wordt. Ik hoor hoe Draco naar de deur toe loopt. Ik grinnik kort om eigenlijk niets en pak dan wat bosbessen en aardbeien uit de koelkast, dezen gooi ik door mijn yoghurt heen. Nog snel pak ik een lepel en dan loop ik ook naar de deur toe. Hoe dichterbij ik kom hoe duidelijker ik gepraat hoor.

"Dus hoe is het met je Malfidus?" hoor ik Ginny vragen. Ik kom bij de deur staan en kijk Ginny met een glimlach aan. Terwijl Draco reageert op Ginny's vraag zie ik dat Harry wat aarzelend achter Ginny staat.

"He jongens, kom er in," zeg ik tegen Harry en Ginny als Draco is uitgepraat. Met zijn vieren lopen we richting de bank. "Wil iemand wat te drinken?" vraag ik, niemand hoeft wat. Ik ga op de hoek van de bank zitten en al snel komt Draco vlak naast me zitten. Harry en Ginny gaan iets meer op zij zitten.

"Dus, alles is goed tussen jullie?" Het is Ginny die de wat ongemakkelijke stilte onderbreekt, Draco en ik reageren beiden door te knikken. "Gelukkig maar," zegt Ginny met een kleine glimlach.

"Hermelien, Molly wilde weten als je binnenkort nog eens langskwam. Ze mist je," vertelt Harry ineens. Ik kijk hem wat verbaasd aan. "Wilt ze met me praten dan?" vraag ik, Harry en Ginny knikken beiden.
"Ze is er kapot van. Ze wilde eerst niet geloven dat het waar is dat Ron je mishandelt heeft maar het komt langzaam bij haar binnen. Ze wilt graag met je praten," reageert Ginny. "Daarnaast is ze niet boos op Malfidus, ze vindt niet dat hij het juiste heeft gedaan maar ze begrijpt hem."

"Ik kan morgen wel langsgaan. Trouwens noem Draco gewoon bij zijn naam," reageer ik met een klein lachje. Ginny knikt kort, "Ik denk dat ze dat fijn zal vinden."