The Lawyer || Dramione

005

Hermelien Griffel

"Draco, de tijd van dingen verzwijgen is voorbij. De rechtszaak komt steeds dichterbij en we moeten elkaar echt vertrouwen. Ja, dit kan lastig worden maar vertrouw me en vertel me wat Ron en ik hebben gedaan," zeg ik dan met een kleine zucht aan het einde.
"Heb je er ooit over nagedacht om psycholoog te worden?" vraagt Draco me met opgetrokken wenkbrauwen. "Ja, maar niet van onderwerp veranderen," reageer ik.
"Weet je nog toen Ron in de ziekenzaal lag in ons zesde jaar na die fles wijn?" vraagt Draco, ik knik. "Weet je nog dat jij de hele dag bij hem zat, dat je er zo verdrietig om was?" vraagt Draco verder, opnieuw knik ik.
"De dag dat Ron weer wakker werd en hij jou boven Belinda verkoos, je zag hoe gelukkig je was. Je straalde helemaal, ik besefte me dat ik je nooit zo kon laten stralen.. Dat je nooit zo gelukkig zou worden door mij, ik besefte me hoeveel je om hem gaf," verteld Draco. Verbaasd kijk ik hem aan, denkt hij er echt zo over? Een traan rolt over Draco's wangen.

"Waarom ben je advocaat geworden?" vraagt Draco me, "Omdat ik de onschuldigen wil helpen," reageer ik. "Ik ben niet onschuldig," zegt Draco direct, hij kijkt me verbaasd aan.
"Iedereen die in Azkaban zit is op zijn eigen manier onschuldig en jij al helemaal," vertel ik Draco, ik staar hem aan.
"Waarom werd je er zo verdrietig om dat ik zoveel om Ron gaf?" vraag ik, "Ik weet het niet goed," reageert Draco schouderophalend.
"Waarom vind je me onschuldig?" vraagt hij me, "Omdat ik denk dat je een verdomd goede reden hebt gehad om Ron te vermoorden," reageer ik direct.
"Heb je een verdomd goede reden gehad om Ron te vermoorden?" vraag ik daarna, "Ja, meer dan verdomd goed zelfs," is Draco's antwoord.

"Denk je dat we een kans maken in de rechtszaal?" vraagt Draco, hij kijkt me nieuwsgierig aan. "Ja, maar daarvoor moet ik wel eerst de reden weten van de moord.. Of een deel ervan, je hoeft me alleen maar te vertellen wat Ron fout heeft gedaan. Hoe weet je nog zo goed de dag dat Ron wakker werd?" vraag ik.
"De eerste keer dat ik mezelf sneed is me goed bij gebleven dus ook de reden," verteld Draco, "Waarom wil je me helpen?" vraagt hij daarna.
"Draco, dit gaat vreemd klinken maar ik wil dit hoofdstuk van mijn leven zo ontzettend graag afsluiten en ik weet dat dit de juiste manier is. Niet perse om de moordenaar van mijn ex man te helpen maar zo kom ik de reden te weten en ik geef dit liever niet toe.. Maar, sinds kort denk ik dat je echt onschuldig bent en een verdomd goede reden hebt waarom het is misgegaan," vertel ik, ik haal een hand door mijn haar en zucht zacht.

"Waarom heb je mijn hulp geaccepteerd? Je had kunnen aangeven dat je een andere advocaat wou sinds je wist dat ik je advocaat ben.. Ik bedoel, we hadden nog wel eens ruzie vroegen. Dus, waarom?" vraag ik Draco.
"Nou, ik wou weten waar je op uit was. Ik was te verbaasd om echt te reageren erop en een dag later stond je al aan mijn deur.. Ik heb je hulp trouwens geaccepteerd zodat ik je ook eens kon spreken zonder ruzie," vertelt Draco.
"Wat vond Ginny ervan dat je me ging helpen?" vraagt hij, "Tja, ze weet mijn grootste geheim en weet dat ik dit nodig ben om het allemaal af te sluiten," beantwoord ik zijn vraag. Draco kijkt me verbaasd aan, had ik wel moeten vertellen over mijn grootste geheim?

"Draco ik ga maar weer eens, we gaan morgen eens praten over onze tactiek in de rechtszaal en hoe we het allemaal gaan aanpakken. Daarbij hoop ik dat je me morgen het motief kan vertellen.. Ik zie je morgen," sluit ik het gesprek dan af, ik sta op en Draco doet precies hetzelfde.
"Dan zie ik je morgen weer," zegt Draco, hij loopt met me mee richting de deur. Dan staan we wat aarzelend bij de deur, het is echt te awkward voor woorden.
"Euh, tot morgen," zeg ik, dan vanuit het niets omhelst Draco me.

**

Als ik die avond later met Ginny bij mij thuis zit en haar heb vertel over het feit dat Draco me heeft omhelst kijkt ze me verbaasd aan. Dan krijgt ze toch een kleine glimlach op haar gezicht.
"Het gevoel was er weer, niet waar?" vraagt ze me, ik kijk haar vragend aan. "Hetzelfde gevoel dat je vanaf de eerste klas al hebt en wat in de zesde klas ineens stopte," verduidelijkt Ginny haarzelf. Ik haal een hand door mijn haar en knik dan kort.
"Ik zou dit niet mogen zeggen door alle nare omstandigheden maar ik ga het toch doen. Ik heb altijd gewenst dat jij en Draco samen zouden eindigen.. Je weet wel, als je een boek leest en je komt bij de epiloog en er zijn allemaal mensen samen gekomen.. Ik hoopte dat jij en Draco zo'n soort einde zouden krijgen, je hoorde niet bij Ron en dat weet je zelf ook," zegt Ginny, ik kijk haar verbaasd aan.
"Euh, ik weet niet hoor.. Dat gevoel was maar kort," zeg ik aarzelend.
"Hermelien lieve schat, je was vijf jaar op- nee wacht ik zeg het verkeerd. Je hebt al sinds je eerste jaar gevoelens voor hem en er zat een kleine time out op je gevoelens voor hem maar nu is het weer helemaal weer terug. Of niet soms?" vraagt Ginny glimlachend.
"Ginny denk je niet dat je een beetje overdrijft? Ik denk dat ik hem meer als een vriend zie," vertel ik, maar het voelt niet juist om het te zeggen.
"Ah wat schattig, iemand hier zit nog in de ontkenningsfase," reageert Ginny, ze grinnikt.

Aan het einde van de avond zitten Ginny en ik Grease te kijken, het lied Your The One That I Want komt erop en een traan rolt over mijn wang. Geen idee waarom.
"Ik denk dat het ooit zo gaat eindigen met jou en Draco," zegt Ginny glimlachend, "Ik denk niet dat het eindigt op die manier," zeg ik lachend.
"Dus je denkt wel dat jullie samen gaan eindigen?" vraagt Ginny lachend, "Ginny flikker op," zucht ik lachend.
"Oeh!" gilt Ginny enthousiast.

Als Ginny na de film weer weg is ga ik naar mijn bed, eigenlijk slaap ik op dit moment in de logeerkamer omdat ik veel te veel nare herinneringen heb aan de slaapkamer. Niet alleen omdat dat de plek ik waar Ron is vermoord, nee om nog veel meer redenen.

**

[weer een hoofdstuk woehoe en de trailer komt tegelijk met het volgende hoofdstuk! hopelijk vonden jullie het wat. xo Nienke]