The Lawyer || Dramione

004

Draco Malfidus

Zoals elke avond pak ik het notitieblok onder mijn kussen en begin ik er in te bladeren, na even bladeren kom ik redelijk voorin terecht bij een datum waar ik me nog zoveel over herinner. Ik begin het te lezen..

7 juli 2012

Ik word zo gek van mezelf de laatste tijd, sinds ik van Zweinstein af ben kan ik maar niet stoppen met denken over Hermelien. Ik mis haar meer dan ik had verwacht, ik mis haar zo erg dat ik er gek van word. Ik wil haar zien, ook al werpt ze me telkens een blik vol minachting toe zoals ze op Zweinstein deed. Ik weet dat ze weet dat ik Perkamentus een soort van heb vermoord, over dat door mij mensen dood zijn gegaan op Zweinstein en ik schaam me er dood voor.
Ik ben echt veranderd na de Slag om Zweinstein en ik hoop zo dat Hermelien dat ook kan zien, maar al zou ze dat kunnen zien ze haat me. Waarschijnlijk stopt ze nooit met me haten, dat snap ik ook maar al te goed. Ik heb haar zo vaak modderbloedje genoemd of met iets anders beledigd, ik zou mij ook haten als ik haar was. Eigenlijk haat ik mezelf ook.
Ik wou dat ik nooit zo naar had gedaan tegen Hermelien, dat ik haar gewoon de waarheid had verteld. Waarom heb ik haar niet gewoon verteld dat ik wat voor haar voel, niet dat dat het makkelijker had gemaakt.. Zoals al dacht, ze is met Wemel geëindigd. Verdomme, hun bruiloft is over een maand of twee. Thank God ben ik niet uitgenodigd, alhoewel anders had ik haar nog eens gezien..
Ik wens gewoon dat ik nooit zo'n watje ben geweest, dat ik me nooit wat had aan getrokken van hoe mensen over me denken maar nee dat kon ik niet. Ik moest perse een klootzak zijn tegen Hermelien omdat mensen dat van me verwachtten en dat terwijl ik al sinds ons eerste jaar verliefd op haar ben.
Ik haat mijn leven soms echt.

Ik kijk zuchtend naar mijn pols, een groot wit litteken is het eerste wat me opvalt. Oftewel het litteken wat ik die dag maakte, ik haal een hand door mijn haar en zucht diep. Dan blader ik verder door het notitieblok, opnieuw begin ik te lezen.

9 november 2012

Zoals ik laatst al zei, ik ben toch nog uitgenodigd voor de bruiloft van Hermelien en Wemel. Het deed me zoveel pijn om er naar te kijken, om het aan te horen. Hoe hij vertelde over hoeveel hij van haar hield, tranen lopen nog steeds over mijn wangen.
Toen ze aan kwam lopen was ik echt sprakeloos, ze was nog mooier dan ik haar ooit had gezien. Haar trouwjurk was toch niet echt wat voor haar, ik weet niet precies waarom maar ik had gewoon het gevoel dat het niet haar ideale jurk was. Het was gewoon te druk en er zaten veel te veel diamantjes op. Ik hoop dat ze het zelf wel mooi vond.
Toen zeiden ze allebei ja, ze keken elkaar verliefd aan en zoenden toen. Ik weet direct dat ik nog langer heen ben.. Het deed me zoveel pijn toen ik ze zag zoenen, ik kon wel huilen.
Ik had Hermelien moeten vertellen hoe ik me voelde, maar toch heb ik haar even kunnen spreken..

"Gefeliciteerd Hermelien," had ik haar gezegd, "Bedankt Malfi- oh ik bedoel Draco," reageerde ze met een kleine glimlach. "Wil je ook een stuk taart?" vroeg ze me, "Ja graag," had ik gezegd. Ze had een stuk taart voor me gesneden en heeft het me gegeven, onze handen raakten elkaar kort aan. Volgens mij moest ik ervan blozen.. Toen ging ze -jammer genoeg- weer weg.

Opnieuw kijk ik naar mijn pols, het doet me pijn om er naar te kijken. Al die slechte herinneringen, elk litteken heeft een ander verhaal. Ik kijk kort naar de twee littekens die ik op de dag van Hermeliens bruiloft heb gemaakt, eentje vlak voordat ik er heen ging en één toen ik weer thuis kwam.

**

Er wordt geklopt, direct loop ik op de deur af. Ik open de deur en zie direct Hermelien staan. Zoals gewoonlijk ziet ze er prachtig uit, ze heeft haar haren in een knot zitten en glimlacht vriendelijk naar me. Verder draagt ze een korte broek met een simpel t-shirt.

Als we een halfuur later wat aan het praten zijn stroop ik zonder er verder over na te denken mijn mouwen op. Het is best wel warm in mijn cel en omdat er maar één raampje in zit wordt het hier ook niet veel frisser op.

"Draco wat heb je op je polsen?" vraagt Hermelien me direct, ik kijk haar aan voor een lange tijd. Dan weet ik niks beters dan mijn antwoord, "Littekens." om haar vraag te beantwoorden.
"Hoe kom je aan al littekens?" vraagt Hermelien verder, "Ik denk dat je dat zelf wel weet," antwoord ik. Ik kijk wat naar de littekens, af en toe kijk ik op naar Hermelien. Ze kijkt me vragend en vol medelijden aan.
"Ik weet dat wel maar waarom heb je het gedaan?" vraagt Hermelien me, "Daar heb ik het liever niet over," reageer ik direct. "Draco, ik wil je niet dwingen om dingen te doen die je niet wilt doen maar je moet me wel vertrouwen. Je kunt me vertrouwen en ik denk dat het goed is om er over te praten," zegt Hermelien.

"Laten we twintig vragen doen," zeg ik voordat Hermelien verder kan praten, ze kijkt me verbaasd aan maar knikt dan wel.

"Waarom ben je met Ron getrouwd?" vraag ik direct, ik wou de vraag nog niet direct stellen maar het floepte er gewoon direct uit. Ik haal een hand door mijn haar en zie Hermelien hetzelfde doen.
"Omdat ik dacht dat ik van hem hield," beantwoord Hermelien mijn vraag, "Wanneer sneed je jezelf voor het eerst?" vraagt Hermelien me.
"In ons zesde jaar, wat bedoel je met omdat ik dacht dat ik van hem hield?" reageer ik snel, "Ik hield niet echt van hem denk ik, volgens mij zag ik hem meer als vriend alleen had ik dat niet door. Wat was de reden bij de eerste keer dat je je sneed?"
"Jij en Wemel," reageer ik zonder er over na te denken, Hermelien kijkt me vreemd aan.
"Waardoor besefte je dat je niet echt van hem hield?" vraag ik, "Ik voelde niks bij alles wat we deden, zelfs op onze bruiloft niet," reageert Hermelien.
"Wat hadden Ron en ik gedaan?" vraagt Hermelien, "Dat zeg ik later wel."

[weer een nieuw hoofdstuk, omdat mijn andere boek is afgelopen kan ik me meer op dit boek gaan focussen dus waarschijnlijk snellere updates. trouwens bij mijn andere boek is een Q&A ;) xo Nienke]