Chapter 12: Confuse

12 0 0
                                    

It's been 7 months since that scene happened, and today is already January. You heard it right, it's already January. Ang bilis ng panahon no? At yes, yung nangyari sa rooftop? Yung hiniling ko sa kanya? Unti-unting nagkatotoo yun. We became closer. Unti-unti ko na siyang nakikilala. I know his likes and even his dislikes. It was just like yesterday when I wished to be close to him. And that memory, up until now is still fresh in my mind. I didn't knew that we'd be so close with each other. I already treat him as my best pal. How I wished he feel the same way too.
Oh, by the way we won in the mathematics quiz bowl. Hindi ko nga inakala na mananalo kami eh. At hindi ko rin inasahan yung nangyari...

>>Flashback

"Ano nang isasagot natin uy. Evo magsalita ka naman? 15 seconds nalang bago magtime?!"

Nababalisa na ako rito dahil hindi magkalayo ang score namin sa ibang kalahok. Although kami ang highest, hindi parin dapat kami maging kampante dahil 1 point lang ang lamang namin.

"7"

"6"

"5"

"Ibigay mo sa akin yung answer mo!"
Dali-daling hinablot at isinulat ni Evo ang sagot ko sa board namin.
"5"

"4"

"3"

"Hoy! Hindi ako sigurado diyan."

"2"

"1"

"Eckkk"

Sakto namang natapos si Evo isulat ang answer. Dali-dali niya itong itinaas.

I just closed my eyes and clasp my hands as the speaker announce the answer.

"The correct letter is....."

*Drum roll*

"C!!"

Bigla akong niyakap ni Evo. O.O
*Dug* *Dug*

I remained shock.

Letter C....loading.....

Omo!! Wait, did I heard it right? Tama yung sagot ko!
I was about to jump in happiness, when I remembered that someone is hugging me.

"Uhm, Evo can you let me go?" I awkwardly asked.

"Oh, s-sorry."

Dali-dali niyang inalis ang kamay niya at iniwas ang tingin.

Tsk tsk. Bahala siya diyan. Nahiya yata sa inasal niya. ^3^

Tinawag na kami ng speaker at pinaakyat sa stage upang parangalan. Nakangiti naming tinanggap ang trophy na bunga ng aming paghihirap. Habang kumikinang naman sa ganda ang mga gold medals na ipinarangal din sa amin.

Bumaba na kami sa stage pagkatapos ng picture taking. Sinalubong ako ng barkada ng isang masayang group hug, well except Zen. Nakakatampo nga eh.

"Congrats baest, sayo din Evo. We're so proud of the both of you."  Kaile said smiling.

Tumango lang si Evo. Umalis na rin siya at pinuntahan si sir. Ibibigay niya siguro yung trophy, siya din naman kasi may hawak eh.

"Thank you baest. Hindi ko nga rin inakala na mananalo kami eh." I smiled.

"We're so proud of you Chloe Sky Villair!" Blossom said.

"Ohh, group hug!" Zera said.

And for the second time around hindi na naman sumali si Zen. Nakakatampo na siya ah..

Hindi rin naglaon ay natapos na ang lahat ng kailangan kong gawin. Tapos na rin kaming magpasalamat kay Sir sa paggabay sa amin. At tuwang-tuwa siya sapagkat nagbunga ang aming mga paghihirap.

I was going to leave, when someone grabbed my hand. Bigla niya akong niyakap.

"Thank you.." He said.

And then he left me...dumbfounded.

"Evo..?" Pabulong na sabi ko.

What just happened?

Nakatulala akong lumabas. Nakabalik lang ako sa katinuan nang makita ko si Zen na nakasandal sa pader. I was planning to just pass him. Nagtatampo pa rin kasi ako sa kanya eh. I started to walk at itinuon ko lang yung atensyon ko sa daan. Malapit ko na siyang lampasan nang bigla siyang nagsalita.

"Congrats." He said with his famous emotionless voice.

One word, but it blew the wall that I built inside my heart. Ewan ko pero bakit ganito ang impak mo sa akin Zen? Na kahit anong tanim ng sama ng loob ko sayo ay hindi rin ito nagtatagal sa simpleng gesture mo lang.

Pinilit kong hindi bumigay at pinanitili ang mata sa daan. Just for this time please. Just for this time.

"Thanks." I plainly said.

Akmang aalis na sana ako nang bigla na naman siyang nagsalita.

"Why are you acting like that? May nagawa ba ako? Are you mad?" He said with unexplainable emotions plastered on his face.

"Nothing, just don't mind me."
I said. And a hint of sadness appeared on his eyes...
Or so I thought?

"Why are you acting like that Chloe?"
His serious. I can sense it through his voice. Lalo na at tinawag niya akong Chloe. He only calls me Chloe whenever his serious. Believe me or not, nakakatakot siya pag seryoso. Ano pa kaya kung galit na diba? Although hindi ko pa siya nakikitang nagagalit and I hope I would not.

"No Zen. I should be the one asking you that. Why are you acting like these? Hindi kita maintindihan. Pabago-bago yung mood mo. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman. I'm so confuse. Confuse of everything.."
I was about to cry when he suddenly hug me behind my back.

"I'm sorry.." He said. And I can feel the sincerity in his voice.

Tears fell down in my eyes. I silently cry.

"I'm sorry for hurting you. I'm sorry for making you cry. I'm sorry for being so heartless." He said. I can feel the sadness in his voice.

Pinahid ko ang mga luha ko at iniangat ang ulo ko.

"It's fine. J-just don't be sad. Nasasaktan ako pagganyan ka. Nagtampo lang naman kasi ako sayo eh. Hindi mo man lang ako binati. Akala ko wala ka nang pakialam sa akin."

"Tsk tsk. Sabi ko na nga ba eh. Come, let me make it up to you."

And he grabbed my hand and take me into somewhere I didn't expected.

>>Flashback ends.

Well, he did surprised me. He took me into a restaurant beside the beach. Nagpareserve pa nga siya ng table. He even gave me 3 blue roses which represents the sky which is also my name. He told me that he planned that all, including what happened back at the hall. He did that all in purpose. At dahil yun sa gusto niya akong isurprise. And I was surprised. Very much surprised. For the pass 7 months ay napansin ko rin ang mga weird na actions ni Evo towards me. Sometimes bigla na lang siyang magiging sweet, minsan din naman masungit. Same with Zen, I don't want to assume but ang sweet ni Zen sa akin minsan. I don't want to misunderstood it all but it's different, or it is just me?

Wahhhh.. Naloloka na ako. Nalilito na talaga ako. I'm effin' confused of everything. Confused of their actions. Confused of their personality. Confused of the both of them.

Confuse of my feelings....

A/N
Phew. Chapter 12 finally done. Sorry po at ngayon lang naka-update. Exams kasi namin this past few days. At marami pa kaming mga projects na ginawa kaya patawarin niyo po ako mga kareaders kung ngayon lang nakapag-update. Sensya na po. Anyway I did hope you enjoyed this chapter ;) Keep supporting this story po ^_^ Please vote. And comment your thoughts :) Don't worry I won't bite. :))

P.S next update would be next Saturday or Sunday.

<33 Cya

Secret FeelingsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon