Secret Feelings

Chapter 3: Zen Ash Canen

Hanggang sa natapos ang klase ay pinag sa walang bahala ko nalang yung presence ng katabi ko which is si who know who? Duh?! Bahala sya sa buhay nya wala akong pakialam sa kanya. At saka hindi naman sya nanggagambala eh. Nakadukmo lang siya sa arm chair nya sa buong klase habang nakasalampak yung headphones nya. Tulog mantika yata to eh. Nakita ko lang kasi syang lumabas eh nung lunch break na. Mas mabuti pa ngang hanggang matapos ang school year ay ganyan lang sya. Teka nga? Bakit ko ba kinukwento siya sa inyo? Ano bang pakialam ko sa kanya. Eh, strangers nga lang ang turing namin sa isa't isa eh. Nababaliw na yata ako. Tsk tsk.

"Goodbye class see you tomorrow and remember our agreement, okay? That's all for today. You may leave."

Hindi naman kasi pumasok yung mga teachers namin today. Adviser lang namin ang naghandle ngayon whole day. Bukas pa siguro yung ibang teachers. Makauwi na nga lang gusto ko na kasing manood na DOTS short for descendants of the sun <3 Idol na idol ko kasi si Captain Yoo at si Dr. Kang<33

Habang naglalakad ako ay nakita ko si Zen. Nakaupo siya sa bench , sa ilalim na puno sa field. At mag-isa lang sya ha. May nakasalampak na headphones sa tenga niya with matching pikit pa. Puntahan ko kaya para mas makilala ko siya. Ewan ko ba pero there's something inside me that's pushing me to know him even more. Puntahan ko na nga.

Mga 1 meter na lang ang distansya ko sa kanya nang tumigil ako. Pinagmasdan ko sya.

"Ngayon ko lang narealized ang gwapo mo pala..."

Ano ba tong pinagsasabi ko. Di ko na kilala sarili ko ah..

"Aish. Napakaambisyosa mo talaga Sky. Para namang papansinin ka ni Zen. Susungitan ka lang niyan. Tsk tsk. Makabalik na nga lang."

Tumalikod na ako at akmang hahakbang na sana nang....

"You know what. Staring is rude and tsaka alam ko namang gwapo ako. No need to state the obvious. Hindi rin ako masungit. Seryoso lang talaga ako and why did you think that I wouldn't talk to you, na hindi kita papansinin?"

Sabi ni Zen sabay tanggal nya sa headphones niya.

"Ah..eh...."

"Ano na? Haha you're funny. Natameme ka na yata."Zen said laughing.

OM!! Tumawa sya? I must be dreaming! Lalo pa siyang gumwapo. At saka teka lang hindi naman ako nagjojoke ah? Bakit siya tumatawa?

"Hey!! What's funny?!"

Nakakainis siya -_-!

"Hahaha. Grabe! Ang epic ng itsura mo. Para kang batang nahuli sa pangungupit. Hahahaha!"

Tawang-tawa pa rin si Zen.

"Tatawa ka nalang ba panghabang buhay Zen? Makaalis na nga lang."

Nakakairita na talaga siya eh! Hindi na nakakatuwa.

"No, wait. Stay. Pft--"
"Ayan ka na naman eh!" -3-

"Yeah, seriously, stay here with me."
*Dug!Dug!*

May sakit yata ako kasi bumibilis yung pagtibok na puso ko. Naku! Wag naman sana.

"Let's have some chitchat with each other." Sabi ni Zen.

Hindi pa rin ako makagalaw sa pwesto ko. Parang napako na yung paa ko sa lupa.

"Ano na? Are you gonna stand there forever?" Mapang-asar na tanong ni Zen.

Di naglaon ay nakahanap na rin ako ng lakas upang maigalaw ko ang mga paa ko. Umupo na ako sa tabi niya.

"*Ehem*" I cleared my throat.

"Sorry." I finally said.

"Huh? Para saan?" Natatawang tanong ni Zen.

"For calling you masungit." Nahihiyang sabi ko. Sincere ako sa sinasabi ko. I was uhm, guilty about judging a person through his physical appearance.

He giggled.

"Sanay nako. That's what everyone thinks about me. Zen Ash Canen, ang seryoso, tahimik at masungit na lalaki."

"Grabe ka naman Zen. Sobra naman yata yang panlalait mo sa sarili mo. If I were you, I'll look at the bright side. Gwapo ka naman ah at saka mukha ka namang mabait. Nagkaroon ka na nga ng mga kaibigan eh." I said.

Napansin kong biglang nag-iba ang mood ni Zen. I saw emptiness, sadness, longing and pain in his eyes.

"Bright side? Well matagal nang nawala sa paningin ko yun. Oo, may mga kaibigan ako, but they doesn't know how I really feel. They doesn't know the pain, the scars that still remains. Akala ko nga okay na eh. Or so I thought. I was wrong. I was always wrong."

There's something inside me that's pushing me to hug him. I think I just wanted to comfort him even if I don't know the reason between the loneliness in his eyes.

Nanatili kami sa ganung pwesto for 3 minutes hanggang sa tumayo siya. Nag-iba na yung aura niya ngayon. Kalmado na sya and bumalik na rin yung emotionless eyes niya.

"I think you've heard enough. And I don't think you're responsible to know the whole story. Anyway thanks for the company though, Chloe Sky Villair."

Then he left as fast as a wind.

"You're wrong Zen. Even if I don't really know you as much as your friends do, I have the feeling of being responsible when it comes to you. I want to help you. To bring back your smile, the happiness in your eyes. I want to know you more Zen Ash Canen."