Een blik die alles veranderde.

Hoofdstuk 9.

'Goedemorgen!' word ik begroet door mijn drie vriendinnen. 'Hoe was je date?' vraagt Anne. 'Hoe weten jullie dat ik een date had?' 'We hebben je zien staan met die knappe vent bij de strandtent. En toen je hem bijna zoende zaten we vlak achter je.' Ik voel mijn wangen rood worden en sla mijn handen voor mijn gezicht. 'Eef, het was echt heel schattig jullie twee samen.' 'Al had je hem wel gewoon moeten zoenen.' Langzaam laat ik mijn handen zakken en zucht ik. 'Sorry, maar ik wist gewoon echt niet wat te doen. Ik heb daar helemaal geen ervaring in.' Het klinkt vrij hopeloos, maar zo voel ik mij ook. 'We zullen het er vanmiddag nog over hebben. Maar nu gaan we spullen pakken en lekker naar het strand.' Onderbreekt Moniek het gesprek. 'Waarom gaan we naar het strand?' vraag ik. 'Nou, omdat wij allemaal vanavond pas hoeven te werken en wij gehoord hebben dat het politiekorps vandaag strand activiteiten heeft. Oftewel wij gaan er voor zorgen dat jij heel de dag kunt genieten van die knappe rechercheur en dat je hem de volgende keer zo meesleurt als hij zich aanbiedt.' Roept Sam iets te enthousiast.

Met zijn vieren lopen we het duinpad af. We hebben allemaal hapjes, drankjes en lekkers meegenomen om de dag mee door te komen. We leggen handdoeken op een kleine afstand van de spullen van het politiekorps. Eigenlijk had ik er helemaal geen zin in, maar om mijn vriendinnen blij te maken ben ik toch meegegaan. En stiekem wilde ik wel heel graag Floris weer zien. Na onze date van gisteravond heb ik hem niet meer gesproken, gehoord of gezien. Ofja, niet in het echt. Maar wel in mijn dromen. Zijn blauwe ogen kwamen steeds weer terug. En stiekem heb ik de hoop dat er nog wat gaat gebeuren tussen ons deze week. Ik leg mijn handdoek naast de handdoeken van mijn vriendinnen. 'Kijk Eef, daar is Floris.' Hoor ik Sam zeggen. Op een afstandje van ons zie ik een groep mensen zitten en daar tussen in zit Floris. Meteen beginnen de vlinders in mijn buik weer wakker te worden.