Een blik die alles veranderde.

Hoofdstuk 2.

‘Eva!’ Hoor ik Eric roepen als ik achter Sam en Anne achterna wil lopen om ons om te kleden na een lange dag. ‘Ja?’ ‘Zou jij morgen eventueel nog kunnen werken? Ik kom iemand te kort voor het diner en die groep van de politie komt eten. Dus ik dacht misschien vind jij het leuk om die groep te draaien?’ Even twijfel ik. Het is namelijk de enige dag dat ik nog helemaalbvrij ben. Maar besluit het toch te doen, misschien kan ik nog connecties maken voor later. ‘Ja, is goed. Vanaf 17 uur dan?’ ‘Ja, als je zou kunnen heel graag en dan mag je als de drukte het toelaat naar huis.’ ‘Oké, dan ben ik er morgen weer.’ Zo snel mogelijk loop ik Sam en Anne achterna. In mijn haast bots ik in de hal tegen een man op. ‘Sorry, mijn excuses,’ zeg ik terwijl ik opkijk in de mooiste blauwe ogen die ik ooit gezien heb. Even ben ik van mijn stuk gebracht maar loop dan snel door.

Doet u mij maar 3 zoete witte wijn en een spa blauw.’ Zeg ik wanneer ik aan de bar van onze vaste strandtent sta. ‘Ga maar zitten, dan kom ik het zo brengen,’ zegt de barman. Ik loop terug naar de anderen. ‘Hij komt het zo brengen,’ zeg ik als ze verbaasd naar mijn lege handen kijken. 'Voor mij doet hij dat nu nooit.' hoor ik Anne zeggen. Maar ik wuif het weg.  De rest van de avond hebben we het over van alles en nog wat. ‘Eva, houd je er rekening mee dat wij zaterdagavond een feestje hebben?’ zegt Sam. ‘Ja, en de leuke barman komt ook!’ roept Moniek er achteraan. ‘Waarom dan?’ ‘Kom op Eef, aan het einde van zo’n zomer mag je toch wel genieten? Het is je laatste avond en daarna ben je hier weg.’ Trekt Anne haar wenkbrauwen op. ‘Jullie kletsen nog maar een eind. Ik ga drinken halen.’ ‘Bij de leuke barman?’ Ik schud mijn hoofd en loop de strandtent binnen.