Een blik die alles veranderde.

Hoofdstuk 17.

Ik neem een slok van mijn chocomelk en probeer mijzelf weer rustig te krijgen. Floris legt zijn hand op mijn knie. 'Kom je met mij mee, Eva? Dan kunnen we even ergens alleen met zijn tweeën zijn.' Verlegen knik ik. 'Ik zal de drankjes even afrekenen.' Zegt hij en loopt dan naar binnen. Ik zucht een keer diep en sta dan op. De zenuwen gieren door mijn lijf en ik krijg ze niet onder controle. Ik loop achter Floris aan naar binnen en kom langs het tafeltje waar Sam en Anne zitten. 'Succes.' Grinniken ze. 'En geniet ervan.' Ik voel mijn wangen weer kleuren. Floris komt aangelopen en pakt mijn hand vast. 'Kom,' is het enige dat hij zegt. Zo lopen we samen de duinen door. Mijn gedachten gaan alle kanten op en ik weet niet waarover ik moet praten. Ik kijk voorzichtig naar Floris, maar zie dan dat hij ook naar mij kijkt. Weer verdrink ik in zijn blauwe ogen. Zijn hand die net nog mijn hand vast had glijdt nu via mijn arm naar boven. Ik draai mij naar hem toe waardoor we nu recht tegenover mekaar staan. God wat is die man knap. 'Wat denk je?' vraagt Floris. Ik twijfel of ik het moet zeggen. 'Zeg het maar hoor.' Spoort Floris mij aan. 'Uhm.. Nou, ik bedacht mij hoe knap je bent.' Ik durf hem niet aan te kijken en heb ineens heel veel interesse voor de grond onder mijn voeten. 'Eva, kijk mij eens aan.' Hoor ik dan. Langzaam kijk ik op. Floris legt zijn hand op mijn wang. 'Twijfel niet zo, je bent een hartstikke leuke meid. Je mag tegen mij altijd zeggen wat je denkt. En we doen niks wat jij niet wilt.' 'Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.' 'Doe gewoon wat je denkt dat goed is en anders zeg ik het wel. Niks om onzeker over te zijn.' Zijn ogen glinsteren en geven mij kippenvel over mijn hele lichaam. Zijn gezicht komt dichterbij en hij geeft mij een kus op mijn wang waarbij hij mijn mondhoek raakt. Hij pakt mijn hand weer vast en zegt: 'Kom, dan gaan we naar mijn hotel.' Samen lopen we zo hand in hand naar het hotel.

Na het weekend komt er een hoop Fleva!