Hoofdstuk 12.

435 17 0
                                    

'Kijk eens, een warme chocomelk voor mevrouw.' Floris komt het balkon opgelopen nadat hij drinken voor ons heeft ingeschonken. Op zijn balkon heeft hij een allerlei dekens neergelegd en er staan allemaal kaarsen. Daarnaast staat er schaal met aardbeien en een bus slagroom. Floris komt naast mij zitten met een glas wijn. We praten over wat hij vandaag gedaan heeft en wat ik allemaal beleefd heb. 'Mijn vriendinnen waren erg onder de indruk van je vanmiddag.' 'Alleen je vriendinnen of ook jij.' Vraagt hij terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelt. Ik voel mijn wangen rood worden en krijg meteen spijt van wat ik gezegd heb. Wat moet deze man wel niet van mij denken. Maar ik heb van Sam de tip meegekregen om eerlijk te zijn, dus antwoord ik: 'Ik ook.' Hij lacht. 'Jij mocht er anders ook wezen. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en ik moest mij inhouden om je niet direct daar te zoenen.' Ik durf alleen nog maar naar mijn glas te kijken. De vlinders in mijn buik gaan nog harder vliegen door wat hij gezegd heeft. Ik zie in mijn ooghoeken dat Floris het bord wat tussen ons in staat, weg zet en dichterbij komt zitten. Dan pakt hij met zijn hand het glas uit mijn handen en zet deze weg. 'Eva, kijk mij eens aan.' Zegt hij met een licht dwingende toon. Ik draai mijn hoofd naar hem toe en zie dan dat hij nog dichterbij mij komt zitten. Hij legt zijn hand op mijn wang zodat ik wel naar hem moet kijken. 'Eva, je bent zo mooi.' Hij laat zijn ogen over mij heen glijden en blijft bij mijn borsten hangen. 'Je bent echt prachtig.' Mijn gezicht word nog roder dan dat het al was. Ik laat langzaam mijn ogen over zijn lichaam glijden. Zijn huid is zongebruind en in zijn haar beginnen hier en daar al grijze plukjes te komen. Ik laat mijn ogen verder naar beneden glijden. Zijn ademhaling wordt wat zwaarder en zijn borstkas zet wat meer uit. Als ik verder ga naar zijn onderlichaam zie ik dat er in zijn broek iets begint te groeien. Mijn lippen beginnen droog te worden van de opwinding in mijn lichaam en langzaam bevochtig ik mijn lippen met mijn tong. Blijkbaar heeft Floris mijn verbazing gezien, want dan zegt hij: 'Dat komt doordat jij zo knap bent.' We kijken elkaar diep in de ogen en ik zie een glinstering in zijn ogen ontstaan. Dan gaat de wekker van mijn telefoon die ik heb gezet zodat ik niet te laat naar huis zou gaan. 'Waarom moeten wij steeds onderbroken worden?' Hoor ik Floris zuchten en hij laat zich op zijn rug vallen. 'Ik moet morgen om 10 uur alweer werken, vandaar. Ik moet op tijd naar huis.' Met enige tegenzin sta ik op en pak mijn glas om hem binnen neer te zetten. Ik hoor dat Floris achter mij aankomt. Ik loop richting de deur van zijn kamer. 'Mag ik je nummer, Eva?' Vraagt hij terwijl hij nonchalant tegen de muur hangt. 'Dan kan ik je makkelijker bereiken.' Ik ga bij hem staan. 'Geef je telefoon maar even.' Hij geeft mij zijn telefoon en ik zet mijn nummer erin. Ik druk op het telefoontje en hoor dat mijn telefoon afgaat. 'Zo heb ik jouw nummer.' Glimlach ik naar hem. Daarna draai ik mij om en open de deur. 'Dag Floris.' Hij buigt naar voren en drukt een kus op mijn wang. 'Dag Eva. De volgende keer laat ik je niet zo makkelijk gaan.' Zegt hij met een ondeugende glimlach. En dan vertrek ik.

Een blik die alles veranderde.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu