Een blik die alles veranderde.

Hoofdstuk 3.

'Goede avond allemaal, ik ben Eva. Ik ben vanavond jullie aanspreekpunt. Mocht er iets zijn vanavond kom dan bij mij en help ik om het op te lossen. Mocht je iets speciaals willen drinken vraag het vooral. We hebben een heel uitgebreid assortiment, dus niet geschoten is altijd mis.' Hier en daar wordt er gegrinnikt. 'De menu's liggen voor jullie en dan wens ik iedereen een fijne avond.' Zo, dat zit erop. Ik begin aan mijn rondje om iedereen te voorzien van drinken. Als laatste kom ik bij een man aan die met zijn rug naar mij toe zit. Zijn collega tikt hem aan. 'Wolfs, ze wilt je wat vragen.' De man draait zich om en dan kijk ik weer in de mooie blauwe ogen van een dag eerder. Wat is hij knap, blond warrig haar, stoppelbaardje en die blauwe ogen. Even ben ik kwijt wat ik wilde zeggen, maar herstel mij op tijd. 'Wat wilt u drinken, meneer?' 'Zeg maar je, en ik wil graag een rode wijn voor bij het eten.' Hij knipoogt naar mij en ik voel mijn wangen rood worden.

De rest van de avond ben ik druk bezig. Iedere keer als ik langs de tafel loop, voel ik de blauwe ogen in mijn rug branden. Zou ik het mij voorstellen of kijkt hij echt naar mij. Vast niet Eva, zeg ik tegen mezelf en ga gewoon verder met mijn werk. Als de groep uitgegeten is, word ik door Eric geroepen. 'Je mag naar huis, vertel het je groep even en zeg dat ze bij nog eventuele vragen bij mij kunnen zijn.' 'Oké, is goed. Dan zie je mij morgen weer met de lunch.' Ik loop naar de groep toe en ga aan het hoofd van de tafel staan. 'Dames en heren, ik onderbreek heel even de gezelligheid. Mijn dienst afgelopen. Mochten er vanavond nog vragen zijn, dan mag u deze stellen aan mijn mannelijke collega achter de bar. Ik wens u nog een fijne avond en waarschijnlijk nog tot ziens.' Ik krijg een applausje van een aantal mensen en de gezelligheid gaat weer verder. Nog een keer kijk ik de tafel rond en dan loop ik terug naar de bar.