Een blik die alles veranderde.

Hoofdstuk 21.

Voorzichtig sluit ik de voordeur om niemand wakker te maken in huis. Nadat Floris gedoucht had, ben ik weggegaan om geen rare situaties te creëren in het hotel. Ik loop rustig naar boven en verwissel mijn kleding. Als ik voor mijn kast sta, hoor ik iemand kuchen. 'Volgens mij heb jij een hele leuke nacht gehad?!' is het Moniek die achter mij staat. 'Als je slapen leuk noemt, ja dan wel.' Probeer ik met een strak gezicht te zeggen. 'Kom op Eef, je snapt best wat ik bedoel.' 'Ja, dat weet ik. Maar er is niks gebeurd. Echt niet.' Ik laat mezelf op mijn bed vallen. 'Ik heb hem wel uitgenodigd voor morgenavond. Dus wie weet of er nog iets gebeurd.' Moniek draait zich om. 'Oké dan. Ik ben werken.' Dan loopt ze weg.

Waarom is iedereen toch steeds zo geïnteresseerd? En waarom is die Floris ook zo leuk. Ik besluit om Marion te bellen, misschien dat zij nog goede adviezen heeft. Na een keer overgaan, wordt er al opgenomen. 'Hoi Eef! Hoe is het daar?' 'Hey, ja wel goed. Laatste paar dagen hè.' 'Ja, ik zorg dat ik er zondag ben rond 12.' 'Oké, helemaal prima.' 'Heb je verder nog iets meegemaakt? Of iets te vertellen? Want je belt vast niet zomaar op dit tijdstip van de dag.' Ik zucht diep, ik weet dat ik het kwijt moet aan Marion. Zij is nu even de enige die mij echt kan helpen. 'Ik heb een leuke man ontmoet.' Even blijft het stil. 'Je klinkt niet alsof je het heel leuk vindt.' 'Dat is het niet. Hij is fantastisch. Super knap en gewoon echt een volwassen man. Maar ik ben gewoon zo bang dat als...' Hoe moet ik dit nu weer gaan zeggen, Marion is als een moeder voor mij. 'Als je wat, Eva? Vertel het maar gewoon.' 'Nou, als ik met hem naar bed zou gaan. Ik wil zo graag dat het een goede ervaring wordt. Niet zoals met mijn vader. Maar gewoon ervan genieten, zoals ieder normaal mens. Sam, Anne en Moniek sporen mij ook de hele tijd aan. Maar die weten niet wat ik heb meegemaakt.' 'En ik neem aan dat je het ook niet aan ... ' 'Floris.' 'Floris vertelt hebt?' 'Nee, ik loop er niet mee te koop. Maar hij weet niet meer als dat ik geen ervaring heb. Maar hij is heel lief en zegt ook dat we niks doen wat ik niet wil.' 'Eef, ik denk dat je het gewoon moet laten gebeuren als het zover komt. Volg je gevoel gewoon. Je bent ondertussen 24, geniet er gewoon van. En als je het toch niet wil, zeg het dan gewoon eerlijk.' 'Zal ik doen, Marion.' 'Graag gedaan hè. Maar ik ga, want ik heb zo dienst. Tot zondag en laat iets horen als er iets is.' 'Doei.'