"O...o ben değilim de !"
"..."
"Bi cevap ver !"
"..."
"Sen osun..."
"Sen zahmet etme tetiği ben çekerim !"
Erkek polise karşı gelen, ondan intikam almak icin gün sayan kadın mafya.
Ve onları bu duruma düşüren kız kardeş selin.
Gözlerimi açtığımda karşımda elinde papatyalarla beni izleyen nehiri görünce gülümsedim.
Tabi arkasındanda fatih güllerle çıkınca mutluluğum ikiye katlandı.
"Günaydın annecim. Babamla sana çicek almaya gittik."
"Teşekkür ederim bebeğim."
"Anne, babam izin verdi ama bir de sana sormak istedim. Biz internetten araştırdık. Benim yaşıtlarımın gittiği güzel bir kamp var. Bende gidebilir miyim?"
"Olur kuzum. Siz babanla halledersiniz onu. Bende size kahvaltı hazırlayım."
Tam yataktan kalkarken fatih durdurup yanağıma küçük bir öpücük kondurdu.
"Dışarda yeriz."
"Peki. Hazırlanalım o zaman?"
"Tamam. Ben sizi bahçede bekliyorum."
"Tamam aşkım."
Aşkım demem ikimizide şaşırtmıştı. Çünkü uzun zamandır dememiştim ve şimdi haliyle tuhaf geliyodu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerime beyaz sade ve rahat bir elbise giydikten sonra nehiride alıp fatihin yanına gittim.
"Aşkım, biz hazırız. Gidelim mi?"
"Gidelim."
Arabaya binerken bahçeden ve yakınımızdan gelen bi ses duydum.
Kaşlarımı çatıp sakince etrafıma bakındım. Ama fatih anlayıp gerilmesin diye fazla üzerine gitmedim ve arabaya bindim.
Kahvaltıyı yaptıktan sonra nehiri istediği kamp yerine bırakmaya gittik.
Onu oraya bıraktıktan sonra bizde deniz kenarında küçük bir kafeye gittik.
Oldukça sade ve şıktı.
Hani şu insanın içine huzur veren türden.
Ama yinede içimde tuhaf bi sıkıntı vardı.
Korkuyordum fatihe ya da nehire bir şey olmasından. İçimde ki sıkıntı arttıkca kalbim hızlanmaya başladı. Her an bir şey olacakmış gibiydi. Fatih tedirginliğimi fark edince elimj tuttu.
"Ellerin buz gibi olmuş. Bi sıkıntımı var?"
"Yok, hayır. İyiyim." Dedim ve zorda olsa gülümsedim.
Kendimi ölüme bu kadar yakın hissetmem? Normal mi? Belkide yaşadıklarım yüzündendir bu tedirginliğim.
Ben içimdeki korkuyu bastırmaya çalışırken büyük bir gürültü koptu...
Fatih? Fatihti o. Kucağıma yığılan oydu.
İnsanlar etrafa koşuştururken tanıdık bir ses duydum.
