Saklı Kalanıma Mektuplar

GÖZLERİNE

Sensizlikle birlikte kış geldi ömrüme.Soğudu bir anda kalbim.Senden değil sana alışkın olduğum yanından.Hatırlar mısın beni en çok sen kıskanır,en çok sen severdin.Sen benim adamımsın;Seni asla bırakmayacam adamım derdin.Al işte adamın burda peki sen Nerdesin?Küçücük gözlerin uğruna,seni kocaman aşk dünyama almıştım.Ne fazla geldi sana? Ya da ne az? Sevgim mi fazla geldi?Yoksa sevgimle taşan şımarıklıkların mı az geldi? Bana sakin"Beni unut"deme.İnsan ezberlediğini nasıl unutabilir ki.Benim kalbimde seni unutmak sevmekten daha uzun sürer ey deniz gözlüm.

Şimdi sen gittin,senle beraber mutluluklarımda.Geriye de sadece bir avuç acı bıraktın.Ben bu acıları unutup;bir bebek gibi uyutacağım ama asla ölmeyecekler.Sadece kanayıp duracaklar gönlümde.Ben senin aşkında çocuk kalmışım.Büyütemedin beni.Oysa bir biberon sevgiyle kocaman olurdum sana.Hergün daha fazla yaklaştırdın beni yalnızlık kıyısına.Aslında seni sevmek ölmeye yaklaşmakmış.Gözlerin bir deniz kıyısının uçurumundan daha derin.Bak intihar ettim o uçurumdan gözlerine.İnebildiğim kadar derinde ölmeye çalıştım.Gözlerinden kalbine ulaşmaya Can Yarammm...Ama başaramadım.Ya gözlerin çok uzaktı bana;ya da çok yakın.Sen benim elimi tutarken bile yanımda değilmişsin.Şimdi de olduğu gibi...

~Fatih Karabel~