Yeni güne kalbimin içinde senle başlamak ne kadarda güzel.Ne kadar da mutlu.Bir çocuk gülümsemsi kadar masum.Ve bir o kadarda zor.Herkes bir duygudan nefret eder.Kimisi korku,kimisi sevgi....Bense özlemden.Şu hayatta kimseyi özlemediğim kadar seni özledim.İçimdeki kor ateşini bir türlü söndüremedi vuslatlar.Seni özlemek gül sevmek gibi.Kokun,güzelliğin alemlere inat olsum ey güzel kadın.Seni özlemeyi bile sevdim ben.Sen varsan herşey güzel,bana heryer cennet...
Her ayın 29'u sen gelirsin aklıma.Hatırlarmısın nasıl da güzeldi o gün. İlk vuslat günümüz,hasretimizin bittiği gün.Sanki Adem ve Havva'nın vuslat hikayesi gibiydi.Nasılda masumdun.Gözlerin gülüyordu.Gözlerin...O deniz mavisi gözlerin.Ve her ayın 15'i içimi huzur kaplayan gün.Beni mutluluğa götüren gün.Yolumuzdan sevdamızdan,aşkımızdan,bizden dönmemek,vazgeçmemek adına gemimizi o ayrılık limanından ayırdığımız gün.Kalbim tekrar sevgiye bu kadar hasretken,içimdeki çöl kumlarının bir damla suya bu kadar mahçup olduğu zamanda geldin.Hoşgeldin gül yüzlü kadın.HOŞGELDİN.Ve bir daha hiç gitme...
~Fatih Karabel~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklı Kalanıma Mektuplar
Ficção AdolescenteSen bende herşeyken, Galiba ben sende hiçbirşeyim.
