Saklı Kalanıma Mektuplar

Mavişe

İnsan sebepsiz yere terk eder mi sevdiğini?Bak bak yine sana yazıyorum.Sensizlik cümlelerim senin için haykırıyor.Gidişinin ardından yaralı bir kalp bıraktın biliyor musun?Hiçbir merhemi olmayan yara...Gelsen ne güzel olur değil mi?Sen çay koyarsın bende sevgimi...Yine mi hasret çekecek gönlüm.Yine mi yalnızlık.Dayana bilirmiyim ayrılığa sensizliğe...

Beni bırakmayan tek şeydir YALNIZLIK.Orda da sen varsın be deniz gözlüm.Hatırlar mısın sana hep minik kuşum derdim.Haklıydım...Babalarında dediği gibi minik kuşum gitti gönül yuvamdan.En çok sana ihtiyacım varken sensiz bırakıldım ben.Ve en çok sevdiğim kelime;ÖMRÜM...Sana hep öyle derdim.Çünkü sen benim ömrümdün.Her insan ölümü tadacakmış.Bak bende senin gidişinle tattım ölümü.Çünkü ömrümde alıp gittin.Bari sana dair birşeyler bıraksaydın;en azından onlarla yaşardım yokluğunda.Ama dur kitabın ve bilekligin var.Hayattaki emanetlerim.Onlara gözüm gibi bakacam sende benimkilere öyle yap olur mu...

Sen gittikten sonra yapayalnız kaldım.Kanadı kırık.Aşksızım be mavişim.Evet AŞK....SIZIM....
Ben seni asla unutmayacam,hep sevecem;sende bunu unutma olur mu?Kanadıkça büyürmüş ölümsüz aşklar.Senin yaran hep kanayacak bende hep.Sen bana dönene kadar herşeye herkese hayata ELVEDA...
HERŞEY BİTTİ...

~Fatih Karabel~