Bazen hayatı bırakıp hayallere dalarsın,yalan olur herşey. Mutlu olmak istersin ne kadar çabalarsan çabala yapamaźsın. Hep ayağından birileri seni tutar. Mutluluk uçurtmasını göklere taşırsın biri gelir elinden alır. Birşeyin olmasını çok istersin;çok istediğin için olmaz. Olursa da yarım kalır. Hayatın yalanlarında bulursun kendini birazda gerçeklerinde. Zaten bizim yalan sandığımız herşeyde biraz gerçek değil midir? Mesela HAYAT. Yalan sanıyorsun acı ama gerçek şeyler yaşıyorsun. Hayatı hayat yapabildiğimiz kadar mutluyuz bu hayatta. Birileriyle,birisi ile; sevdiğin, kızmaya bile kıyamadığın kişi ile yani anlayacağın seninlee....
Gözümü aralamıştım. Sabah olduğunu fark ettim. Saat 7:45 geçiyordu. Isim 8:00'de başlıyordu. Hemen yataktan firladim. Üzerimi hızlı bir şekilde değiştirip evden çıktım. Kahvaltı bile yapmaya fırsatım yoktu. Zaten hazırlayan biri de yoktu. Anne ve babam ben 18 yaşında iken bir depremden sağ çıkamamış vefat etmişlerdi. Hayatta tektim. Ne kardeşim vardı ne abim ne de ablam. Hayat anne ve babamı benden alınca tek dayanağım olan teyzem vardı. O benk yanına aldı. Çocukları yoktu. Olamıyordu. Eniştem de biyolojik bir rahatsızlık vardı. Teyzem beni oğlu gibi kabullendi ve bağrına bastı. Bu hayattaki tek destekcilerim onlardı. Eniştem de beni kendi ogluymuşum gibi sevdi. Eğitim hayatıma orda devam ettim. Okumamın sebebini onlara borçluydum. Beni eniştem ve teyzem nice zorluklara okutmuştu. Anne ve babam vefat edince üniversite hayatım başlamıştı.İstanbul Yıldız Teknik Üniversitesi'nde makine mühendisliği bölümünü başarıyla bitirmiştim.Ve eğitim hayatım bittiği zaman özel şirketlerden biri benk iyi bir is teklifi ile kapmıştı. Üniversiteyi bitirdiğim zaman cok ilişki teklifi almama rağmen hiçbirini kabul etmemiştim. Çünkü olanların hiçbirini sevmiyordum. Bu zamana kadar kalbime değen çok oldu ama kalbimin degsigi biri olmamıştı. Sebebini bilmiyordum. Acaba gerçek aşkı mi arıyordum? Ya da beni gerçekten kalbiyle sevebilecek birini mi bekliyordum? Bunların sebebini inanın gerçekten ben de bilmiyordum...
Kapıdan çıktım. Hizlica merdivenlerden inip arabamin yolunu tuttum. Işe tam zamanında gelmiştim. Şirketten içeriye girdiğim zaman karışımda Elifi gördüm.
"Nerede kaldın Fatih?" dedi şaşkın bir ifadeyle.
"Uyanamamışım yaa,geç kalmadım umarım."
"Yok daha iş başlamadı zaten"Elif hayatımda gördüğüm en iyi insanlardan biriydi. Çok dürüst,iyiliksever ve saf kalpliydi. Ayrıca çok güzeldi. Belki de bu hayatta gördüğüm en güzel kızlardan biriydi diyebilirim. Onu cok beğeniyordum. Giyim tarzı, ağır başlılığı karakteri çok hoşuma gidiyordu. Fazla açık giyinmeyi sevmezdi. Açık birşey giydiği zaman bile ilk yorumunu benden alırdı.
Karşımda gözlerimin içine bakıyordu. Sanki soru soracak gibiydi. Gülümsedi ve;
" Bugün nasıl olmuşum beğendin mi? Saçlarım nasıl olmuş " dedi.Mavi pantolon,üstüne beyaz gömlek ve siyah bir ceketi ile muhteşem bir görünüme sahipti.
"Çok güzel olmuşsun. Gözlerim senden başkasına bakamıyor.Ayrıca saçların da harika olmuş."
"Teşekkür ederim.Sende herzamanakinden yakışıklı olmuşsun. Benden başkasına zaten bakamassın.Bakarsan gözünü oyarım dedi " gülümsüyordu. Benden bir cevap bekliyordu.
"Senden başkasına gözüm kör." dedim.
O bana karşı birşeyler hissediyordu. Bunu belli ediyordu. Arada bana sarılıyor,elimi türlü bahanelerle tutmaya çalışıyordu. Ben ise ona karşı birşeyler hissedip hissetmedigimi bile daha bilmiyordum. Bu durum garip geliyordu bana. Arada aklıma geliyor yüzüm gülüyordu. Beni mutlu ediyordu. İzinlerimizde beraber geziyor hatta işten sonra öğle yemeğini bile beraber yiyorduk. Elif bir iki kere ilişki lafı ediyor her seferinde ben lafı türlü şeylerle degiştiriyorďum. Aşk'a mı korkuyordum acaba? Yoksa terk edilip ortada kalmaya mı? Bunca zamana kadar hayatımda kimse olmamıştı. İlk defa böyle birşey yaşıyordum. Sevmiyordum bu açık ve netti. Ama hoşlanıyor olduğun aşikardı. Çok beğeniyordum. Insan aşka başlarken mutluydu. Ama ben aşka başlamaya bile korkuyordum. Çoğu arkadaslarım aşk açısı çekiyor kimileri ise çok mutlu oluyor. Acaba hayat bana hangisini yaşayacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklı Kalanıma Mektuplar
Novela JuvenilSen bende herşeyken, Galiba ben sende hiçbirşeyim.