Hazırlanmış sensizliğe,sessisliğe gidiyor kalbim.Benim her yerde hayal kırıklarım var.Ve tabi kabimde de.Bilmiyor musun yüzüm düşmüş sensizlikten.Seni düşünüyorum.Huzur ve sessizlik içinde.Birazda sukunet var kalbimin derinliklerinde.Anlamını büyüteçle aradığım bir sakinlik ve durgunluk.Her yerden oluk oluk yalnızlık akıyor kalbimin en kırık yerlerine.Kanattıkça kanatıyor içimi.Herşeye rağmen kalbim hala sıcak...
Bir umut var vuslata dair.Bir ışık görüyorum kalbimin içindeki zifiri karanlıkta.Işığım sen olunca karanlıklar bile gündüz oluyor bana.Şimdi geleceği hayal ediyorum.Evimizde....Sen çay koy ben de kalbimi.Yeterki ayrılmasın deniz mavisi gözlerin,çam yeşili gözlerimden.Yeterki ayrılmasın gönüllerimiz.Onlar hep sonsuza kadar bir kalsınlar.Yalnızlık çekmesinler...
Yalnızlık kapısını şöyle aralayıp bir baktımda;içerde hep yüreğiyle seven insanlar gördüm.Oysa ki mutluluğu,huzuru,aşkı en çok hak edenler.Ama işte adam gibi sevmelerine,yürekten sevmelerine rağmen yalnızlık kapısının içerisindeler.Bir kişiyi daha gördüm.Yüzünde büyük bir hüzün vardı ve kalbinde kocaman bir yanlızlık.O kişi bendim ve hiç şaşırmadım.Ama hiç üzülmüyorum.Geçer...Neler neler geçti bu deli divane sarhoş gönlümde.Buda geçer elbet ve inanıyorum ki buda geçecek.Yani sensizlik be güzel gözlüm.SENSİZLİK...
~Fatih Karabel~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saklı Kalanıma Mektuplar
Ficção AdolescenteSen bende herşeyken, Galiba ben sende hiçbirşeyim.
