Saklı Kalanıma Mektuplar

GECELERİ BİLE

...Aslında tükenmez kalemin tükenmesi kadar yalandı bu hayat.Yine gece oldu yarim.Aklımda sen,fikrimde sen.Nasıl da özledim o  gözlerinin mavisini,o bedeninin kokusunu  bir bilsen.Yine yazıyorum.Ama bu sefer,bu sefer ne yazdığımı bende bilmiyorum.Kuş tüyü misali rahat olan kalbim;hasretinden bir dağın yamacında yalnız kalmış bir ağaç gibi.Yine vuslata eremedik.Yine o güzel gözlerine hasret bıraktın.O gökyüzü mavisi,deniz mavisi gözlerini yine göremedim ya yazmaya ne bahaneler bulurum ben şimdi.Seni görmediğim her dakika her saniye kaybetme korkusuyla yazıyorum ve yaşıyorum.Çok üzülüyorum ceylan gözlüm.Seni görmek için nelere kalbimi göğüs germezdim.Ereğli'yi ayaklarımın altına alırdım.Seni görmek için...

Bir akşam üstü yıldızlara bakıyordum ve bana dediler ki;
"Neden seni üzen bir kadınla berabersin"
Yıldızlara baktım ve dedim ki;
"Siz hiç gökyüzünden vazgeçebilir misiniz ?"

Çok insan tanıdım.Hepsi yıldız gibiydi.Ama hiçbir yıldız bir güneş etmezdi.Onlar sadece geceyi aydınlatır.Ama benim güneşim herzaman benim içimi ve kalbimi ısıtır geceleri bile,geceleri bile....

~Fatih Karabel~