Let Me Be

Chapter 12

Everyone enjoyed the day at the beach. Halos hindi na sila tumigil sa mga nakikita nilang pwedeng sakyan at gawin. Hindi maitatanggi ni Gabrielle na natuwa siya sa mga ginawa nila. Ni hindi na rin siya umahon sa dagat kanina.

But they can't stay there for longer. Kailangan na ulit nilang kumuha ng mga litrato. So they rest before sunset came. Plano kasi ng magkasintahan na gawin ang mga shots with the sunset as their background. According to Zion, the couple like watching it that Gabie finds amazing. She can imagine the couple enjoying the view before the sun sets like they always did.

Nagustuhan rin niya ang naging resulta ng mga litrato. Lea is wearing a sheath white dress, showing her lines. Her hair was braided with a flower crown on top. Simple yet beautiful. While Victor, he's wearing a black suit with a shirt under and a pants. They look perfect.

Natuwa rin ang dalawa sa naging shots nila. Gabie let them do what they want and she'll capture it. And they were satisfied. Bilang ito ang forte ng dalaga, she didn't missed every sweet gestures of them. May litratong magkahawak sila ng kamay, nakadikit ang tungki ng kanilang ilong at magkayakap. But the sweetest that Gabrielle had captured of them is when Victor gave Lea a back hug while watching the sunset.

They decided to rest after that day. Ipagpapatuloy na lamang nila bukas ang ilan sa mga gusto nilang makuhanan ng litrato sa lugar. And after that, pwede na silang bumalik sa Maynila.

It was already past nine but Gabie can't sleep. She send a message to her friends that she's enjoying her job... Or more likely their trip. Nag-reply naman ang mga ito at sinabing bumalik bago mag-Lunes sa susunod na linggo.

At doon niya lang naalala na sa Lunes na ang birthday niya. She's been busy the past few days na nakalimutan niya ang sariling kaarawan. Noong nakaraang buwan pa naman ay naghihintay na siya para sa araw na iyon pero bigla na lang nawala sa isip niya.

Napatayo siya mula sa kama at napagdesisyunang pumunta sa dalampasigan. Maglalakad-lakad muna siya. Kinuha niya ang kanyang jacket at isinuot. Dinala na rin niya ang kanyang phone para may matawagan siya kung sakali.

Naalala niyang mayroong nagaganap na beach party tuwing gabi sa lugar. Kaya naman naglakad siya sa ibang direksyon dahil wala din siyang balak pumunta doon. Madilim na sa lugar at wala nang gaanong tao.

She was trying to divert her attention but the sea doesn't want her. The sound of the waves sends her a feeling of loneliness. It was peaceful and empty at the same time. The sand is warm but the water that hits her feet is oddly cold. She misses her family already. Kung hindi pa niya maaalalang birthday niya, hindi rin niya matatandaang bumisita sa bahay nila.

Tuwing kaarawan niya, palaging nagkakaroon ng maliit na salu-salo sa apartment nilang tatlo. Iniimbitahan lamang nila ang barkada o kaya'y mga naging kaibigan niya sa trabaho. Pero bago mag-ala sais ng araw na iyon, umuuwi siya sa kanila at doon sumasalo sa hapunan. She will spend the rest of the day with her family.

Ilan buwan na nga ba siyang hindi nakakabisita doon? Knowing his father, gusto na siya nitong makita dahil madalas siyang spoiled dito noong bata siya. At sa apat na magkakapatid, siya lamang ang babae. That's why they treated her as their princess.

The thought of it made Gabie missed them more.

Patuloy siya sa paglalakad nang may makita siyang lalaking nakaupo sa buhanginan sa hindi kalayuan. When she realized that it's Zion, she went near the guy. Napansin din naman nito ang presensya niya.

"What are you doing here?" Zion asked, frowning as she comes closer.

"I should be the one who's asking that," she retorted but the guy simply smiled.