SENSİZLİĞİ DİNLE

KARDEŞİMDİ

Ben yaklaşık on dakika susmuştum Yasemin ne diyordu pek umrumda değildi ama hayatımın başıma yıkıldığı kesin.

Ben orada beklerken Emre bana doğru yaklaşıyordu elimdeki kartopunu yere bırakmıştım ve kulağımdaki telefonu tutan elim dondu diyecek kadar üşümüştü Emre yanıma yaklaşınca tebessüm eden suratı ekşimişti
"Ne oldu Elif ?" diye sormuştu ben hayatımın kazığını yemiştim o saniye.

Kardeşim dediğim insan kalleş çıkmıştı acaba Emre gerçekten beni seviyor muydu ?

***

Ben Emre'ye bakarak lafı fazla dolandırmadan söylemiştim
"Beni sevmiyormuşsun " dedim aslında bu senaryo tam ağlamaklı idi ama Emre'ye o kadar güveniyordum ki bunun düşüncesi bile ağır geliyordu
"Nereden çıkartıyorsun saçma sapan şeyleri ?" demişti Emre
Bir taraftan konuşuyor diğer taraftan ellerini birbirine sürterek ısınmaya çalışıyordu
Ben daha fazla dayanamamıştım ve kimin söylediğini söylemiştim
"Yasemin söyledi ."
Emre şaşkındı bunu aldığı yüz ifadesinden okuyabiliyordum
"Yasemin mi ?" demişti önce
Daha sonra elimdeki telefonu alıp seslenmişti
"Yasemiinn"
Telefonun kapalı olduğunu farkedip bana uzatmıştı ve konuşmaya başlamıştı
"Yasemin senin en yakın arkadaşın değil mi ?" diye sormuştu
Ben Emre'nin bana uzattığı telefonu alırken eklemiştim
"Artık değil."

***
Yasemin Emre'ye daha bu sabah "Elif seni sevmiyor "diye mesaj atmış aslında inanmazdım ama Emre mesajları okutmuştu.
İkimizinde yüzünde acı gülümseme vardı en azından kimin dostum ,kimin düşmanım olduğunu anlamıştım
Biz Emre ile vedalaşırken Emre bana "Seni ne olursa olsun bırakmayacağım Yasemine inanmıyorum ." demesi beni ona daha çok bağlamıştı .

Sınıftan içeri girdiğimde Yasemin Fatma'nın yanında oturuyordu tam tencere kapak derler ya ha işte aynen o görüntü vardı sınıfta .
Ben masama doğru ilerlerken Yasemin'in attığı kahkaha damarıma basmıştı zile tam yirmi dakika vardı
sınıfta Yasemin,Fatma ,Betül,Tuba ve ben olmak üzere beş kişi vardık yerimden yavaşça kalkıp Yasemine bakmıştım
"Yasemin " demiştim sert bakışlarımla
Önce umursamamış daha sonra gülerek bana bakmıştı
"Ne var ?"

Ben ilk defa bu cevabı almıştım Yaseminden ve ilk defa en sevdiğim insan acıtmıştı canımı
"Biraz konuşmamız lazım "demiştim yanındaki Fatma'ya bakarken
Yasemin önce Fatma'ya sonra bana bakarak
"Kimseden gizlim saklım yok Fatma benim en yakın arkadaşım söyle ne diyeceksin ?"

Sinirlerimi kontrol edemiyordum sanırım konuşmamın tam sırası idi
"Madem Fatma senin en yakın arkadaşın o zaman herkes bilsin senin ne kadar kalleş olduğunu .
Aynı gün hem bana hem Emre'ye mesaj atıyorsun amacın ne senin ?
Emre'ye beni sen ayarlamıştın şimdi ne değişti te ayırmaya çalışıyorsun?

Yazık ya gerçekten acıyorum şu haline sen benim on beş senelik arkadaşımsın ben seni kardeşim bilmiştim en beklenmedik anda vurdun beni tiksiniyorum senden ." demiştim gözlerimden tutamadığım yaşlar akarken
Yasemin susmuştu ve Fatma her zaman olduğu gibi sırıtıyordu biliyordum Yasemin bu kadar acımasız olamaz ama artık bendeki Yasemin ölmüştü.

Betül ve Tuba üzgün bakışları ile yanıma gelirken Yasemin konuşmaya başlamıştı
"Evet sizin aranızı ben yaptım ama sen Emre'yi haketmiyorsun sizin aranızda aşk yok ." demişti .

Yasemini dövmemek için kendimi zor tutuyordum cebimdeki telefonun çalmasına rağmen ben hâlâ Yaseminin başında ona nefret bakışlarımı atıyor Betülün Yasemine söylediği nasihatları dinliyordum
"Sen nasıl arkadaşsın daha iki gün önce Fatma'dan intikam alıyordun Elif senin kaç senelik dostun şimdi geçmiş Fatma ile kahkaha atıyorsun ." diyordu .

Her yerde anım vardı eve gittiğim bu sokakta ,küçük ama bi o kadar da tatlı bu parklarda ,kısacası attığım her adımda Yaseminle biriktirdiğimiz anılarımız vardı.
İnanmıştım ona en önemlisi de söz vermiştik bu kardeşliğin ömür boyu süreceğine .
Artık herşey acı veriyordu gördüğüm herşey beni kine sürüklüyor atılan iftiralar yediğim kardeş darbeleri ve sevdiğim insanın kardeşim tarafından sevilmesi ...

Aç artık şu kapıyı abi
Kapının önünde beklemem yüreğime inen korkunun nedeni olmuştu.
O hırsızlık olayı içimi ürpertiyor kader oyunlarını üst üstte oynuyordu
Önce Yasemin Emre'ye aşık olmuş daha sonra abim Emre ile çıktığımızı öğrenmiş ,eve hırsız girmiş Yasemin Emre ile beni ayırmaya çalışmıştı .

Kapıyı annem açmıştı o bana doğru hasret ile bakarken ben anneme sım sıkı sarılmış üzerimdeki bu yükü unutmaya çalışmıştım evet ankaradan dönmüşlerdi ...

***
Bu mahalleden ayrılma kararı almıştı babamla annem .
Hırsızlık olayından sonra daha uygun yere taşınmamız gerekiyormuş ama okulum gereği pek uzağa taşınamayız
Annemin konuşması bittikten sonra odama gitmiştim.
Önce telefonumdan Yaseminle benim ortak olan fotoğralarımızı silmiş daha sonra ajandama içimden geçen gerçek kardeşliği anlatmıştım artık tek başınasın Elif.
Yalnızsın ,seni düşünen ve seninle ağlayacak olan ,dertlerini paylaşıp seni sen olduğun için sevecek kimse yok
hoşgeldin yalnızlık .

Babam ev sahibimiz ile konuşmaya gitmiş annem ve abim misafir odasında konuşuyorlardı
Ben de odamda korktuğum için annemlerin yanına gidecektim kapıya yaklaşınca abimin anneme kısık sesle birşeyler anlattığını duydum .
"Anne " demişti önce ,az da olsa duyuyordum sanki üvey evlat gibiydim bu evde hatta bu dünyada
"Efendim " demişti annem abime uyarak kısık sesle konuşuyordu aynı şekilde

Bir adım daha atmış kulagımı kapının deliğine yaslamıştım ve herşey net duyuluyordu
Abim annemin efendim kelimesinden sonra başlamıştı konuşmaya
"Elifin ..."

Eyvahh ! Biliyordum abimin anneme söyleyeceğini Emre ile çıktığımı söyleyecekti eğer annem duyarsa beni babama söyler babam okuldan alır
Kahretsin abimin de Yaseminden farkı yoktu artık sözün bittiği yere gelmiştim
Annem abime "Ne olmuş Elife oğlum söylesene ?" demişti sesini az yükselterek ve heyecanını sesine yansıtarak

Ben içimden hiç ara vermeden dua ediyordum ama abimin bu konuda şakası olmazdı keşke o gün Emre ile buluşmasaydım
Abim sözüne devam etmişti
"Anne Elifin .........."