SENSİZLİĞİ DİNLE

YENİ MAHALLE YENİ UMUTLAR

Ortalıkta koyu bir sessizlik hakimdi sanırım beni duymasınlar diye kısık sesle konuşuyorlardı .
Kapının önüne usulca yaklaştım ve kulağımı deliğe değdirmiştim ne yazık ki içeriden hiç birşey duyulmuyordu
Abim kapıyı en beklenmedik anda açınca ortada mal gibi kalmıştım abim sırıtarak bana bakıyordu
"Bizi dinlediğini tahmin etmiştim." diyerek gülmeye devam etmişti .
Kafamı usulca kaldırıp abime bakmıştım " Ne dinleyeceğim be telefonum düştü onu arıyorum" diyerek dünyanın en saçma yalanını uydurmuştum abim etrafına iyice baktıktan sonra " Ortalıkta telofona benzer birşey yok" diyerek mutfağa girmişti.

***
Yeni taşınacağımız eve ben hariç herkes gitmiş bakmıştı sözde biz aileyiz ama benim görüşlerime saygı duyan kimse yok.
Burası eski mahallemizin üç sokak aşağısı idi dokuz katlı binanın üçüncü katında oturan ev sahipleri yurt dışına temelli taşındıkları için bu katı babam kiralamıştı ev oldukça güzel ve bütün şehir ayaklarının altında.
Artık bu yeni mahallede yeni arkadaşlarım olacaktı Yasemine taşındığımızı söylememiştim ama hiçte pişman değildim. Annem hariç herkes evi beğenmişti annemin mahalle arkadaşları ile ayrılışı filmlere konu olacak kadar acı vericiydi  dedikodulardan vazgeçmek kolay değil sonuçta.

En nefret ettiğim şey taşınınca evi temizlemesi bugün sabaha kadar temizlik yapması var üstelik haftaya sınavlarımın başlamasına rağmen...

Eşyalar taşıma aracından indirildikten sonra koşar adımlarla eve çıkmıştım abimden önce en güzel odayı benim almam gerekiyordu. Dış kapı arkasına kadar açıktı içeriye korkak vaziyette girmiş odalara tek tek bakıyordum ve en son bir oda kalmıştı kapısı tamamen kapalıydı aslında açmaya cesaret edemezdim ama sabah olduğu için pek korkmuyodum odanın kapısını yavaş yavaş açmıştım odanın tam ortasında taburenin üzerine oturmuş abim ,bana pis pis sırıtıyordu kahretsin gene en güzel oda abime düşmüştü...

Ben abimin kapısını çarptıktan sonra diğer odaya bakmıştım bu oda yol tarafına denk gelmişti sırtımdaki çantamı odanın bir köşesine bırakıp balkona çıkmıştım ve izlemeyi sevdiğim bu manzaraya doya doya bakmıştım tam karşıda bulunduğumuz binanın aynısı vardı sadece aradan yol geçiyordu birde onun bodrum katında market vardı .

***
Cebimdeki telefonun üçüncü çalması arabada babam olduğu için açamamıştım ama Emre bekletilmekten nefret ediyordu hep o aradığı için bu sefer benim aramam daha makbul olur diye düşünürken çoktan aramıştım bile
"Alo ?" demişti Emre sakin ses tonu ile
Bende havanın berrak kokusunu içime çeke çeke başlamıştım konuşmaya
"Alo "
Önce sessizlik vardı ortada ama bu biraz sonra üçüncü dünya savaşının başlangıcı olacaktı çünkü ilk aradığında açmam gerekiyordu

"Neredesin sen tam üç kere aradım" diye sinirli sinirli bağırmıştı Emre
Gören de yüz kere aradı sanacak.
"Arabada babam vardı kusura bakma" demiştim kısık sesimle.
Biraz sessizlik olduktan sonra Emre tekrar konuşmaya başlamıştı
"Az bekle annem geliyor balkona çıkıyorum" demişti .
Sanırım benim de annem geliyordu ama ben çoktan çıkmıştım balkona
H 
Karşı binadan biri daha çıkmıştı hatta oda telefonla konuşuyordu çok geçmeden göz göze gelmiştik üzerindeki beyaz tişörtü, saçları ve telefonu oldukça tanıdıktı hatta tamda kendisiydi Emre hem bana bakıyor hem de gülüyordu ne yani şimdi biz Emrelerin evinin karşısına mı taşınmıştık üstelik odalarımız karşı karşıya ve aradan sadece yol geçiyordu.

Heyecandan telefonu kapatmıştım konuşsam Emre duyacak kadar yakındı binalar Emre elini kaldırarak "Merhaba " diye seslenmişti bende aynı şekilde tam elimi kaldıracaktım ki aşağıda babamın olduğunu fark etmiştim tam on dakikadır birbirimize bakıyor gülüyorduk ilk defa şans bana gülmüştü.

Telefonuma gelen mesajla kendime de gelmiştim Emre "Bu gece balkonda sabahlarız artık" diye mesaj atmıştı önce Emre'ye daha sonra telofona bakıp "Bana uyar" yazmıştım.
Artık aynı mahallede oturacaktık hatta binalar karşı karşıya idi.
Herzaman olduğu gibi annem müdahale etmişti mutluluğuma "Eliif !" diye seslenmişti.
Karşıdan bana bakan Emre'ye bakıp el sallamıştım oda aynı şekilde gülerek bakmıştı .

***
Saat tam on bir olmuştu yorgunluk tüm bedenimi işgal etmiş uykudan gözlerimi zor açıyordum sadece abimin odası kalmıştı temizlenmesi gereken .
Artık halimden babam anlamıştı anneme kalsa hiç dinlendirmezdi.
"Elif artık git dinlen kızım yarın okul var " demişti babam .
Hemen üzerimdeki temizlik kıyafetini çıkartık odama koşmuştum.

Emre 'ye uyudun mu diye mesaj atmıştım yaklaşık on dakika sonra Emre "Hayır birtanem "diye mesaj atmıştı.
Bu gece yeni yıla girecektik ve ben Emre ile girmek istiyordum bu yıla .
"Balkona çıksana iki dakika " diye mesaj atmıştım Emre cevap yazmadan önce balkona çıkmıştı bende kulaklığımı almış balkona çıkmıştım etraf oldukça karanlıktı Emre bana tebessüm ederek bakıyordu o da aynı şekilde kulaklığını takınmıştı
Yarım saat vardı yeni yıla" Emre bana bizim şarkımız neden yok bitanem" diye mesaj atmıştı önce düşünmüştüm daha sonra aklıma (Bilal SONSES -iki kelime) gelmişti
Bu tam sevgili şarkısı idi .

Şuan yeni yıla beş dakika var ve biz Emre ile bizim şarkımızı dinliyoruz hava oldukça soğuk ama Emre'nin sevgisi yetiyordu beni ısıtmaya artık dakikalar kalmıştı ben ilk defa sevdiğim insanla girecektim yeni yıla
Ama herşey o sesi duyana kadar güzeldi
"Eliif"

Dakikalar şu beş dakikada geçmek bilmiyordu arkamdaki o ses inşallah Emre'yi görmemiştir diye dua ederken gökyüzünde havai fişekler arka arkaya atılıyordu
Karşıda Emre kulağımda bizim şarkımız, gökyüzü renkli renkli süslenmişti havai fişekleri ile ve arkamda beni zamanımın en güzel saniyesinde yakalayan annem duruyordu ...