I F**cked Your Boyfriend

Confusion

Chanyeol şiddetle ön kapıyı açıp öfke ve hışımla içeri girdi ve kapıyı çarptı.Kapıya doğru yaslanırken bir çok gözyaşı durmadan sıcak yanaklarına hücum ediyordu.Hıçkırıyor ve zar zor nefes alıyordu,demin olanlar hala zihninde dönerken dizleri daha fazla onu tutamadı ve sırtını sürüyerek kendini yere bıraktı.Hemen orayı terketmişti,Kris arkasından koşuyordu ama Chanyeol'un şahit olduklarının geçmeyecek hisleri için berbat olduğunu bilerek vazgeçmişti.

Baekhyun için hissettiği şeyler yoğundu.Bir insan için daha önce hiç böyle hissetmişti,saçma ve deliceydi.Chanyeol delirdiğini düşünüyordu.

Yavaşça yeniden ayağa kalktı,bakışlarında öfke asılıydı.Öfke,incinmişlik,acı,hepsinin bir karışımıydı.

Çılgın ve ürkütücü bir şekilde gülümsedi,cam vazoyu tekmelediğinde vazo duvara çarparak anında parçalanmıştı.Daha sonra dönüp aceleyle odasına adımlamaya başladı,Sehun ve Baekhyun'un resimleri hala zihninde yanıyordu,yumruğunu kaldırıp aynaya geçirdi.''O sadece bir sürtük!Neden bir sürtüğe aşık olayım!?'' Chanyeol'un sesi sert olmasına rağmen titrekti,aynaya geçirdiği yumruğu dolayısıyla elinden akan kanlar umurunda bile değildi.

Vücudundaki adrenalin kaybolduğunda,yaptığını farketti.''Ama sensin.H-hep sendin.''

-

-

''real_pcy sizinle görüntülü konuşmak istiyor.''

Görüntülü konuşma isteği ekranda çıktığında Luhan gözlerini kırpıştırdı.Lanet,daha şimdi laptopundan ateşli bir erkek grubu dinlemeye başlamıştı ama!

Daha önce hiç görüntülü konuşmamışlardı,bu yüzden merakla isteği kabul etti.Önemli bir konu olmalıydı,değil mi?Ve devin okulda yüzünü göstermediği gerçeği büyük olanın merakını daha da heyecanlandırıyordu.

Chanyeol ekranda göründü,alışık olmadığı görüntüden dolayı bu,Luhan'ın yutkunmasına neden olmuştu.Gözleri şişmişti ve kıpkırmızıydı,saçları karmakarışıktı,ve cilt tonu daha da solmuştu.Aslına bakarsanız Chanyeol berbat görünüyordu,ama Luhan bile sessizce kabullenmeliydi,hala iyi görünüyordu aslında,hatta ateşli.''Chanyeol,sen...''

''Hiç bir şey söyleme,lütfen.Ve yemin ederim birine bile söylerse-''

''Söylemem.'' Luhan iç çekti,biraz rahatsız olmuştu.''Pekala,neden görüntülü konuşmak istedin benimle?''

Chanyeol bakışlarını aşağı yöneltti,büyük olana gözlerindeki incinmişliği ve zayıflığı göstermek istemiyordu.Dürüstçe konuşursak,görüntülü aramıştı ama hiç bir şeyi düşünmemişti.

''Baekhyun ile ilgili,değil mi...'' Luhan sormaktan daha çok iddia etti.Chanyeol onun adı zikredilir zikredilmez hemen bakışlarını kaldırdı ve tekrar Luhan'a görünüşünü net bir şekilde gösterdi.''Siktir,bana söylem-''

''Luhan,siktiğim çeneni kapasan!''kükredi,elleri kuzgun saçlara dalarken başını eğdi.Derin bir nefes aldı,titrek bir nefes,ve sadede geldi.''Sadece Baekhyun ile ilgili ne biliyorsan anlat.''

Luhan konuşmaya başlamadan önce diğerinin ölçeksiz davranışlarını inceledi.''Onu düzenli olarak ziyaret ediyorum,o...eğer dürüst olursam tam olarak gerçekten nasıl olduğunu bilmiyorum.''sarışın yalan söyledi,Baekhyun'un Chanyeol ile ilgili gördüğü kabustan bahsetmek istemiyordu.Devin çıldırıp aşırı tepki vereceğini biliyordu ve belki Baekhyun'un ondan korktuğunu bile düşünebilirdi.''Ama neden umursuyorsun ki?''

Bu cidden garip ve kafa karıştırıcıydı.Çünkü Baekhyun'un Chanyeol'un sorumluluk almayı istememesi ve onu umursamaması nedeniyle ağladığını hatırlarsak,bu bayağı şaşırtıcı ve konu dışıydı.

''Onu hamile bıraktım,değil mi?Taşıdığı çocuğun babası benim,değil mi?Bilmeyi hakediyorum,öyle düşünmüyor musun?''

''Ama...'' Luhan başladı ama bitiremedi.Tekrar bir nefes bıraktı ve vazgeçti,''Baekhyun hastanede çünkü-hayır,artık bunun bir önemi yok.'' 

Chanyeol arkasına yaslandı,diğerini izlerken kollarını bağladı.Çıldırmak üzereydi,belki de Baekhyun'un çocuklarını çoktan aldırmış olma ihtimali tam yaşam organlarına bir bıçak saplamak gibiydi.''Pekala,bunun önemi yok artık,gerçekten!Endişelenme.Herneyse,onun...onun babası bebeği aldırmasını istiyor.Baekhyun buna karşı.Hala bebeği tutmakta kararlı,bildiğim kadarıyla yani.''

Chanyeol'un gözleri genişledi,dudakları hafifçe birbirinden ayrıldı.Zihninde çığlık atan milyonlarca düşünce vardı ama tek duyduğu telefonun öbür ucundaki sağır edici sessizlikti.Neden?Baekhyun neden aldırmaya karşıydı?Chanyeol umudunun yavaşça yükseldiğini hissederken dudaklarını dişledi.

''Chanyeol,o seni seviyor.'' Luhan nefes aldı,kelimeleri Chanyeol'un yüzünü yumuşatıyordu ve sıktığı yumruğu ortadan kayboluyordu.''Dün seni sevdi,bir ay önce seni sevdi,ve seni hala seviyor.Her zaman sevdi.Her zaman sevecek.''

Dev gözlerinin ıslandığını ve yanaklarının ısındığını hissetti,kalbi saçma sapan bir ritimde atıyordu.Ağzını açmak istedi,ama yapamadı.Bir şeyler söylemek istedi.Bende onu seviyorum,onu istiyorum,ona ihtiyacım var,bana yardım et demek istedi.Ama yapmadı.

Chanyeol nedenini bilmiyordu.Zihni darmadağınıktı ve artık doğru dürüst düşünemiyordu.Bugün şahit olmak zorunda kaldığı şeyden sonra,Luhan'ın kelimeleri anlamsız ve yanlış geliyordu.

İkisi arasındaki sessizlik çok uzun sürmedi çünkü Luhan bunu kırmaya karar vermişti.''Öte yandan Sehun ve ben çıkıyoruz!''

''Ne?'' Chanyeol sonunda inanamamazlıkla sertçe cevapladı.Daha bugün onu Baekhyun'u öperken görmüştü.Sehun ve Baekhyun çıkıyorlardı,öyle değil mi?Barışmışlardı.Geyik çocuğun söylediği şeyler kulaklarına mantıklı gelmiyordu.Aşk itirafı da öyle.

''Ben.Sehun.Çift.'' Luhan mutlulukla iç çekti ve genişçe gülümsedi.''Anlıyor.Musun.Şimdi?''

''Kapa çeneni,ben aptal değilim!''öfkeyle cevapladı,''Herneyse,tebrikler,sürtük.'' 

''Teşekkürler Changoodgood.''

Korkunç derecede yanlış bir şeyler vardı.

-

-

Baekhyun bir anlığına dudaklarının bağlantısını kopardı,kafası karışmış bir şekilde diğerinin kahve kürelerine bakmadan önce gözlerini kırpıştırdı.Bir şey duyduğunu sanmıştı,kalbinin ritim kaçırmasını sağlayacak bir şey.''Sorun ne,canım?'' Sehun kumralın sıcak yanaklarını okşarken yumuşak bir nefes verdi.

''Ben...bir şeyler vardı.'' Baekhyun cevapladı,sesi zayıf ve kısıktı.Daha sonra durdukları pozisyonu farketti,daha da önemlisi toplum içinde ne yaptıklarını.Gözleri genişledi,diğerini üzerinden itti.

''Bebeğim,ne oluyor!?'' 

Baekhyun nefeslerini düzene sokmaya çalıştı ve başını eğdi.''Özür dilerim,ben...ben bunu yapamam!Vücudum istediğini yapıyor ama zihnim sadece bunun yanlış olduğunu söylüyor ve-''

''Değil.Yanlış değil,Baek.'' Sehun diğerinin sözünü kesti ve yavaşça tekrar kumrala yaklaştı.''Biz birbirimiz içiniz.Yaptığımız şey doğru.Böyle olması gerekiyor,bebeğim.''

 Sehun tekrar Baekhyun'un vücudunu kendininkiyle örttü ve diğerini yeşil çimenlerin üzerine itti.''Sana senden vazgeçmeyeceğimi çoktan söyledim.'' Baekhyun'un pembe dudaklarına doğru nefes verdi.Elleri Baekhyun'un yanlarında dolanıyordu,aşağı indi ve ince beli kavrayıp tutuşunu sıkılaştırdı.

Dudakları tekrar buluştu,birbirlerini tadarlarken dudakları tamamiyle oturuyordu bir diğerininkine.Ve kısa bir anlığına Baekhyun,Sehun'un aslında haklı olduğunu düşündü.

Kısa bir anlığına Chanyeol'u unuttu.

Belki de doğmamış çocuk olmadan daha iyi olurlardı.

O ve Sehun.

Ta başından beri olması gerektiği gibi.