I F**cked Your Boyfriend

White Walls

''Y-yeol..h-hastaneye...çabuk!'' Baekhyun korku içinde söyledi,erkek arkadaşına odaklanmaya çalışıyordu ancak görüşü bulanıklaşıyordu.Dört ay...ikisi de bebeklerinin daha olgunlaşmadığının,çok küçük olduğunun farkındaydılar.İkisi de Baekhyun'un daha beş ayı olduğunu biliyorlardı.

Oh Hayır.''Ç-çabuk ol...l-lütfen...''

Chanyeol yapamadı,bunların hiç birinin şuan gerçekleştiğini kabullenmek istemedi.

Baekhyun'un genişçe açılmış gözlerinde yalnızca panik vardı-endişeden ve incinmişlikten bahsetmeye gerek bile yoktu-hızlı bir bakış Chanyeol'un durumun acilliğini kavramasına yetmişti.

Düşen telefonu eline alıp sessiz bir şekilde ''sana androide geç demiştim'' diye tısladıktan sonra dikkatlice kumralın titreyen bileklerini kavradı ve aynı şekilde kendine çekip küçük bedeni gelin tarzı kucağına almak için yukarı kaldırdı.Ve tüm hücreleriyle dizlerindeki gücün hemen bitmemesi için dua etti.Baekhyun'un bedeni acı verici şekilde zangır zangır titriyordu ve yüzü hiç olmadığı kadar soluktu,bu direk Chanyeol'a hayati alarmlar gönderiyordu.

Sanki Chanyeol'un acı içinde kıvranıyormuş gibi hissetmesi saçmaydı-Baekhyun'un bu görüntüsünün aynı anda hem ruhunu hem de kalbini bir kılıç deliyormuş gibi hissettiriyor olması...

''İyi olacağız,her şey iyi olacak,sadece...sadece o yüzü yapma,lütfen....''zayıfça sevgilisinin kızarmış kulaklarına fısıldadı,bu arada da hızla Mercedesine ilerliyordu.Gözlerini kapatıp karanlığın zihnini alıp götürmesine izin verdi.Korkukorkukorkukorkukorku-

''Umutlarımı kaybetmeme yol açıyor.''

Lütfen dayan.

-

Baekhyun sırtının altlarına doğru yayılan bir acıyla uyandı.Parmak boğumlarını sertleşmiş kasların üzerinde yuvarlayıp duran yatak arkadaşından anında gelen inleme rahatlatmıştı onu.Baekhyun ayak parmaklarını kıvırabildiğinde ve acıdan kurtulup duruşunu düzeltebildiğinde,karnına ulaştı ve sıcak,rahatlatıcı ve yumuşak bir şeyin çıkık karnının üzerine yerleştirildiğini hissetti.

''Daha iyi misin?'' Derin ve yumuşak bir ses sordu.Siktir,sesi mucizeler yaratıyordu.

''Mmmhmm...''Baekhyun uykulu bir şekilde yanıtladı,çoktan uykusuna geri dönmeye hazırlanmıştı.''Teşekkürler...''

''Her zaman bebeğim.'' kısık bir ses kulağına fısıldadı ve yumuşak dudaklar büzülüp yanağına bir öpücük kondurdu.

-

-

Byun Baekhyun tamamen acı içindeydi.

-

-

''Park Chanyeol?''

Chanyeol son bir saatte yalnızca dudaklarını ısırıyordu.Zihni boş,bedeni cansızdı.Bu koyu gözlerinde belli olan tek duyguydu.Düşünmek istemiyordu.Hiç bir şey hakkında düşünmek istemiyordu.

Uyan,olur mu?Bu kabustan uyan.

Lütfen.

Lütfen.

Lütfen.

''Park Chanyeol,lütfen içeri geçin.'' sabırsızlanmış bir kadın sesi tekrardan duyuldu.

Ve tepki verdi.Sol elindeki su dolu bardağı masaya çarpıp kırarak tepki verdi.Bu bekleme odasındaki diğer insanları dili tutulmuş ve korkmuş bir şekilde bırakmıştı.Chanyeol'un titrek,oldukça rahat duyulabilen gürültülü nefesleri patlak veren fısıldaşmaları boğuyordu,ama siktiğimin umurunda değildi.Baekhyun'un ona ihtiyacı vardı ve onu kollarına almasını yasaklamışlardı.