I F**cked Your Boyfriend

Of moons and glistening eyes

Elektriğin vücuduna tırmandığını hissederken düşündü Chanyeol,Tanrım,halüsinasyon görüyor olmalıydı,deliriyordu galiba,çünkü of cehennem,bu durum hiçte iyiye gitmiyordu ve onu öyle bir noktaya getirmişti ki şimdi saçma sapan şeyler hayal ediyordu.

Farkında olmadan kendini Baekhyun'un üzerinde uzanırken buldu Chanyeol,vücudu hafifçe diğerinin vücuduna baskı yapıyordu,Baekhyun'u bacaklarının altında kafese alınmış şekilde buldu,Baekhyun'un teninde sıcak durmadan yayılıyordu sanki.

Elleri birbirlerininkine tutunmuştu,''Baekhyun!'' Chanyeol bir soluk bırakarak söyledi,ıslak gözleri ondan önce davranıyordu,kalbi acı verici bir hızda çarpıyordu.''Lütfen bana delirdiğimi söyleme...''Lütfen buradayım de.

Chanyeol gözlerini kapattı;Bir başlarsa ağlamasını durduramayacağını çok iyi biliyordu.

Baekhyun'a sarılmışken başını onun boynuna gömdü.Hassas teni sevgi dolu,nazik,yumuşak bir şekilde öptü.Dudakları bir oraya bir buraya hafif öpücükler konduruyor,erkek arkadaşını sevgiyle süslediğinden emin oluyordu.Her anlamda ona taptığını hissettirmek istiyordu.Bilmesine izin veriyordu,sana çok ihtiyacım var,bu sonu gelmeyen işkence ve acı döngüsünün bitmesini istiyorum.

Chanyeol'un zihni rüya olduğunu tahmin ettiği bir yere kaydı,melodik meleksi kıkırdayışlar duyuldu aniden ve uzun olanın kulağında çınladı bir süre.Chanyeol,sevgilisinin boynunu bir saniye bile yalnız bırakmadı.

Rüyasında tuttuğu el,elini sıkıyordu ve bir diğer elde Chanyeol'un sırtından ensesine doğru bir yol izliyor ve zarif bir şekilde etrafına sarıyordu kollarını,sahiplenici bir şekilde tutuyordu,sanki evi oymuş gibi tutuyordu.

Tutuyordu,onu yüz yıl daha,bin yıl daha ve bir milyon yıl daha tutardı.

Chanyeol puslu rüyasının içine biraz daha batmak istedi.

''Biliyorum...biliyorum,Taehyung ve sanha sonunda çıktılar.Ama bu daha ilk günden bana çakabilirsin demek değil,Yeol...'' güzel ses biraz uykulu bir şekilde mırıldandı.

Chanyeol'un zihni bu senaryoyu acı verici bir şekilde gerçekçi hissettirerek onunla alay ediyor olmalıydı.Baekhyun'un sesi,Baekhyun'un kıkırtıları,Baekhyun'un sıcaklığı,Baekhyun.

''Oğlum,ne ağırsın ama ya...ve bu yüzümdeki şey de ne?''

Ve Chanyeol o an nefes almanın dünyadaki en zor şey olduğunu düşündü.

Kendisinden geriye kalanları topladığı gibi,tüm cesaretini,tüm gücünü,tüm dengesini,yavaşça küçüğün boynundan çekildi ve diğeriyle yüzleşmek için başını yine yavaş bir şekilde kaldırdı.

Yavaşça,ve bir ton tereddütle.

Çok korkuyordu,sonunda zihninin oyunlarından birine takılmış olduğunu farketmekten çok korkuyordu.Çünkü hep öyle olmuştu ve Chanyeol o huzura,bolluğa ve mutluluğa hala inandığı için kendini salak gibi hissediyordu.

Ancak bu sefer yarı açılmış parıldayan gözlerin ona baktığını gördüğünde kalbi durdu,bu gözler neredeyse parıldayan küçük yıldızları andırıyordu.

Bu çok korkutucu.Bildiğin korkutucu bir şaka.Chanyeol aklını yitireceğini sandı.Yine de elini kaldırıp Baekhyun'un yüzüne oturtulmuş oksijen maskesine uzandı ve dikkatlice çıkardı.Ne yaptığını bilmiyordu,düşünmüyordu,nefes almıyordu,Yüce Pete aşkına vücudu hiç bir işlevi yerine getiremiyordu şuan!