He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

52// morgen gaan we verder

Pov Savanna

Ik pak de laatste spullen in een tas en slinger die over mijn rug. Carl pakt mijn hand en vlecht zijn vingers door die van mij. Samen lopen we achter de andere aan naar de weg. Rick geeft Judith aan Carl en we stappen samen in de camper. 'Als er iets is dan schieten jullie een keer met je pistool.' zegt Rick. Ik knik en doe het deurtje van de camper dicht. Abraham start de camper en zo rijden we achter de andere aan.

Ik ga naast Carl op de bank zitten. Hij slaat een arm om mijn middel heen en trekt me dicht tegen hem aan. 'Ik weet niet wat er gaat gebeuren maar ik blijf voor altijd bij je.' fluistert hij in mijn oor. 'Ik ook bij jou.' zeg ik zacht. Plots maakt de camper een bocht waardoor ik mijn evenwicht verlies en val. 'Jezus.' roep ik en klim overeind. 'We moeten om draaien.' roept Abraham. Ik kijk door de voorruit en zie ongelofelijk veel walkers. 'Maar de andere dan?' roep ik. 'Die komen vanzelf terug. Ze redden het wel. We moeten hier nu weg.' roept Abraham en draait de camper. Hij geeft gas en we rijden weg van de horde walkers.

Een eindje verderop parkeren we de camper. Eric stapt uit maar komt verkeerd terecht. Hij wankelt wat naar achter en komt onder een stapel ijzer terecht. Hij schreeuwt het uit van de pijn. 'Kom, snel help hem.' roep ik en probeer de stapel ijzer op te tillen. Iedereen helpt en zo bevrijden we Eric. Rosite en Maggie ondersteunen hem en de rest loopt een gebouw in. Ik pak het kleine oranje pistooltje en schiet een lichtschot de lucht in.

'Zijn enkel is gebroken.' roept Maggie na een tijd. Ik loop naar het raampje en kijk er door. Ongeduldig loop ik heen en weer. 'Sav, het komt goed.' zegt Skyler. 'Dat weet ik ook wel.' mompel ik ongerust. 'Sav, Skyler heeft gelijk. Doe nou rustig.' zegt Carl. Ik loop naar hem toe en ga op zijn schoot zitten. Hij slaat zijn armen om me heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. 'Ik hou van je.' mompel ik zacht. 'Ik hou ook van jou. Probeer wat te slapen. Als de rest er is, maak ik je wel wakker.' zegt hij lief en strijkt met zijn hand over mijn haren. 'Oke dan.' zeg ik zacht. Ik sluit mijn ogen maar blijf wel wakker. Slapen is nu wel het laatste waar ik zin in heb.

Na een tijdje word ik zachtjes heen en weer geschud. Mijn ogen schieten open en ik kom overeind. 'Je hebt nooit geslapen hé?' vraagt Carl. 'Nee ik kon gewoon niet slapen. Maar wat is er?' vraag ik. 'De rest is terug.' zegt Carl en wijst naar de rest die net binnen komen. Ik sta op. 'Eric.' roept Aaron. Hij knielt bij de man neer en geeft hem een zoen. 'Er is niks. Volgens Maggie is mijn enkel gebroken.' zegt hij.

Ik loop samen met Carl naar Rick toe. 'Wat was er gebeurd?' vraagt Carl. 'We reden de horde in, toen zag Aaron dat lichtschot dus hij ging er van door. Zo moesten we door het bos verder.' zegt Rick. 'We waren net op tijd omgedraaid.' zeg ik. 'Ik ben blij dat jullie ongedeerd zijn. We slapen vanavond hier en rijden morgen verder. Ik heb nog steeds een raar gevoel hier over.' zegt Rick. 'Is goed. Maar Rick, we moeten denken aan onze toekomst. Als ze ons echt kwaad wouden doen, dan hadden ze dat al wel gedaan.' zeg ik.

'Oké, we slapen vanavond hier. We gaan morgen bij daglicht verder rijden. Aaron en Eric slapen vanavond daar. Ik wil ze niet bij de andere zien. De rest slaapt ergens anders.' roept Rick. Carl pakt mijn hand en we gaan opzoek naar een fijn plekje. We besluiten in een hoekje te gaan liggen. Ik ga liggen en frummel wat aan Carls haar. Het is lang geworden. Het maakt hem leuk. 'Het komt goed.' zeg ik en ga tegen hem aan liggen. 'Als we maar geloven.' maakt Carl mijn zin af. 'Ik mis haar.' zeg ik zacht. 'Dat weet ik Sav, dat weet ik.' zegt Carl zacht. Ik pak de foto uit mijn zak en kijk er even naar. 'Je bent veranderd.' zegt Carl en pakt de foto van me over. 'Je bent mooi geworden.' zegt Carl zacht en drukt een kus op mijn lippen.

Ik sluit mijn ogen en vergeet alles om me heen. Langzaam droom ik weg.