He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

62// preek

Pov Savanna

Ik stop zoveel mogelijk wapens in een grote tas. Als alles erin zit, rits ik hem dicht en slinger ik hem over mijn schouder heen. 'Kom.' zegt Carl en trekt me mee. We lopen snel naar huis. Met een klap gooi ik de deur achter ons dicht. Michonne sluit de gordijnen.

Carl legt de spullen op tafel en gaat op een stoel zitten. Hij trekt me op schoot. 'Glenn en Maggie, jullie controleren het hek aan de linker kant samen met Sasha en Carol. Carl en Savanna jullie controleren rechts samen met Tara, Rosita en Skyler.' zegt Rick. Iedereen knikt en komt in beweging. Met een groot geweer stamp ik naar buiten.

De rest van de groep volgt me en zo lopen we langs het hek waar hard tegen aan wordt geduwd en getikt. Het gegorgel is zo hard dat mijn oren er pijn van beginnen te doen. Op het einde stoppen we even. De grote plaat begint door te buigen en de schroeven schieten eruit. Langzaam stap ik maar achter. Met een krakend en piepend geluid klapt het hek neer. 'Ren naar binnen.' gil ik. Ik pak het geweer en begin te schieten. 'Savanna kom.' roept Carl en begint aan me te trekken.

Ik blijf staan terwijl ik de trekker niet los laat. De terugklap van het geweer doet pijn aan mijn schouder en het geluid van het schot galmt door heel Alexandria. 'Savanna.' gilt Skyler. Ik laat het geweer zakken en ren met hun mee. Met mijn revolver knal ik nog een aantal walkers neer. 'Kom.' roept Carl en trekt me mee. Net op tijd, gooien we de deur dicht. 'Ze zijn binnen.' roep ik hijgend. 'Waar zijn de andere?' vraagt Rick. 'Geen idee.' zegt Carl. Hij slaat met zijn vuisten hard op de tafel. 'Verdomme Savanna, je moest niet blijven staan.' roept Carl. Ik begin zoals mijn zusje te worden.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Skyler en Ron elkaar zoenen. Deed Carl dat nu ook maar bij mij. Dat heb ik liever dan dat ik een preek krijg. 'Sorry.' piep ik. 'Kijk de volgende keer gewoon uit.' zegt hij en drukt een kusje op mijn voorhoofd. Ik knik en loop stilletjes naar boven. Ik kijk uit het raam en zie de andere de ziekenboeg binnen schieten.

Ik ren naar beneden. 'Ik zag de andere de ziekenboeg in gaan.' roep ik. 'We wachten tot vanavond. Dan gaan we met dekens vol ingewanden naar de andere toe. Neem afscheid van Deanna. Ze is gebeten.' zegt Rick zacht. Ik knik en ga ergens in een hoekje zitten. Ik frummel wat aan de kettingen die ik om mijn nek heb hangen. 'Hey Sav.' hoor ik naast me. Skyler komt naast me zitten. 'Carl heeft wel gelijk. Je moet wel oppassen Sav. Want ik wil je echt niet kwijt.' zegt Skyler.

'Ik weet het Sky. Weet je, Violet deed ook zo. Zo onvoorzichtig en dacht er nooit bij na. Dat werd haar dood.' zeg ik zacht. 'Je gaat niet dood. Je bent een slimme meid van bijna zeventien. Je red het wel.' Ik glimlach even. We slaan de armen om elkaar heen en blijven zo een tijdje . 'En nou, kom op. We gaan de wereld eens wat girlpower laten zien.' zegt ze. Ik lach even.

Ik had me geen betere vriendin kunnen wensen. 'Zullen we afscheid nemen van Deanna?' mompel ik zacht. Skyler knikt en samen lopen we zachtjes naar boven. Ik schrik even wanneer ik Deanna zie liggen. Ze is erg wit en ze heeft zwarte randen rond haar ogen. Maggie zit naast haar en houdt haar hand vast. Ze glimlacht zwak als ze ons binnen ziet komen. 'Ik laat jullie wel even alleen met haar.' zegt ze zacht en loopt de kamer uit.

We lopen voorzichtig naar Deanna toe en gaan bij haar zitten. 'Dit is misschien voor mij het einde, maar voor jullie nog niet.' Ze stopt even met praten en haalt even diep adem. 'Jullie zijn zo sterk meisjes. Dat heb ik de afgelopen week wel gezien. Savanna, hou Rick een beetje in de gaten en Skyler hou een oogje in het zeil op Savanna. Jullie zijn zulke lieve meiden.' zegt ze waarna ze een pijnlijk gezicht trekt. 'Zal ik wat pijnstillers voor je pakken?' vraag ik zacht. Ze schudt haar hoofd. 'Bewaar ze voor iemand die ze echt nodig heeft.'

'Bedankt voor alles Deanna, we voelde ons echt veilig hier.' zegt Skyler. Ik knik terwijl de tranen over mijn wangen stromen. Deanna glimlacht zwak. We verlaten stilletjes de kamer.

Afscheid nemen went nooit.