He saved me ft Carl Grimes (voltooid)

54// ik speel niet meer

Pov Savanna

'Savanna jij bent.' roept Rick. Ik loop het huisje binnen. Een vrouw met blond haar stapt op me af. Ik schat haar eind 50. 'Hallo, welkom in Alexandria. Ik ben Deanna. Vind je het erg als ik dit film?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd en kijk wat rond. 'Dus wat is je naam?' vraagt ze. 'Savanna Anderson.' zeg ik zacht. 'Hoe oud ben je?' vraagt ze. 'Bijna zeventien.' zeg ik zacht. 'Kende je deze mensen al voor dit alles?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.

'Wat wil je hier bereiken?' vraagt ze. 'Ik wil een toekomst op bouwen met mijn vriend.' zeg ik. Ze mompelt wat. 'Ben je bereid te werken?' vraagt ze. Ik knik. 'Goed, Savanna bedankt voor je tijd. Je mag gaan.' zegt ze. Ik loop het huis uit. Buiten staat de rest van de groep te wachten. 'We gaan naar onze huizen.' zegt Carl. Hij slaat een arm om mijn middel heen.

Samen lopen we achter de rest van de groep aan. Na een tijd stoppen we. We staan voor twee gigantische huizen. Ik bekijk het even goed. Een van de huizen heeft een veranda. 'Kom we gaan het bekijken.' zegt Carl en trekt me mee. We lopen naar binnen. Er is een grote woonkamer, een mega keuken, twee badkamers en wel vijf slaapkamers. 'Sav en Carl, ga maar douchen.' zegt Michonne. Ik knik en loop met twee trede tegelijk naar boven.

Ik pak een stapeltje schone kleren dag is klaar gelegd. Het bestaat uit een spijkerbroek en een shirtje. Ik loop er mee naar de badkamer en doe de deur op slot. Ik zet de douche aan en kleed me uit. Ik kijk even in de spiegel. Ik ben erg vermagerd en ik heb hier en daar wat schrammen en blauwe plekken op mijn lichaam. Ik stap onder de douche. Mijn lichaam verwelkomt de warme waterstralen. Het water kleurt bruin, zo vies ben ik. Ik was mijn lange bruine haar. Na een tijd stap ik er onder vandaan. Ik droog me af, kleed me om en doe mijn haar in een knot.

Ik loop naar beneden waar de rest zit. Carol staat in de keuken te koken. Het ruikt echt heerlijk. 'Ik ga even wat rond lopen.' Zeg ik. Ik druk een kus op Carl zijn lippen en loop daarna naar buiten. Jayden staat al voor de deur. 'Cody wil je super graag zien.' zegt Jayden. 'Ik wil hem ook dolgraag weer zien.' zeg ik en loop met hem mee. 'We zijn een jaar dat we zijn weggegaan nog terug gegaan naar je boerderij. Er was niemand en overal lagen dode walkers.' zegt hij. Ik slik even en blijf stil.

Na een tijdje lopen komen we aan bij een groot huis. We lopen naar binnen en ik word met open armen ontvangen. 'Hey lieverd, ik ben zo blij jou te zien.' zegt Charissa, de moeder van Jayden. Ze knuffelt me. 'Waar is Violet?' roept Cody en komt aangerend. Ik slik even en kniel naast hem neer. 'Violet heeft het niet overleeft, ze is op een betere plek.' zeg ik zacht. 'Oh, het spijt me van het verlies.' zegt hij zacht en loopt weg.

'Toen we terug gingen heb ik deze meegenomen.' zegt hij en geeft me een koffertje. Ik maak het open en haal er mijn eigen viool uit. Ik schud mijn hoofd. 'Ik speel niet meer, niet na wat er gebeurd is.' zeg ik zacht. 'Ik heb deze ook mee genomen.' zegt hij en geeft me een ketting met een hanger er aan. 'Die is van mijn moeder geweest.' zeg ik zacht en pak het over. 'Dank je.' zeg ik zacht en geef hem een knuffel.

'Dus, ik hoorde dat je met Carl hebt.' zegt hij. 'Ja sorry, ik heb je in geen vier jaar gezien. Plus het feit dat ik dacht dat je dood was.' zeg ik zacht. 'Het geeft niet. Ik snap het. Volgens mij zoekt hij je.' zegt hij en wijst naar buiten. Ik zie Carl met Judith op zijn arm lopen. 'Ik moet gaan, spreek je later nog wel.' zeg ik en geef hem een knuffel.

Ik loop naar buiten en ga maast Carl lopen. 'Wat heb je daar?' vraagt Carl. 'Dit is van mijn moeder geweest. Jayden is terug gegaan en heeft dit samen met mijn eigen viool mee terug genomen.' zeg ik zacht. 'Ga je ooit nog spelen?' vraagt hij.

'Nee denk het niet, niet na wat er is gebeurd met Violet, Mika en Lizzie.' zeg ik zacht. Ik raak nooit meer van mijn leven een viool aan.