Nowy rozdział | Sara Moody [ZAWIESZONE]

1."Co dla uroczej pani?"

WAŻNA INFORMACJA NA DOLE

-Wszystkiego najlepszego! – usłyszałam krzyki, gwizdy i oklaski, po czym zszokowana spadłam z łóżka. Spojrzałam ku górze, a moim oczom ukazała się państwo Weasley'owie z tortem, bliźniacy, Hermiona, Ron, Ginny, Lupin, wuja, a nawet Harry, który również miał dziś urodziny.

-Mnie też tak obudzili – szepnął do mnie podając mi rękę żebym wstała.

-Dzięki – mruknęłam.

-Wszystkiego najlepszego skarbie! – rzekła matka rudzielców i podeszła do mnie oraz mnie przytuliła oddając wcześniej tort swemu mężowi. – To co, idziemy na dół? Mamy aż dwa torty do zjedzenia! – zaśmiała się.

-W takim razie idziemy na dół – powiedział Lupin, a następnie wszyscy poszliśmy do salonu.

-Spełnienie marzeń brzdącu – pstryknął mnie Fred przed pójściem na dół.

-Dziękuje gamoniu – zaśmiałam się.

-A ja to co? – nagle pojawił się George. – Sto lat Sarcia – rzekł, a ja ponownie się zaśmiałam.

-Tobie także dziękuje gamoniu numer dwa. A teraz chodźmy już na dół.

To co zostałam na dole, po prostu... Brak mi słów. Po środku stał wielki stół, a na nim mnóstwo potraw przygotowanych przez gospodynię domu. Nie zabrakło również tortów – jeden był niebieski z białym napisem „STO LAT HARRY!", a drugi różowy z białym napisem „STO LAT SARA!". To słodkie. Pod sufitem wisiały balony, serpentyny.

Nagle poczułam coś na mojej głowie. Plastikowa korona. Harry miał taką samą. Spojrzałam na niego i zaśmialiśmy się.

-To co? Zabieramy się do jedzenia! – krzyknął pan Weasley.

-Najpierw niech dzieciaki zdmuchną świeczki! – oburzyła się jego żona, po czym je zapaliła.

Skierowałam wzrok na swój tort, szesnaście różnych świeczek. Robię się stara.

Harry spojrzał na mnie porozumiewawczo i już mieliśmy zdmuchnąć te świeczki, kiedy odezwał się Ron.

-Najpierw życzenie!

Zamknęłam oczy i pomyślałam o tym co jest obecnie. O moich przyjaciołach, o Hogwarcie. Chciałabym żeby zawsze tak było.

Po chwili wraz z Harry'm zdmuchnęliśmy świeczki i rozległy się brawa.

Popatrzyłam na wszystkich po kolei. Kochałam ich. To zabawne w jak krótkim czasie człowiek jest w stanie przywiązać się do drugiej osoby. Znam wszystkich od około dwóch lat, a oddałabym za nich życie.

-To który tort jemy najpierw? – zapytał się pan Weasley.

-To jest jakaś różnica? – odparł Harry.

-Po za tym, że jeden jest dwój, a drugi Sary, to niebieski jest czekoladowy, a różowy truskawkowy – rzekł Ron, a wszyscy odruchowo się na niego spojrzeli. – No co? Widziałem jak mama je piecze... Może trochę spróbowałem jak nie patrzyła.

Następnie wraz Harry'm pokroiłam nasze torty. Panowała zasada szwedzkiego stołu, który chcesz ten bierz. Oczywiście Ron spróbował i tego i tego, nawet po dwa razy.

-Pora na prezenty! – krzyknął George, a ja wraz z Potterem się zszokowaliśmy. Naprawdę dużo już dla nas zrobili, cała ta niespodzianka, to by w zupełności wystarczyło.

Cała grupa, czyli bliźniacy, Ron, Ginny oraz Hermiona udali się do nas i wręczyli nam torby – Harry dostał niebieską, ja zaś różową. Czułam się jak na chrzcinach, a chociażby roczku.