BAŞIMIN TATLI BELASI

#İLK BAKIŞ#

MULTİMEDYADA YAKIŞIKLI ÖĞRENCİMİZ ARAS VAR.

Bir bakış bile yeter bazen insana. Sana bir kez baksa , önemsese bir ömür yaşayacak gibi hissedersin. Hiçbir şey imkansız değildir. Pes etmemek insanın en büyük dayanağıdır.

Benim hikayemde böyle sürdü, hiç pes etmeyerek.

Okulun ilk günü ve ben lise son sınıf olmanın heyecanıyla sınıfa ilk adımımı attığım an kalbimin bir an durduğunu sandım. Neden mi? Onu görmüştüm. Kendimi toparlayıp sınıfa baktım ve sadece onun yanında boş yer olduğumu gördüm. Bu bir işaret olabilirdi. Kalbimin durup nefesimin kesilmemesini dileyerek yanına oturdum. Bana şaşkınca baktıktan sonra

" Merhaba , ben Melisa " diyerek

ortamdaki havayı bozmaya çalıştım. Bana bakıp ukala bir tavırla

"sırada sıkışmaktan hoşlanmam. dedi.

Sinirli bir ifadeyle - ne kadar yapamasamda-

" başka yer yoktu" dedim.

Hiç cevap vermeden sadece sustu. Sanki başka birisine konuşmuştum. Tam ağzımı açacakken hoca girdi ve bütün umutlarım yıkıldı.

Ders boyunca bana ukalaca baktı. Adını öğrenememiştim. Ama en azından yanında oturuyordum. Hoca teker teker adımızı sorduğunda sıra ona gelmişti. Adını öğrenecektim. Ona selam verip adımı söylemiştim ama bana cevap vermemişti. Ayağa kalktı. Umursamaz bir şekilde

"Aras"deyip oturdu.

Bende kalkıp kendimi tanıttıktan sonra oturdum. Ders böyle geçti. Teneffüs zili çaldığında ayağa kalktı ve dışarıya doğru yürümeye başladı. Siyah saçlı, kahverengi gözlü, keskin yüz ve vücut hatlı ve giyim tarzında üst düzeydi. Siyahlar içine bürünmüştü adeta. Dar siyah bir
t-shirt vardı üzerinde. Kasları olduğu çok belliydi. Tam hayalimdeki kişiydi. Ama ben ise onun tam tersiydim. Sade bir insandım ve genellikle hatta çoğunlukla açık renkleri tercih ederdim. Yan yana gelsek karanlığın ucundaki aydınlık olurdum herhalde. Bu düşünceleri aklımdan dağıttığımda teneffüs çoktan bitmişti.

Kapıdan içeri girdiğini gördüğümde dikkatim direk ona kaydı. Ben onu hayranlıkla izlerken yanına bir kız gitti. Sevgilimiydiler acaba ? Allah kahretsinki kız çok güzeldi ve bunun olma ihtimali çok yüksekti. Bunları düşünürken yanıma birisinin oturduğunu hissettim. Kafamı çevirip ona baktığımda bana çapkın bir ifadeyle bakıyordu.

"Naber ben Melih" dedi.

Bende ona " Melisa" diye cevap verdikten sonra kafamı tekrar Aras'a çevirdim.

Aras gözümde büyümeye başlıyordu. Sanki bana yürüyordu. Evet bana doğru geliyordu. Adımını her attığında kalbim yerinden çıkacak gibi oluyordu. Sıranın yanına geldiğinde Melih'e , onu öldürecek gibi bir bakış attıktan sonra sert , keskin ve kısa bir ifadeyle

"kalk" dedi.

Melih'te tekrar bana çapkınca baktıktan sonra

"görüşürüz" dedi ve kalktı.

Aras sanki beni kıskanmış gibi sıraya , beni ittirerek sert bir şekilde oturdu. Ona sert bir ifadeyle baktıktan sonra

"biraz yavaş olur musun? " dedim.

Bana umursamaz bir şekilde baktıktan sonra tekrar önüne döndü. Artık çok sinirlenmiştim. Sırada bende onu ittirerek

"neden böylesin? " dedim.

Bana baktı ve "nasılmışım? " dedi.

Ona onun gibi ukalaca

"bilmemene şaşırdım.dedim.

Kafasını başka tarafa çevirdiğinde

" sert ve kaba " dedim.

Bana baktı. Tekrar

"sert ve kabasın" dediğimde ,

sanki benimle inatlaşmak için yemin etmiş gibi

"ben sert ve kaba değilim , sen çok narin ve kibarsın" dedi.

Her seferinde beni sinir ediyordu.
Okul sonunda bitmişti. Eve gitmek için çıktığımda yumuşamıştım. Koşarak ona yetişip

"yarın görüşürüz" dedim.

Bana bakmadan önümden geçti ve koşup kolundan tutarak

"görüşürüz dedim" dediğimde

"beni rahat bırak" dedi.

Bana neden böyle davrandığını çözememiştim. Konuşmayı uzatmamak için yürümeye başladım. Arkamdan birisinin seslendiğini duydum. Arkamı döndüğümde Melih yanıma gelmişti. Ağzını açtırmadan

"Aras neden böyle? "

dediğimde bana "onu anlamak çok zor. O karanlığın insanı ve sen onu çözemezsin. " dedi.

"Onu çözmek isteyen kim "

diye terslediğimde bana - sanki içimdekileri okuyormuş gibi-

"çok belli Melisa, ondan etkilendin. " dedi.

Ben "seni ilgilendirmez"dediğimde

" O kız, adı Songül. Aras'dan hoşlanıyor ama Aras ondan hoşlanmıyor merak etme. " dedi.

Tekrar ona " seni ilgilendirmez , görüşürüz" dedikten sonra taksiye yürümeye başladım.

Eve vardığımda ev arkadaşlarımdan hiç biri yoktu. Evde ortaokul arkadaşlarım Mislina ve Melis ile kalıyordum. Onlara bugün olanları anlatmak için sabırsızlanıyordum. Bekledim ,bekledim, bekledim...
Saat çok geç olmuştu. Artık bekleyecek gücüm kalmamıştı. Yarını sabırsızlıkla bekleyerek uyumaya çalıştım.

VOTE VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYALIM ARKADAŞLAR. SİZLERİ SEVİYORUM.♡♡♡