H1.

363 16 4
                                    

Het is 2016, K3 is begonnen aan de laatste paar shows van de afscheidstournee. Allemaal hebben ze het er moeilijk mee. Duizenden fans komen naar de laatste shows van Karen, Kristel en Josje.

-p.o.v Fenna-
Het is vrijdag, een paar uurtjes voor het concert van K3, of eigenlijk K6, begint.
Ongeduldig kijk ik op mijn telefoon. "Twee minuten over half drie." Zucht ik in mezelf. Over precies zes uur en achtentwintig minuten begint het concert waar ik mijn leven al van heb gedroomd. Mijn concentratie is even geweldig als die van een gemiddelde kleuter, en vooral op dit moment. Ik staar naar de formules op het bord. "Dat mensen dit snappen." Denk ik bij mezelf. Ik kijk naar Linn, die de hele les al naar de klok aan het turen is, die lijkt alsof hij bevroren is. Dan gaat de bel. We proppen de scheikunde boeken in onze tassen en zijn de eerste die het lokaal uit rennen. "Schiet op Fen!" roept Linn. "We hebben nog maar vijf uur en zevenenvijftig minuten!"
Ik hol achter Linn aan tot we bij onze kluisjes zijn. "Ja, alle tijd toch?" Hijg ik. "Ja maar Fenna, ik wil er zó mooi uitzien dat ze me wel moet zien staan!" Roept Linn lachend. Daar had ze het duidelijk over Josje. Ik lach om haar reactie en sla een arm om haar heen. Typisch Linn, altijd zelfverzekerd en bovendien verschrikkelijk knap, grappig en slim. Linn is helemaal fan van Josje. Ik niet echt, ik ben meer van Kristel. Samen lopen we fangirlend het schoolplein af terwijl iedereen ons aankijkt. Ik versnel mijn pas richting mijn moeders auto want ik hou daar niet van. Bijna iedereen weet dat we fan zijn van K3 en de meesten vinden het maar raar. Maar Linn trekt zich er zoals gewoonlijk nooit iets van aan. We stappen in en mijn moeder doet meteen poeslief. "Dag lieverds, klaar voor vanavond?" Zegt ze. Met vriendinnen erbij doet ze altijd zo, maar anders moet ze niks van me hebben. "Nou eigenlijk niet, want nu zie ik er nog uit als een dode berggeit." Zegt Linn. Mijn moeder lacht en zegt dat ze dan maar snel naar huis zal rijden. "Dank u vriendelijk mevrouw." Zegt Linn op een overdreven nette toon terwijl ze haar gordel vastklikt. Ik rol met mijn ogen en kijk uit het raam. Ik kan niet wachten tot vanavond.

Dit was het eerste deel van mijn nieuwe verhaal. Hopelijk gaan jullie het leuk vinden :)
Liefs! x

K3 ~ ReunitedWhere stories live. Discover now