H22

137 10 4
                                    

-p.o.v Kristel-
Het is een paar uurtjes later, en ik ben klaar met werken. Ik sluit mijn laptop af, pak mijn spullen en zeg de rest gedag. Ik loop naar de lift maar dan gaat er plots iemand voor me staan. Ik kijk op en zet van schrik meteen een stap achteruit. "W-wat doe jij hier?" Stamel ik. Het is Leon die voor me staat. "Ik wist toevallig dat je hier nu werkt. Dus ik dacht, laat ik je eens een bezoekje brengen." Zegt Leon met een walgelijke grijns. "Ga terug naar Australië of zo en laat me met rust." Zeg ik terwijl ik hem aan de kant duw. Ik wil weglopen maar Leon pakt m'n pols vast en trekt me mee de lift in. de liftdeuren sluiten en hij drukt op de alarm knop waardoor de lift stil blijft staan. Hij pakt me vast en duwt me tegen de wand. "En nu ben je van mij." Zegt hij met een grijns waarna hij zijn lippen op de mijne drukt. Ik probeer hem met alle macht van me af te duwen. "Ik weet dat je van me houd." Zegt hij. Hij drukt zijn hoofd in mijn nek en begint me te kussen. "Laat me los Leon, ik hou niet meer van je!" Protesteer ik. Maar dan haalt hij plots een mes uit de zak van zijn zwarte jas en ik ben meteen stil. "Je houdt van me." Zegt hij met een moordende blik. "dat doe je toch niet..." Zeg ik, met toch wel een beetje angst. Ik verplaats mijn blik van hem naar het mes in zijn hand en besef dat ik niet veel meer kan doen dan me er bij neer leggen. Leon pakt me weer vast en begint me wild te zoenen.
Wanneer de liftdeuren weer open gaan laat hij me los en trekt me mee naar buiten. "En nu ga je met mij mee." Zegt hij terwijl hij mijn pols weer vastpakt en me mee naar zijn auto neemt. "Wat moet je van me!?" Roep ik.
"Mond houden!" Zegt Leon emotieloos terwijl hij de deur van de auto open gooit.

Het is nu of nooit.

Ik probeer me los te wrikken en begin als een gek te gillen in de hoop dat iemand me hoort, maar Leon houdt me vast in een ijzeren greep die onwrikbaar is. Alles probeer ik maar wat in mij opkomt om los te komen, maar niks werkt. Tot op een gegeven moment ik het wel op moet geven, als ik een mes in mijn nek voel. Gelijk sta ik verlamd stil, proberend om niet te bewegen. Ik voel zijn warme adem in mijn nek.

K3 ~ ReunitedWhere stories live. Discover now