Unchained Love

Kabanata 14

Beat

-
Augustus, Do you still remember the time we promised to each other that we'll grow together in our own cosmic galaxy?

Do you?

Maybe not. But sadly, it's still vivid and clear to my memory even you decided to built your own galaxy. Galaxy that too far for the two of us to collide.

Babe, are you aware that you hurt me by being distant and cold?

In between our galaxies, you keep on building barricades. Yes I know you will do everything just to make me feel unwelcomed and unwanted but I never expected you will come this far.

Realization is a kind of pain that will kill you inside and it is beyond your awareness.

Kung handa sana ako hindi siguro ganito kasakit.

Nakaupo ako sa gitna ng aking kama habang pinagmamasdan ang maliwanag na kalangitan. Isipin na nasa attic ang kwarto ko ay isa sa mga magagandang bagay sa buhay ko.

Iginala ko ang aking paningin sa buong silid at galak na galak ako dahil ako mismo ang nagdisenyo nito.

May malaking mirror window sa aking pagtingala kung saan kitang kita ang mga magagandang bituin at maliwanag na kalangitan.
Kulay puti ang lahat ng pinta sa kwarto ko. Tanging mga gamit ko lang at furniture ang itim.

Pakiramdam ko ay walang kahit anong lugar ang magagawang ipanatag ang sistema ko kundi dito lang. A place where in no one can invade. A solitude that no one can steal even how hard they've tried. A place where I feel so free and away.

Iginala ko ang aking paningin sa buong silid.

Ang ganda.

Napako ang tingin ko sa mga lumang litrato namin ni Augustus na naka-clip at hang sa gilid ng study table ko. With the looks of it, you can describe how deeply in love we were to each other.

Who can figure out that those two person will end up hurting each other?

Wala, ni ako ay hindi nabigyan ng babala.

Mapait akong napangiti at nilapitan ang study table at naupo. Dahan dahan kong kinuha ang pinaka-unang litrato namin na kuha pa ng Lola ni Augustus.

"Dated three years ago pa ito. Pero sariwa pa din sa aking alaala kung paanong humantong kami sa pagkuha ng litrato." Natatawa kong bulong sa aking sarili.

Binalot ako ng matinding lungkot dahil sa mga alaala sa likod ng mga litratong ito.

Nakakatakot isipin na kahit gaano mo kamahal ang isang tao dadating pa din pala sa punto na gigising sila isang umaga na hindi nila alam na madami na palang nagbago.

The person you love the most before you sleep will become nothing the next day you wake up.

In a blink of an eye there are many possible things to happen.

It only depends on us how strong and brave we are to face the storm in the middle of the summer.

Magulo? Oo pero-

Mahirap paniwalaan na sa gitna ng saya, doble ang sakit na maaring madama kapag dumating ang pangamba.

Sa bawat sigla sa pagtakbo nandoon ang hapdi sa pagkakadapa.

Sa lahat ng maling nagawa ay makikita mo ang simula, sa mata nilang puno ng lungkot at sakit.

Lahat ng ngiti ay may sakit na pilit winawaglit, kung saan ito ang sanhi sa bawat sakit.