Unchained Love

Kabanata 17

Realization

"George what happened? You almost failed the exam earlier, hindi ka ba nag-aral? Is not so you ha." Tanong sa akin ng katabi ko I looked at her as if it was a sin to fail once in a while. Bigla naman siyang nahiya at nakatungong tinungo ang pinto palabas.

Nakakahiya naman sa kanya na laging bagsak.

Then, Coleen approached me while I'm busy fixing my things as well as my fucking thoughts. "Don't be too hard on yourself girl nangyayari talaga sa kahit sino 'yon. Failing is a common thing for ordinary student, ano ka ba cheer up."

Huminga ako ng malalim at napapagod na tiningnan si Coleen. "Are you done? My god how many times will I heard this stuffs, you're not the second or third person told me that and asked why did my exam went that way and for the fucking time hindi ako gloomy dahil bagsak ako or what okay? Wala lang talaga ako sa mood."

She looked at me suspiciously with that annoying face expression of hers, she's distressing me for Pete's sake.

"Ordinaryo lang akong student failing on my part is not a first, arrasso?" Tumango naman siya at napiping pinanood ako palabas ng kwartong iyon.

Sobrang OA ng paligid kahit si Alena kaninang umaga. Speaking of Alena, pumasok kaya 'yon?

"Kailangan ba ganito kadilim ang langit at this hour my god nakakawalang gana ha feeling ko nakikisama ang langit sa nararamdaman ko." Mahinang sabi ko sa aking sarili habang binabaybay ang kahabaan ng library.

Nakaka-ilang hakbang pa lamang ako ng naramdaman kong may nakasunod sa akin. Lumingon ako but to my surprised wala namang tao sa likod ko, I even looked at the angles kung saan maaring nagtago yung nakasunod pero wala din.

I'm being paranoid.

Nakadating ako sa next subject ko ng walang aberya pero hindi pa ata nakakatagal ng 15 minutes ang prof ko sa pagsasalita sa unahan ay nawawala na agad ang interes kong makinig. Kunot noo kong tiningnan ang mga estyudante na salimbayan sa paglalakad sa hallway with their own small yet spacious world ng naramdaman ko ang magagaang kulbit sa akin ng katabi ko. Agad naman akong napatingin sa kanya na may buong pagtataka.

"Kanina pa tinatawag pangalan mo sa una president, di ka kasi nakikinig." Agad naman nanlaki ang mata ko at namumulang humarap sa propesor ko na may nakakapasong mga tingin.

What the hell is happening to you George.

"I bet you're not aware on what were the things I've discussed earlier while you're busy imagining things Ms. Georgina? Are you with us? You're being impolite."

"Jesongham- I'm really sorry Ma'am, my sincere apology." Nakayuko kong sambit sa kanya habang nagpatuloy naman siya. Napabuga na lamang ako ng hangin at pinilit labanan ang antok na kanina pa pilit umaangkin sa akin.

Sa gitna ng katahimikan ay bigla na lamang nagulantang ang buong klase sa isang tunog na napakapamilyar para sa akin .... Naka tatlong lunok ako bago pilit kinapa ang aking telepono sa aking bag para ma-off ito agad.

"Whose phone is that? Speak. You know my rules any form of distraction is a minor offense in my class." Buong awtoridad na bigkas niya sa bawat salitang lumalabas sa kanyang bibig.

Tinakasan ng kulay ang aking mukha, nangangatal kong itinaas ang aking kamay at garalgal na binanggit ang mga salitang tatapos sa napakagandang record ko sa behavioral checklist ng professor ko na ito.

"It was my ringtone ma'am." Mahina kong sabi.

"You may leave Miss you're starting to get on my nerves see me at my office after class." Matigas na ingles niyang pagkakasabi na parang nagpatindig sa lahat ng balahibo ko sa katawan.