CAN KIRIKLARI

4.BÖLÜM

Medyadaki Ali Ateş >
Tolga Bal

Kitabın kapağında gönülden yardım eden ve destekleyen Kübra Demir'e ithafen :)
İyi okumalar...

Saçlarımın arasında gezdirdi önce parmaklarını derin bi şekilde nefes aldı küçük bi buse kondurdu başıma gülümsemem bütün yüzüme yayılmıştı  gamzelerim yanaklarımda derin çukurlar açtığına emindim  tek eli elime kenetlenmişti hiç kimsenin yanında hiç bu kadar huzur dolu olmamıştım şu an şu dakika zaman dursa dünyanın en mutlu öleni ben olurdum

-Ne düşünüyorsun

Boşta kalan elimle gökyüzünde ki beyaz güvercinleri işaret ettim 

-Şu gökyüzünde ki
kuşları görüyormusun?
Ne kadar özgür, ne kadar mutlular dünya kirli biyer ama gökyüzü öyle değil Ali orası çok güzel, çok masum Kalbim de senin yanındayken o kuşlar gibi çok huzurlu çok mutlu dünyadan bağlantısız gibiyim senin yanındayken sanki  zaman durmuş gibi
bi çöl düşün bir damla için yanan çöl sen o çölüme sağnak, sağnak yağan yağmurumsun  bi tek sen varsın hayat bulduğum gerisi hep karanlık boğucu bi karanlık.

-Sende benim gönlümün kuşusun yavaşça alnıma bir buse daha kondurdu onunda yüzündeki huzuru ve mutluluğu görebiliyordum yine o heybetli ağaca yasladı sırtını.

Masmavi gökyüzü yemyeşil çimenler, ağaçlar bu eşdeğersiz doğa uçsuz bucaksız alev, alev yandığım sevdam hayata dair sevdiğim  ne varsa hepsi  yanımdaydı tekrar sırtımı onun güven dolu göğsüne yasladım elerimi dahada sıktım asla bırakmasın diye gözlerimi yumdum tekrar bu huzur dolu anın keyfine varmak için her salisesini beynime kazımalıydım şu bir saniye için bile bir ömrümü vermeye razıydım kalbim bütün benliğiyle bu adama aiti başka bi bedende nefes alma ihtimalim söz konusu dahi olamazdı her aldığım nefes onun yanındayken anlamını kazanıyordu o eşdeğersiz huzura eriyordum

-Korkutuyorsun beni

Ne dediğini anlamaya çalıştım neden korkuyordu sevgimdenmi, aşkımdanmı oysa bunlarda korkmasını gerektircek birşey yoktu ki sonra gözlerini, gözlerime dikti sanki gözlerimden birşeyler okumak ister gibi derin bi şekilde baktı ne yapmaya çalışıyordu neler düşünüyordu?

-Sana göstermem gereken biyer var

Biraz daha düşünür gibi oldu ve kararından emin kalınca tutuğu elimi biraz daha sıktı ve yavaşça kalkmam için yönlendirir gibi elini belime indirdi  sarıldı yanağımda usulca bi öpücük bıraktı

-Hadi kalk bakalım gönlümün kuşu

Söylediklerine ve yönlendirmelerine uymaya başladım dediklerinden hiç bişey anlamamış olsamda.
İçime bi kurt düşmüştü yanımda ki adama yan bi bakış atıktan sonra kendime öfkelendim ve bütün tedirginliklerimi kızgınlıkla kışkışladım
Kendinden emin bi şekilde yürümeye devam ediyordu tek eli elimi sıkıca tutup ona uymamı sağlıyordu  beni kontrolü altına almaya çalışır gibi ben ne yapmaya çalıştığını anlam veremeden merakla ona ayak uyduruyordum sesizlik hakimdi aramızda yeşiliklerin arasında ayağımızın altına gelen çalılıkların sesi vardı sadece  bir de o hayranı olduğum kuşların ötüşlerinin yankıları dolduruyordu bu koca dağı durduğunda etrafıma bakınmaya başladım neyi göstermeye çalıştığını anlamaya çalışırken karşımda gördüğüm manzarayla kanım dondu canım çekildi sanki toprak ayaklarımın altından kayıyordu gözlerim yandı  beyaz mezar taşı üzerinde yazan isim tanıdıktı hem de çok tanıdık kekeliyerek dilimden firar etti sözcükler

-Ba-ba

             (Kenan Erdem )

Yüzünü bir kez bile göremediğim dokunamadığım sarılamadığım babam sol gözümden bir damla yaş süzüldü esaretle benim yaşadığım vurgunu yeni fark ettmiş olacak ki yüzümü iki eliyle kavradı