Blackphantom {WATTYS 2017}

CHAPTER 33

ClAIRE'S POV

"Claire.." - naalimpungatan ako ng may tumatawag sakin. Nakatulog kasi ako kakabantay kay ate.

"Claire.."- tawag ulit niya.

"Ate.. Gising ka na pala.."-sabi ko. Natutuwa ako dahil nagising na rin siya.

"Gusto ko makausap si dad. Asan siya?"

Makausap?

"Nasa bahay siya ate. Maya-maya dadating na rin yon. Bakit ate? Ano ang pag-uusapan niyo?"

"Gusto ko muna makausap si dad.. Pls.." -naiiyak siya. May problema ba siya? O masakit pa yong opera niya?

"May masakit ba sayo? Sabihin mo sakin ate tatawagin ko ang doktor."

"No. I-I'm okay. Just.. I want to talk to dad." - hala! Umiiyak na siya.

"Ate, anong problema? Bakit ka umiiyak? Ano ba yan. Napapaiyak rin ako sayo eh. Sabihin mo sakin ate. pls? Whats wrong?"

"Dad... He's.. "- aniya.

"Your awake Cassandra.."- Pumasok si dad sa kwarto. Nakita ko naman na diretsong nakatingin si ate sa kanya.

"Why are you crying? Is there something wrong?"-umupo si dad sa tabi ko at hinarap si ate.

Ate whipping her tears.

"Tell me the truth dad.."- ani ate.

"About what my daughter?"

"Are you really our father?"- halatang nagulat si dad sa sinabi ni ate. Pati rin ako. Nagulat.

Bigla ko tuloy naalala yong sinabi ni Eli. That I'm Claire Smith?

"Ate, bakit mo naman natanong yan?"

"Shut up, Claire. I want to hear the truth from him."- diin niyang sambit. Parang nagpipigil siya ng galit. Nalilito talaga ako kung bakit siya nagkaganyan.

Napabuntong naman si daddy.

"Ok, I'm sorry if I lie to the both of you. Cassandra and Claire." -simula ni daddy.

"What? Anong sinabi mo dad? Your lying? About what?"- takang tanong ko sa kanya.

"I'm not really your father. Your mother... Is my younger sister."- pag aamin niya.

Napatayo ako bigla. Totoo ba yong sinabi niya? I really cant believe it! No! He's my dad! No one else!

"YOUR LYING!"- I shouted.

"I'm not anak, its true. I'm your tito not your dad. Your true dad is.. Christian.. Christian Smith."

O.O

O.O

"WHAT? NO! Your really lying dad! I HATE YOU!"- tumakbo ako papalabas ng ospital..

Iyak ako ng iyak..

Ang sakit lang sa dibdib kung malalaman mong ang kinagisnang mong ama ay hindi mo tunay na ama.

At masakit pa do'n. Yong taong nagpakidnap sakin ang tunay naming ama ni ate.

Parang gusto kong ayaw maniwala sa mga nalaman ko. Kaya ba nasabi ni Mr. Smith na uuwi kami ng England ay dahil anak niya ako? At kung bakit nagsinungaling samin si dad?
Pwede naman niyang sabihin samin ang totoo, diba?

Andami ko pang katanungan sa isip.

Takbo pa rin ako ng takbo at umiiyak pa rin. Hanggang sa mapadpad ako sa hindi familiar na lugar. Nasa harap ako ng malaking bahay.