Στέλλα

Γκι🎋🎄

Ο αγώνας τελείωσε και μαζί με τους υπόλοιπους θεατές περιμένουμε τους διαγωνιζόμενους.

Ξαφνικά κάποιος με χτυπάει στην πλάτη

"Hey" μου λέει ο Δημήτρης

"Γειά, συγχαρητήρια για το βραβείο σου, ήσουν πολύ καλός σου αξίζει η δεύτερη θέση"

"Ευχαριστώ αλλά δεν χρειάζεται να το παίζεις ευγενική"

"Δεν το παίζω είμαι... Τα εννοώ όλα αυτά που λέω"

"Σοβαρά?

"Ναι γιατί?"

Γιατί- τίποτα άστο"

"Καλά... Λοιπόν τώρα τι κάνουμε?" Ρώτησα προσπαθώντας να αλλάξω το θέμα

"Έλα μαζί μου"

Δεν ήξερα που πάει αλλά φαινόταν τόσο σίγουρος και ανήσυχος...

...

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε σε ένα πάρκο

"Που είμαστε?"

"Σε ένα πάρκο"

"Και θα μου πεις που πάμε?"

"Τώρα θα δεις"

Λίγο πιο κάτω είδα ένα κερί...

"Εδώ είμαστε"

"Τι είναι εδώ?"

"Στέλλα..."

"Ναι?"

"Θέλω να ξέρεις πως αυτό που θα κάνω είναι πάρα πολύ δύσκολο για εμένα να το καταλάβω γιατί αλλά θα το κάνω... από εκείνη την μέρα δεν φεύγεις από το μυαλό μου"

"Δημήτρη εγώ-"

"Μη... Στέλλα..."

Δεν πρόλαβα να απαντήσω και κόλλησε τα χείλια του στα δικά μου. Το φιλί του ήταν άγριο αλλά σύγχρονως και γλυκό και έκανε το κορμί μου αλοιφή

Μόλις το έκοψε ένοιωσα λίγο άδεια... και δεν ξέρω αν ήταν καλό...

"Μην πεις τίποτα... εγώ πρέπει να φύγω, ελπίζω να τα ξαναπούμε"