Στέλλα

Η εξαφάνιση

"ΔΗΜΉΤΡΗ!" Αυτό ήταν το μόνο που άκουσα πριν κοπεί η γραμμή... και μετά τίποτα

Έμεινα να κοιτάω κατάχλωμος την πόρτα κρατώντας ακόμα το κινητό στο αυτί μου

"Δημήτρη! ΔΗΜΉΤΡΗ!" Άκουσα κάποιον να μου φωνάζει, γύρισα και ήταν η Χριστίνα με βουρκομένα μάτια

"Ναι?" Λέω ακόμα κοιτώντας την πόρτα λες και σε λίγο θα ανοίξει και θα μπει μέσα η Στέλλα

"Τι έγινε? Τι σου είπε? Που είναι?"

"Δράκος"

"Τι Δράκος?"

"Αυτό μου είπε. Δράκος"

"Είναι έξυπνη! Κάτι θα σκέφτηκε και θα σου το είπε! Σκέψου ότι ξέρεις που να έχει σχέση με τον δράκο! Μαγαζί, οδό, όνομα, οτιδήποτε!"

Δεν μου πείρε και πολύ ώρα και κατάλαβα τι εννοούσε

"Ρε!"

"Τι ?!" Είπε τρομαγμένη

"Ο Δράκος! Το σουσιμπαρ!" Είπα με σιγουριά

"Σωστά!"είπε και τα μάτια της άστραψαν

"Έφυγα!" Είπα αλλά κάποιος με σταμάτησε

"Τι στο?! Μιχάλη?! Στρίβε!"

"Που πας ρε?"

"Στο δράκο" είπα και έφυγα τρέχοντας από το μπαρ

Μόλις βγήκα έτρεξα στο πάρκινγκ, ανέβηκα στη μηχανή μου και έφυγα.

Ελπίζω να την βρω γρήγορα... έλεγα από μέσα μου

Πλευρά Στέλλας

Κάποια στιγμή βαρέθηκα στο μπαρ και είπα να φύγω να κάνω μια βόλτα...

Όπως Περπατούσαμε έβλεπα την φωτογραφία μας και σκεφτόμουν λόγους για τους οποίος θα έμενε κι άλλο μακρυά μου. Κάποια στιγμή εκεί που περπατούσα είδα μια σκιά... και μετά μια άλλη...

Μέχρι να το καταλάβω από 1 στενό βγήκε ένας άντρας και ερχόταν προς το μέρος μου.

Πήρα αμέσως την Άννα τηλέφωνο...